ကိုင်သွင်းပေးပါလား… အပြာစာအုပ် အောစာအုပ် apyar book apyar sar pay apyar sar oak
အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူး ဆိုတဲ့စကားရှိပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၆)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါး ရည်းစားလေးတစ်ယောက် ရခဲ့ရသည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ညိုမောင်ရည်းစား လေးငယ်က ညိုမောင်ထက် အသက်(၇)နှစ်လောက် ငယ်သည်။ လေးငယ်အသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှ ရည်းစားလေးတစ်ယောက်ရတော့ ညိုမောင်မှာ မထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလား ထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍အလှကြည့်နေသလို ထားသည်။ ဒါပေမယ့် လေးငယ်က ခေတ်ကာလသမီးပျိုဘဲ ညိုမောင်ထက်ရဲသည်၊ သွက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ညိုမောင်အား လမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ညိုမောင်နှင့်လေးငယ် ကြိုက်ကြတာ (၆)လကျော်လာခဲ့ပြီ။
တစ်နေ့မှာတော့ ညိုမောင်တစ်ယောက် အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ပျင်းပျင်းရှိသည်နှင့် အိပ်ပျော်နေတုန်း လေးငယ်တစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လို ရောက်လာသည်မသိ။ ညိုမောင်၏ အိပ်ခန်းထဲထိ ရောက်၍လာသည်။ ပက်လက်အိပ်နေသော ညိုမောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ လေးငယ်က ပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သော အထိအတွေ့နှင့် မွှေးပျံ့သော ရနံ့တွေကြောင့် ညိုမောင် နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။
ဟင် လေးငယ် ညိုမောင် အံ့သြသွားသည်။
အစ္ကို ႏိုးလာၿပီလား
အင်း လာ အိမ်ရှေ့သွားရအောင် ညိုမောင်က ထထိုင်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ လေးငယ်က ညိုမောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးကို မထသည့်အပြင် ပို၍ ဖိချလိုက်သည်။ ဒီလိုအနေအထားမှ ဘယ်သွေးဘယ်သားတွေက ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ ပြောမရသည့်အဆုံး ညိုမောင်က နားမလည်နိုင်စွာနှင့် လေးငယ်၏ မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေက လှုပ်ရှား၍ လာသည်။ ညိုမောင် သူ့ခေါင်းကိုကြွ၍ လေးငယ် ပါးလေးတစ်ဖက်ကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ လေးငယ် မျက်လုံးလေး မှိတ်ကျသွားပြီး မျက်နှာလေးက ပြုံးသွားသည်။ အရှိန်ပြင်းစွာ လှုပ်ရှားနေသော ညိုမောင်၏ ရင်ခုန်သံတွေကို လေးငယ် ကြားနေရသည်။ မိန်းမသားဆိုတာက အိန္ဒြကောင်းလွန်း၍သာ သူတို့ကို အကဲမခတ်နိုင်ရှိရမည်။ သူတို့က ယောင်္ကျားတွေထက် ပိုပြီး ခံစားချက်ပြင်းပြ၍ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်သည်။ လေးငယ်၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ညိုမောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ယုယုယယလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ ညိုမောင်၏ဝမ်းဗိုက်ပေါ် ရောက်သွားရာမှ ဆီးခုံပေါ်သို့ ထိပွတ်နေမိသည်။
လေးငယ် ထတော့ကွယ် တော်ကြာ မှားကုန်ကြလိမ့်မယ်
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ကြတာ မှားတာလားဟင် အစ်ကို အသံလေးများက လှိုင်းထပုတ်ခတ်နေသည်။ ညိုမောင် ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။ လေးငယ် မကြားအောင် သက်ပြင်းတစ်ချက် ခိုး၍ချရင်း ညိုမောင်၏လက်အစုံက နွေးထွေးအိစက်နေသော လေးငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်ပတ်ပွေ့ပိုက်လိုက်သည်။ လေးငယ်၏ ရင်ထဲတွင် ဝေဟင်ထဲ လွင့်မျောသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ညိုမောင်၏ လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏ တင်သားလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဆုပ်နယ်သည်။
ချစ်တယ် လေးရယ် ညိုမောင်၏အသံက အစ်တတ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး
လေးလဲ အစ်ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ သိလား ကာမအမှောင်ထုသည် တဖြေးဖြေး မှုံရီနက်ရှိုင်း၍လာသည်။ ညိုမောင်ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ လေးငယ်လှိမ့်တက်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် စေ့စေ့ မကြည့်ရဲကြပေ။ ညိုမောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ ကားလိုက်သည်။ မာကျောကျော အချောင်းတစ်ခုက လေးငယ်၏ စောက်ပတ်လေးကို ထောက်မိသွားသည်။ လေးငယ်၏ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။
အစၠိဳ
ဘာလဲ လေး
လေးငယ် ရှက်တယ်ကွယ်
လေးငယ်က ညိုမောင်နားဝသို့ တိုးတိတ်ညင်သာစွာ ဆိုသည်။ ညိုမောင်လက်များက တရွရွလှုပ်ရှား၍ လာသည်။ လေးငယ်၏ ထဘီအောက်စလေး လန်တက်သွားသည်။
အစ်ကို လေးငယ် ရှက်ပါတယ်ဆို ညိုမောင်ထံမှ တုန့်ပြန်စကားသံ ထွက်ပေါ်၍ မလာပေ။ သူ၏အပေါ်မှာ မှောက်လျက်သားလေးဖြစ်ကာ ထဘီအောက်စလေး လှန်တင်နေ၍ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေး ဖြစ်နေသော လေးငယ်ကို အသာပွေ့ဖက်၍ ဘေးသို့လှဲချလိုက်ရာက ညိုမောင်က အပေါ်စီးမှ ဖက်လျှက်သား နေရာယူလိုက်သည်။ လေးငယ်၏ ဒူးလေးက ခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားမိရာ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်က အလိုအလျှောက် ကားထားသည့်နှယ် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်၍နေသည်။ ညိုမောင်၏ အသက်ရှုသံတွေက စည်းချက်မကျတော့ဘဲ ဗရမ်းပတာဖြစ်ကာ ပြင်းထန်၍လာသည်။ အလားတူ လေးငယ်၏ ထွက်သက်လေများကလည်း မူမမှန်တော့ပေ။ ညိုမောင်က သူနှင့် လေးငယ်ကြားသို့ လက်ကို လျှိုသွင်းပြီး လေးငယ်၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းသည်။
ဟင့်အင်း မကိုင်နဲ့ကွာ အို ညိုမောင်၏ လီးက အစွမ်းကုန် မတ်တောင်၍ နေသည်။ လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး လေးငယ်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တေ့သွင်းသည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ် အတွေ့က စိုစွတ်နွေးထွေး၍ နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများ ဆူပွက်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး ဆောက်တည်ရာ မရကြချေ။
ပြွတ် အား ဟင့် အဟင့် မဝင်ဘူး လီးက ဘေးသို့ ချော်ထိုးမိသည်။ လေးငယ်က လွှတ်ခနဲ ပါးစပ်က ထွက်သွားသည်။
မဝင်သေးဘူးလားဟင်လေး
ဟင့်အင်း လေးငယ် ညိုမောင်မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။
ကိုင်သွင်းပေးပါလားဟင်
ဟာကျွတ်ဒုက္ခဘဲမကိုင်ရဲဘူးအဟင့် ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်တွန့်လိမ်နေသဖြင့် လိုရာမရောက်ဘဲ နှောင့်နှေး၍ နေသည်။ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ ပါးပြင်နုနုဖွေးဖွေးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းပြီး သူမ၏ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ယုယစွာ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး သူ့ကိုယ်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသော လေးငယ်၏ လက်ထဲမှ ရုန်း၍ ကိုယ်ခြင်းခွာကာ သူ့ကိုယ်ကိုကြွပြီး သူ့လီးကြီးကို အသာအယာလေး ဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။
ပြွတ် အမလေး အစ်ကိုရယ် သည်တစ်ခါတော့ လီးက လေးငယ်၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားသည်။ ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ပြွတ် ညိုမောင်၏ အလိုးအညှောင့်ကြောင့် လေးငယ် အလူးလူး အလိမ့်လိမ့် အကော့လေးတွေ ဗြောင်းဆန်သွားသည်။ လှပနုနယ်သော လေးငယ်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ဘယ်လူးညာလိမ့်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်၏ လီးကြီးကလည်း မှန်မှန်ကြီးဆောင့်သွင်းနေသည်။
ပြွတ် ဖွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ် အမွှေးပါးပါးလေး အုပ်လွှမ်းနေသော လေးငယ်၏ စောက်ပတ်ကို ညိုမောင် ငုံ့၍ကြည့်သည်။ မဲမှောင်နေသော သူ၏လီးမွှေးကြီးများက ဖြူလွှနူးညံ့နေသော လေးငယ်၏ စောက်ဖုတ်အုံလေးကို ပွတ်သပ်မိလေတိုင်း လေးငယ်မှာ ကော့ပျံလူးလိမ့်သွားရသည်။ လီးကြီးဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း ရဲကနဲ ရဲကနဲ အပြင်သို့ ပြူးထွက်လာသော လေးငယ်၏ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာ နူးအိ၍ နေသည်။ သူ့တစ်သက် မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာပင် တစ်ပါတည်း လိုးဖူးလိုက်ရသည်။ မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေသည့် အရသာဒဏ်ကို ခံရင်း လူးလိမ့်၍ တစ်လောကလုံးကို မေ့နေသော လေးငယ်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ ကြယ်သီးများကို အဆောင့်မပျက် ညိုမောင် ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်မှ ဘော်လီပန်းရောင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ တင်လိုက်သည်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ ညိုမောင်၏ လက်တစ်ဖက်က လေးငယ်၏နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်ပေးလိုက်ရာ လေးငယ်ခမျာ အလူးလူး အလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ရင်ဘတ်လေး ကော့ကော့တက်သွားရသည်။
ပြွတ် ပြွတ် စွပ် ပလွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်…
အစ်ကို အ အင့် အင့် အင့် အ အား အင်္ဂါစပ်နှစ်ခုကြားမှ ယိုစိမ့်ကျလာသော ချွဲပြစ်ပြစ်အရည်လေးများက လျှံကျလာပြီး အသံလေးတွေက ပို၍ကျယ်လာသည်။
ရှီး အား အဟင်း တမျိုးကြီးဘဲ ဟင်း ဟင်း
နာရင်ပြောနော် လေး
အင် လေးငယ် မပြောတတ်ဖူး အင်း ဟင်း
လေး လေးငယ် အား ဟ နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်နှင့်အတူ ညိုမောင်က လေးငယ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ၍ လေးငယ်၏ကိုယ်လေးကို သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်ခိုက် လေးငယ်ကလည်း ကမန်းကတမ်း ပြန်ဖက်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ ဗရမ်းဗတာ တုန်ခါသွားရလေတော့သည်။
ကျွဲကောသီးအမွှာနှစ်ခုလို တင်းပြောင်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက သာမာန်အနေအထားထက်ပိုပြီး ဖောင်းမို့နေတာ သိသာလှသည်။ ခံစားရတာလဲ အသားတွေက တင်းပြီးနာနေသည်။ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်ခြင်းမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် နေရထိုင်ရတာ ခက်လှသည်။ လေးငယ် ဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ဒီတစ်ခါဘဲ ဒီနေရာမှာ ဒီလိုဖြစ်ဖူးသည်။ အစ်ကိုညိုမောင်လေ လူပျိုသိုးကြီး မနေ့နေ့ခင်းက လေးငယ်ကို နဲနဲလေးတောင် အနားမပေးဘဲ သုံးချီဖြုတ်လိုက်သည်။ လီးဆိုတာ ဘာမှန်းမသိသေးသော မျက်နှာစိမ်း စောက်ပတ်လေးက သူ့အားသူ့အင်နှင့် မမျှလောက်အောင် တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်လိုက်ရသည်။ ဒီတော့ ခုလို ယောင်ယမ်းလာရတာ ဘာမှ မဆန်းလှပေ။ ဒါကလဲ လေးငယ်ကြောင့်ဘဲ မဟုတ်လား သူ့ဘာသာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ညိုမောင်ကို လေးငယ်ဘဲ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သွားပြီး နူးခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ညကတော့ သိပ်ပြီးမသိသာလှ အရှိန်က မသေသေးဘဲကို စောက်ပတ်နာနေတာလေးကို အစ်ကိုလိုးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်လေး ဆိုပြီး ဒီနေရာလေးကို အစ်ကိုမက်မက်မောမော လိုးခဲ့တာပဲဆိုပြီး ဖီးလ်လေးနဲ့ယှဉ်ပြီး နာနေတာလေးကို ခံစားကာ ကြည်နူးနေတော့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ရယ်လို့ မခံစားမိသေးပေ။ အခုမိုးလင်းတော့မှ သူ့ဟာလေးသူကြည့်ပြီး လေးငယ် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတော့လဲ ဘာတွေ ထပ်တိုးပြီး ဖြစ်လာအုံးမလဲဟုတွေးပြီး ထိတ်လန့်မိပြန်၏။ ဆေးခန်းသွားပြဖို့တော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်ပါ။
အတော်အတန် စဉ်းစားလိုက်တော့မှ နည်းလမ်းလေးတစ်ခုကို ဝဝေဝေါးဝါးလေး သိလိုက်ရသည်။ အိမ်တွင် မိဂသီဒဏ်ကြေလိမ်းဆေး ရှိသည်။ ခြေထောက်တွေ လက်တွေ တခြားကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေ ထိခိုက်မိ၍ နာကျင်ယောင်ယမ်းလျှင်တော့ မိဂသီလိမ်းလျှင် ပျောက်သွားသည်။ လေးငယ် ဘာမှသိပ်ပြီး မစဉ်းစားတော့ဘဲ အစ်မဖြစ်သူ ထွေးနွယ်၏ အိပ်ယာဘေးမှာ တုံးလုံးပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော မိဂသီဆေးပုလင်းကို ယူ၍ နံရံကိုမှီကာ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ ကားရင်းဆေးလူးနေမိသည်။
ဟယ် လေးငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ
ဟာ မမ ဘာ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး လေးငယ် ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့၍ ထဘီကို ကမန်းကတန်း ဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးကိုပတ်ပြီး ထိုင်ပစ်လိုက်မိသည်။ မမ၏မျက်နှာက ညီးပြောတာ ငါမယုံပါဘူးအေ ဆိုသည့် မျက်နှာပေးမျိုးဖြင့် လေးငယ်ကို ကြည့်သည်။
ငယ်လေးကလဲ ညီအစ်မချင်းဘဲဟာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပေါ့ ဒါမှ မမလဲ ဝိုင်းပြီး လုပ်ပေးနိုင်မှာ
အာ မမကလဲ ခုံစောင်းနဲ့ဆောင့်မိလို့ ဒီမှာနာရတဲ့ကြားထဲမှာ ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး လာပြောနေတယ် မိဂသီဆေးပုလင်းကို ထွေးနွယ်၏အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေကိုဆောင့်နင်း၍ ထွက်လာခဲ့မိသည်။ အငယ်ဆုံးတွေရဲ့စရိုက်က ဒီလိုဘဲ ဆိုးတတ်သည်။ လေးငယ် မမထွေးနွယ်ကို သိပ်ပြီး အစာမကြေချင်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူဒီလိုဖြစ်တာ မမထွေးနွယ်ကြောင့် မမကြောင့်တစ်နေ့ညက မမထွေးနွယ်လေ သူ့ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးနဲ့ ချိန်းတွေ့တယ်။ ချိန်းတွေ့တဲ့ နေရာက သိပ်ပြီး ဝေးဝေးလံလံမဟုတ်။ သူမတို့အိမ်တွင်ပင် ဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင် ခင်မောင်ထွေးက အိမ်လာတတ်သည်ဟုလည်း ပြောရင်ရသည်။ ကွာပါ့ အစ်ကိုညိုမောင်တို့နှင့်။ အခုတော့ အိမ်ရှေ့လမ်းကဖြတ်သွားလို့ အိမ်ထဲဝင်အုန်းလေ ဟု လေးငယ်က ခေါ်ရင်တောင်မှ အစ်ကိုညိုမောင်က မဝင်တော့ဘူး သွားတော့မယ် ဆိုပြီး ဆက်လျှောက်သွားတတ်သည်။ မမထွေးနွယ်ရဲ့ရည်းစား ခင်မောင်ထွေးကတော့ လူခြေတိတ်ချိန်ကျမှ ခြံထဲကို ရောက်လာတတ်သည်။ မမထွေးနွယ်နှင့် ခင်မောင်ထွေးတို့က ကြိုတင်ချိန်းထားပုံမရ။ ခင်မောင်ထွေးရောက်လာလျှင် သစ်ကိုင်းခြောက် သေးသေးလေးတွေကို သွပ်မိုးပေါ်ပစ်တင်၍ အသံပေးတတ်သည်။ ခဲလုံးလို လိမ့်ဆင်းသွားတာမျိုး မဟုတ်တော့ ဖျောက် ဖျောက်ဆိုသော အသံလေးသာ ကြားလိုက်ရသည်။ ဒီအသံကြားပြီးပြီဆိုလျှင် မမထွေးနွယ်က လေးငယ်အိပ်နေရာဖက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အသာလေးအိပ်ယာပေါ်မှထကာ ခြံထဲ ဆင်းသွားတတ်သည်။ ဒီအခါမျိုးတွင် လေးငယ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး အိပ်ယာထဲမှာ ငြိမ်ပြီး နေလိုက်သည်။ နောက်တော့ လေးငယ် တကယ်အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူတို့ခြံထဲတွင် ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ပေ။
တစ်နေ့ကတော့ မိုးချုပ်မှ လေးငယ် လက်ဖက်တွေစားထားမိလို့ ညဖက်အိပ်မပျော်ဘဲ ဖြစ်နေတုံး သွပ်မိုးပေါ်မှ တဖျောက်ဖျောက် အသံလေးတွေ ကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။ မမထွေးနွယ် ထွက်သွားပြီး ခဏလောက်ကြာမှ လေးငယ်အိပ်ယာမှထပြီး မမထွေးနွယ် စေ့ထားပစ်ခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှ ခြံထဲသို့ဆင်း၍ စပ်စုမိသည်။
ခြံထဲရောက်တော့ လေးငယ် သူမကိုယ်သူမ မှားများသွားပြီလားလို့ အထိတ်တလန့် တွေးလိုက်မိသည်။ တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ။ မမထွေးနွယ်က မြေပြင်မှ နှစ်ပေကျော်ကျော် အမြင့်ပေါ်တွင် ပေါက်နေသော သရက်ပင်ခွကြားပေါ်သို့ သူ့ဗိုက်လေးကိုတင်ပြီး မှောက်ထား၍ လက်နှစ်ဖက်က ဘယ်ညာခွဲထွက်သွားသော သရက်ပင် ပင်စည်နှစ်ခုကို ကိုင်၍ အားပြုထားသည်။ (သရက်ပင်ခွကြားမှာ သားရေခွလိုပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသည်။) ခါးအောက်ပိုင်းက ထဘီကို ခါးဆီသို့ဆွဲ၍ လှန်တင်ထားပြီး မမထွေးနွယ်၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ပြောင်၍နေသည်။ ခင်မောင်ထွေးဆိုတဲ့လူက နောက်ကနေ မမရဲ့ခါးသေးသေးလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ မမပစ္စည်းထဲကို သူ့ဟာကြီး သွင်းပြီး အားရပါးရကြီးကို ကစ်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီး ခင်မောင်ထွေးက အားရပါးရကြီး သွင်းနေတာတောင်မှ မမထွေးနွယ်က အားရပုံမရ။
ပြွတ် ဖွတ် ဗြစ် ပြွတ် ဖွတ် ဖွတ် ကျွတ် ဆောင့် ဆောင့် ကိုထွေး အားရအောင်လုပ် ပြွတ် ပြွတ် ဖွတ် ဖွတ် စွပ် စွပ် ပလွတ် ဖွတ် အား အင်း အင်း ဗျင်းစမ်းပါအုန်း နာနာလုပ် သူမနောက်မှ ခင်မောင်ထွေးကို လည်ပင်းကြောလေးထောင်အောင် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ရင်း အငမ်းမရပြောသည်။ မြင်လိုက်ရသည့် တခဏအတွင်းမှာပင် အပျိုရိုင်းမလေး လေးငယ်၏ သွေးသားတွေက ဟုန်းကနဲ ထ၍ သောင်းကျန်းလာသည်။ သဲသဲမဲမဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လုပ်နေသော ခင်မောင်ထွေး၏လီးကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်း လေးငယ်၏ဒူးဆစ်လေးတွေက မခိုင်ချင်တော့။ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ လေးငယ် စောက်ခေါင်းထဲက ယားတက်လာပြီး အရည်လေးတွေ လှိမ့်ဆင်းလာသည်။ စိတ်တွေ အဆမတန် ထနေပုံရတဲ့ စောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်း မို့မို့ကြီးထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ စိုက်စိုက်ဝင်သွားနေတဲ့ ခင်မောင်ထွေး၏ လီးကြီးက အရည်တွေစိုရွှဲပြီး ပြောင်တင်း၍ နေသည်။ လေးငယ် မျက်တောင်ပင် ခတ်မိလား၊ မခတ်မိလား မသိတော့။ ကြည့်ရင်း ပွဲကကြမ်းသထက် ကြမ်းလာသည်။ လေးငယ် ဒူးတွေ တုန်ပြီး အာခေါင်တွေ ခြောက်ကာ ရင်ထဲတွင် ကြပ်၍မောလာသည်။ လေးငယ် ဆက်ပြီး ရပ်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ။ ဒါကြောင့် အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်ခဲ့ပြီး အိပ်ယာထက်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည်။
အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လေးနေရင်းနဲ့ လေးငယ်မျက်လုံးထဲမှာ မမထွေးနွယ်နှင့် ခင်မောင်ထွေးတို့ ဆော်နေကြသည့်မြင်ကွင်းက တဖန်ပြန်လည်လို့ မြင်ယောင်လာမိပြန်သည်။ မမထွေးနွယ်ကလည်း သူ့ကိုယ်တိုင်ကကို ရွထကာ ခင်မောင်ထွေး၏ဆောင့်လိုးချက်များကို အံကြိတ်ခံရင်း ညီးညူနေရပြန်တော့ လေးငယ်မှာလည်း သူတို့အတွဲလို ဖြစ်ချင်စိတ်က နိုးထလာရပြန်သည်။ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက်တည်း ရည်းစားရှိသည်မဟုတ်။ လေးငယ်မှာလည်း ရည်းစားရှိတာဘဲ။ ဒီခံစားချက်ကြောင့်ပင် လေးငယ်တစ်ယောက် မိန်းကလေးတန်မဲ့ အရှက်ကိုမငဲ့ကွက် မနေ့က အစ်ကိုညိုမောင်ဆီ ရောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်လေတော့သည်။ လေးငယ်တစ်ယောက် ညိုမောင်ကို မျက်နှာပူမိတာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေး၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့လဲ လေးငယ်ရှက်မိသည်။ နောက်ပြီးတော့ လေးငယ်က အိန္ဒြမေဲ့ပြီး အစ်ကို့ကို နှူးခဲ့တာမဟုတ်လား။
တစ်နေ့တည်းနှင့် လေးငယ်၏ပစ္စည်းလေးက မူလနဂိုအတိုင်း ပြန်၍ဖြစ်သွားသည်ဆိုပေမဲ့ လေးငယ် ညိုမောင်ကို ရှောင်နေခဲ့သည်။ တစ်ရက်မှနှစ်ရက် နှစ်ရက်မှသုံးရက် အစ်ကိုညိုမောင်တို့ အိမ်ဖက်ကို မသွား။ အစ်ကိုညိုမောင်ကလည်း လေးငယ်ကိုရှိန်နေပြီး မျက်နှာမပြဘူး။ ဒီမှာ လေးငယ်တစ်ယောက် အနေရအထိုင်ရ ခက်လာသည်။ လေးငယ် အခုခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာက နာကျင်သော၊ ယောင်ယမ်းခြင်း ဝေဒနာထက် ပိုဆိုးသည်။ ပိုပြီးခံရခက်သည်။ အရည်လေးတွေ တစိုစို ဖြစ်နေသည်။ ညိုမောင်ကို မတွေ့ရတာ သုံးရက်မှ လေးရက်ထိ ရောက်လာတော့ လေးငယ်စိတ်ထဲ ဒေါသစိတ်လေးတွေ ပွားလာသည်။ သူကြင်မှကိုယ်ကြင်ဘဲ သူကဘာမို့လို့လဲ သူမလာသမျှ ငါ့ကို ဘယ်တော့မှ မတွေ့ရဘူး။ ငါကတော့ သူ့ဆီ ဘယ်တော့မှ မသွားဘူးဟု ဒေါသအတွေးတွေ ဝင်လာပြီး ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ မမထွေးနွယ်ကလဲ တမှောင့် အကိုညိုမောင်တို့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှ လှလှတင်တို့အိမ်တွင် အလှူရှိ၍ ဝိုင်းလုပ်ရန် လေးငယ်ကိုပါ ခေါ်နေသည်။
မလိုက်ချင်ဘူး မမရာ မမဘာသာသွားပေါ့
ငယ်လေး အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာပေါ့
မမကလဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အိမ်က တံခါးပိတ်ထားရင် လုံနေတာဘဲဟာ ခါတိုင်းလဲ မမသွားရင် ငယ်လေးတစ်ယောက်ထဲ နေတာဘဲဟာကို
ငယ်လေးကလဲကွာ မမက မိုးလင်းမှ ပြန်လာမှာ
ဟင့်အင်းကွာ ဟင့်အင်း မလိုက်ချင်ဘူး
ကဲ မယ်မင်းကြီးမ မလိုက်ချင်လဲနေတော့ မမဘာသာဘဲ သွားလိုက်တော့မယ်
အဲ့ဒါၿပီးတာဘဲဟာကို
အေးပါ အေးပါ ဟုတ်ပါတယ်
တံခါးတွေတော့ သေချာပိတ်အိပ်
သွားမဲ့ဟာ သွားစမ်းပါမမရာ လေးငယ်မျက်စောင်းထိုး၍ နှုတ်ခမ်းစူရင်း စိတ်မရှည်သလိုလုပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ လေးငယ်၊ ထွေးနွယ်တို့၏ မိဘနှစ်ပါးမှာ များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်မရှိတတ် လေးငယ်တို့အဖေက ပြည်တွင်းရေကြောင်းသင်္ဘောမှာ စက်ဆရာဆိုတော့ အမေကပါ အဖေ့သင်္ဘောနှင့် လိုက်နေတတ်သည်။ တစ်လမှ တစ်ခါလောက်သာ သင်္ဘောနားရက်မှ အိမ်သို့ ပြန်လာတတ်လေသည်။ အိမ်တွင်က လေးငယ်နှင့်ထွေးနွယ်တို့ ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
ညနေစာစားပြီး နဲနဲမှောင်မှ မမထွေးနွယ်တစ်ယောက် အလှူအိမ်သို့ ထွက်သွားခဲ့သည်။ မမထွေးနွယ် ထွက်သွားပြီးတော့ လေးငယ်က အိပ်ယာထဲတွင်လှဲကာ ဝတ္ထုဖတ်သည်။ အချစ်ဝတ္ထုတွေကိုကြိုက်သော လေးငယ်တစ်ယောက် ဖတ်နေသော ဝတ္ထုစာအုပ် တဝက်မကျိုးခင်မှာပင် ရည်းစားဖြစ်သူ ညိုမောင်ကို သတိရလာသည်။ ဒီရက်တွေထဲတွင် သူမခံစားနေရသော ကာမဆန္ဒဝေဒနာကလည်း လေးငယ် အချစ်ဝတ္ထုကို ဖတ်နေခြင်း၊ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်နေခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခြင်းတို့ကို အားပြု၍ လေးငယ် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်အောင် လှုပ်ရှားလာစေသည်။ လေးငယ် ညိုမောင်ကို ဒေါသဖြစ်လိုက်မိသည်။ လက်ထဲမှ ဝတ္ထုစာအုပ်ကို ဘုန်းကနဲ ဘေးသို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးကိုလှမ်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ည(၁၀)နာရီတောင် ထိုးတော့မှာပဲ သူမဝတ္ထုဖတ်တာ အချိန်မနဲတော့။ လေးငယ် အိပ်ယာမှထ၍ မီးပိတ်ပြီး၊ ခြင်ထောင်ချကာ ခြင်ထောင်ထဲဝင်သည်။ ခံစားနေရသော ဝေဒနာခံစားချက်ကို ကြိတ်မှိတ် ခံစား၍ လေးငယ်အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားသည်။ အချိန်တော်တော်လေးကြာသွားသည်အထိ လေးငယ်က အိပ်၍ပင် မပျော်နိုင် ဖြစ်နေသည်။
ဖျောက် ဖျောက် ဖျောက် ဖျောက် ကြားလိုက်ရသည်နှင့် လေးငယ်တစ်ယောက် ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်း ခုန်သွားသည်။ သစ်ကိုင်းခြောက် သေးသေးလေးများ သွပ်မိုးပေါ်သို့ ကျလာသည့်အသံ။ ခြံထဲသို့ မမထွေးနွယ် ရည်းစား ခင်မောင်ထွေး ရောက်လာပြီး အချက်ပေးလိုက်သည့် အသံဖြစ်သည်။ လေးငယ် ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်တွေဗြောင်းဆန်အောင် လှုပ်ရှားလာသည်။ ခင်မောင်ထွေး ရောက်လာပြီး အိမ်မှာက မမထွေးနွယ်က မရှိပေ။ သူအလှူအိမ်သွားမှာကို မပြောထားလို့လား အဲ ဘယ်လိုပြောဖြစ်ပါ့မလဲ ခင်မောင်ထွေးက စက်ရုံအလုပ်လုပ်နေပြီး နှစ်ရက်ဆင်း တစ်ရက်နားရသော အလုပ်ဆိုတော့ ခုညမှ အိမ်ကို ပြန်လာပြီး ရည်းစားထံ ပြေးလာဟန်တူသည်။ ဖျောက် ဖျောက် ဖျောက် ဖျောက် မမထွေးနွယ် မနိုးသေးဘူး ထင်၍ ထပ်ပြီးအချက်ပေးတာဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့က သူမတွေ့ခဲ့ရသည့် ခင်မောင်ထွေးနှင့် မမထွေးနွယ်တို့၏ မြင်ကွင်းကို လေးငယ် ပြန်၍မြင်ယောင်လာပြီး မူလခံစားနေရသော ဝေဒနာပေါ်တွင် ထပ်ဆင့်ကာ သွေးသားဆူပွက်မှုတို့က အဆမတန် ခံစား၍ လာရသည်။ အရည်လေးတွေက ဆက်တိုက်ဆိုသလို စိမ့်ထွက်ကျလာသည်။ လေးငယ် ကောက်ကာငင်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ကို ဖွင့်၍ထွက်လိုက်သည်။ ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်တော့ ထရပ်ရန် ကြမ်းပြင်သို့ လက်တစ်ဖက်ထောက်လိုက်ပြီးမှ လေးငယ်နဲနဲတွေး၍ ပြီးမှအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ထရပ်လိုက်ကာ လျှောက်လာခဲ့ပြီး အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကို ဖွင့်ကာ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်လေသည်။ အပြင်ဖက်မှာက လမိုက်ညမို့ မှောင်မဲနေသည်။ အမြဲသွားလာလှုပ်ရှားနေသည့် မိမိအိမ်ရှိရာ ခြံဝန်းကိုတော့ လေးငယ်အခက်အခဲမရှိ သွားလိုရာသို့ လျှောက်လာနိုင်သည်။
အမှောင်ထဲတွင် မျက်စေ့ကလဲ နဲနဲကျင့်သားရလာသဖြင့် ခြံထဲတွင် မသဲမကွဲလေး ဖြစ်လာရသည်။ အိမ်ဘေးရှိခြံထဲတွင် သရက်ပင်ဘေး၌ ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးကို လေးငယ် ရေးရေးလေး မြင်လာရသည်။ လေးငယ်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တက်လာပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ပိုခုန်လာသည်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင် နောက်ဆုတ်တက်သူတွေထဲမှာ လေးငယ်မပါ။ ခင်မောင်ထွေးကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ရပ်တော့မလို ဖြစ်သွားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အားယူ၍ ထပ်လှမ်းလိုက်ပြီး ခင်မောင်ထွေး၏ ရှေ့မှ ဖြတ်ကနဲလျှောက် သရက်ပင်ခွကြားကို မျက်နှာမူ၍ လေးငယ်ရပ်လိုက်သည်။
ထွေးနွယ် ဆင်းလာမည်ဆိုသော အသိဖြင့် စောင့်နေသော ခင်မောင်ထွေးမှာ လေးငယ် သူ့နားသို့ ရောက်သည်နှင့် လေးငယ်မှန်းသိပြီး အနားမှ ပန်းခြုံထဲ လှည့်ဝင်မည်အလုပ် သူအနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော လေးငယ်၏မျက်နှာ၌ တဏှာခိုးတွေဝေပြီး အမ်းတန်းတန်းဖြစ်နေကာ နီမြန်းနေသည်ကို သတိရလိုက်ပြီး ပန်းခြုံထဲခေါင်းတိုးဝင်ပြီးကာမှ ခင်မောင်ထွေးမှ လေးငယ်ဖက်သို့လှည့်၍ ကြည့်သည်။ သူကြည့်လိုက်မိသော ခဏမှာပင် လေးငယ်က သရက်ပင်ခွကြားသို့ သူမ၏ ဗိုက်ကလေးကို မှောက်၍ ကုန်းလိုက်သည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်မောင်ထွေး နောက်သို့ ပြန်လှည့်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ခိုက်မှာပင် လေးငယ်က ကုန်းရက်သားလေးမှ သူမ၏ ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့ လှန်၍တင်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ခင်မောင်ထွေးတစ်ယောက် လေးငယ်၏ နောက်နားသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်၍သွားသည်။
ကိုယ့်ချစ်သူလည်းမဟုတ်၊ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့၌ ဖင်ကုန်းပေးပြီး ထဘီကိုပါ လှန်ပေးလိုက်ကာ လိုးတော့မည့်အရေးကို စောင့်မျှော်နေရသော လေးငယ်၏ရင်တွေမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးသားတွေ ဗြောင်းဆန်နေပြီး အသားလေးတွေပင် တဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေချေသည်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တို့ကလည်း ပေါင်တွင်းသားနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ပင် လိမ့်ဆင်းကျလာကြသည်။ ခင်မောင်ထွေး စားရကံကြုံတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီး ထွေးနွယ်ကို လိုးဖို့ဆောင့်နေရင်း ထချင်တိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုလှန်တင်၍ ခါးတွင် ပြန်ညှပ်ကာ ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကားကားကလေးဖြစ်နေသော လေးငယ်၏ဖင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ညှပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းလေး တစ်ချက်ချသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ လေးငယ်၏တင်သားအစုံက မာပြီးကျစ်နေသည်။ ထွေးနွယ်၏တင်သားတွေလို အိစက်၍မနေ။ သူ,မကြာခဏ လိုးလိုးနေသဖြင့် ထွေးနွယ်၏ တင်သားတွေက အတန်ငယ် ပျော့နေပြီ။ ခင်မောင်ထွေးလက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ပက်လက်လှန်၍ လေးငယ်၏ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှနေ၍ ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။ လေးငယ်ကိုယ်လေး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်လေးရမ်းသွားသည်။ အရည်တွေက မတရားရွှဲနေပြီ။ လေးငယ်ဆီမှ သက်ပြင်းချသံလေး တစ်ချက် ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ လေးငယ်၏ စောက်ပတ်ကို စိုစွတ်နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိလိုက်ကာမှ ခင်မောင်ထွေး၏ စိတ်တွေက ပိုပြီး ဗလောင်ဆူလာသည်။ ခင်မောင်ထွေး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ တေ့လိုက်ပြီးမှ မွှန်လာသော ကာမစိတ်တွေကြောင့် လီးကိုဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည်။
ပြွတ် ဖွတ် အား အား လီးက တစ်ခါတည်း အဆုံးဝင်မသွား အပြင်တွင် လက်နှစ်လုံးလောက် ကျန်နေသေးသည်။ ဒါကို ဆက်မသွင်းသေးဘဲ ခဏရပ်လိုက်သည်။
လေးငယ် သိပ်နာသွားလား
ဟင့်အင်း ကြပ်တယ်ကွာ လေးငယ်စိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ မအောင့်အီးနိုင်တော့ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တွန်းပို့ရင်း ပြောသည်။ ခင်မောင်ထွေးက လေးငယ်၏ ခါးလေးကိုဆွဲ၍ တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးသည်။
ပြွတ် ဖွတ် ပြွတ် ဖွတ် ပလွတ် ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အင်း အင်း လိုးနေရင်း လေးငယ်ဆီက မသဲမကွဲ ငြီးသံလေးတွေ ကြားနေရတာ ခင်မောင်ထွေးအဖို့ ပို၍ အရသာတွေ့လှသည်။ ထွေးနွယ်ကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ် အံကြိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်းစေ့ကာ ခံသည်။ လူကြားမှာ စိုးတာလဲပါသည်။ ပြီးတော့ လီးတဆုံး ဝင်သွားကတည်းက လေးငယ်၏အတွင်းထဲမှ ဆွဲငင်ရစ်ပတ်အားက ပြင်းထန်လှသည်။ ဒီလိုတမူထူးကဲသည့် အရသာတွေ ထူးခြားလာတော့ ခင်မောင်ထွေး၏ ဆောင့်ချက်တွေက ပို၍ စိပ်လာသည်။ သရက်ပင်ခွကြားမှာ မှောက်ထားသော လေးငယ်၏ ကျောပြင်လေး ကော့ကော့ပြီး ထောင်ထောင်သွားရသည်ထိ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လာသည်။
ပြွတ် ဖွတ် ပြွတ် ဖွတ် ပလွတ် ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် အင်း အင်း အား အား အင်း အင်း လုပ် အမလေး လုပ် လုပ်ပါ လေးငယ် ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်လာပြီ ဆိုတာကို ခင်မောင်ထွေး သိလိုက်ပြီး ခပ်စိတ်စိတ်လေး ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ညိုမောင်လိုးတာကို ခံရတုံးကထက် အများကြီး ပိုပြီး အရသာရှိလှသည်။ ဒီတုံးက အစိမ်းသက်သက် ဖြစ်နေရတာကလည်း တစ်ကြောင်း၊ ညိုမောင်ကလည်း မိန်းမလုပ်ဖူးပုံမရသေး လိုးချက်တွေက ထိထိမိမိ မရှိလှ။ အခုတော့ အတွေ့အကြုံများလှသော ခင်မောင်ထွေး၏ အတွေ့ဝယ် လေးငယ် ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ အားနဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို နောက်သို့ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ လေးငယ် ပြီးသွားမှန်းသိတော့ ခင်မောင်ထွေးက ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးသည်။ လေးငယ် အရသာရှိလှသည်မှာ မပြောပါနဲ့တော့။ အရသာရှိလှပေမယ့် သရက်ပင်ခွကြားမှာ မှောက်ပြီး ခံရတော့ သိပ်ပြီး ဇိမ်မတွေ့လှပေ။ သရက်ပင်ခွကြားတွင် မှောက်၍ ကုန်းထားသော လေးငယ် ခါးကိုဆန့်၍ ဗြုန်းကနဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ခင်မောင်ထွေး၏ လီးက အလိုအလျှောက် ကျွတ်သွားသလို ခါးသို့ လှန်တင်ထားသော သူမ၏ ထဘီလေးကလည်း အလိုအလျှောက် အောက်သို့ ပြန်ကျ၍ လေးငယ်၏ အောက်ပိုင်းကို ဖုံးအုပ်သွားသည်။ လေးငယ်ကို ခင်မောင်ထွေး နားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ပြီး မဖုံးမိသေး။ မပြီးသေးသော ခင်မောင်ထွေး၏ လီးကြီးက အရည်တို့ဖြင့် ပေပွကာ မတ်တောင်နေသည်မှာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသည်။ မျက်လုံးစွေ၍ လေးငယ် ခင်မောင်ထွေး၏ အောက်ပိုင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။