ဒေါ်စောမြပွင့် ………………. apyar sar oak

ဒေါ်စောမြပွင့် ………………. apyar sar oak apyar book blue book apyar sar oak apyar sar pay အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်

ထုူးသာ ဆယ်တန်းအောင် ကို အောင်တော့ ဘာမှ ဂုဏ်ထူးတွေ ဘာတွေ မပါ ၊ တကယ်တော့ အောင်ရုံလေး သာ အောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်၊ သို့သော် သူ့ မွေးစား မိဘ များက သူ့ကို တက္ကသိုလ် တော့ ဆက်တက်ပြီး ဘွဲ့လေး တခု ရစေချင်သည်၊ သူတို့ မြို့လေး မှာ က ကောလိပ် မရှိ တော့ ကောလိပ်ကျောင်းရှိရာ ပြည်နယ်မြို့ သို့ သူ့ကို သွားစေခဲ့သည်၊ ထိုပြည်နယ်မြို့မှာ သူ့ မွေးစား အမေ၏ ညီမ အပျိုကြီး ဒေါ်စောမြပွင့် ရှိသည်၊
အပျိုကြီး ဒေါ်စောမြပွင့် မှာ အသက် ၃၂ နှစ်သာရှိသေးပြီး အိမ် တလုံးလုံးမှာ သူနှင့် ခိုင်းတဲ့ကောင်မလေး သန်းအိနွယ် ဆိုတဲ့ ၁၄-၅ နှစ် အရွယ် ကောင်မလေး တယောက်ပဲ နေသည်၊ ဆိုတော့ နေစရာက အဆင်ပြေ သည်။ အိမ် တလုံးလုံး ဆိုပေမဲ့ ခြံဝန်း ကြီး တခုထဲ မှာ အိမ်သုံးလုံး ဆောက်ထားခြင်းသာ၊ သူတို့ အိမ်က တထပ် ဘေး အစွန်ဆုံးမှာ၊ အလယ်မှာ ကနှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ် နှင့် မိသားစု တွေ ခလေး အငယ်တွေလည်း ရှိသည်။ နောက်တဘက်က တထပ်အိမ်၊ လင်မယား တစုံတွဲ သာနေသည်။ အပျိုကြီး စောမြပွင့်က အဲဒီမြို့ မှာ အလယ်တန်းကျောင်း တကျောင်းရဲ့ ကျောင်းအုပ်၊ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်း၊ ဆံထုံး အကြီးကြီး နဲ့၊ မျက်နှာခေတ်တည်တည် နေတတ်သည်၊ သူ့ ကို တူ တယောက် အနေဖြင့် ခေါ်ထားသော်လည်း မျက်နှာက ခတ်တည်တည်မို့ ထူးသာက နည်းနည်း တော့ လန့်သည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း မျက်နှာရအောင် အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာ တွေ သိမ်းကျုံးလုပ်သည်၊ ရေခတ် ထင်းခွဲ၊ တခါတရံ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်၊ ဈေးသွား အစရှိသည် တို့ပေါ့၊ ထူးသာ မရောက်ခင်က ဝယ်သုံးခဲ့ရသည့် ထင်းတို့ ရေ တို့ အခုတော့ ပိုက်ဆံနည်းနည်း သက်သာ သွားသည်၊ အရင် က တခါတလေ ထမင်းချိုင့် ဆွဲစား သော်လည်း အခု ထူးသာက ဈေးဝယ်၊ ချက်ပြုတ် ကူညီသဖြင့် ၊ သူတို့ သုံးယောက် တလှည့်စီ လုပ်ကြရာ ထမင်းဟင်း လည်း ကုန်ကျ သက်သာ လာရ၏။ စောမြပွင့် လည်း ထူးသာ ရှိနေတာ သူ့ အတွက် ပိုအဆင်ပြေတာ တွေ့ရတော့ သဘောကျ နေမိသည်။
ထူးသာ အတွက်က တော့ နောက်ပြဿနာတခု ကို မရှုတ်ရအောင် ရှောင်နေရသည်၊ အဲဒါက သန်းအိနွယ်၊ ဒီကောင်မလေး က အပျိုဖျန်း ဆပ်စလူး၊ ကိုယ်လုံးကလေး ကလည်း တစ်တစ် ရစ်ရစ် နဲ့ မျက်နှာဝိုင်းစက်စက် မို့ ထူးသာ က ရောက်တာနဲ့ သတိထားမိသည်၊ မိန်းမ အတွေ့ အကြုံကလည်း နှစ်ယောက်ကြီးများတောင် ရှိပြီ ဆိုတော့ ရ မည် ဆိုတာ သိနေပေမဲ့ ၊သူ့ အဒေါ်ကို ကြောက်ရတော့ မစဖြစ် အောင် ရှောင်နေရသည်၊ ဒါပေမဲ့ တအိမ်ထဲ နေတဲ့သူတွေ လေ ဘယ်ရှောင်လို့ လွတ်မလဲ၊ သူ့ မျက်စေ့ရှေ့မှာ တွေ့နေရတာကလား၊ အိမ်နောက်ဖေး ထူးသာ ရေထမ်းထည့်နေချိန် ကောင်မလေး ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ ရေချိုး၊ အဝတ်လျှော် လုပ်နေရင် မြင်နေရသည့် အသားစိုင်တွေ၊ ထမိန်ရေစိုအောက်က ပေါင်တန်လေး တွေ၊ မီးဖိုချောင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ထမင်းဟင်းချက်၊ မီးမွှေး၊ အောက်စလွတ်၊ ပြောမယ် ဆိုရင် စာအုပ်တအုပ်စာ လောက် ရမည်၊ ထားလိုက်ပါတော့၊ အပျိုမလေး နံ့တဲ့ အရွယ်၊ နဲ့ တအိမ်ထည်း နေရတဲ့ လူပျို ပေါက်ရဲ့ ဘဝကို တွေးကြည့် တော့ ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ ၊ အမြဲတန်း အိပ်ယာထဲ မှာ ပုဆိုးကို ဟိုလှည့်ဒီလှည့် အိပ်ရတာ ညတိုင်း ပေါ့၊ နောက်နေ့ ဆို အဲဒီ ပုဆိုး ကို ရေလဲ လုပ်ချိုးပစ်လိုက်ရရော၊ အဟီး၊ အဲဒီ အပျိုမလေး တင်မက ထူးသာ ရဲ့ စိတ်ကူးထဲ ဝင်ဝင်လာတာက ဒေါ်စောမြပွင့်၊ သူက လည်း မွေးစား အမေရဲ့ ညီမ ဆိုတော့ သွေးတော်တာ မဟုတ်၊ တကယ်ဆိုရင် တစိမ်းပဲ၊ အပျိုကြီး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း က ဖင်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး ကားစွင့်နေတာ၊ ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ အပျိုကြီးဖင် ဆိုတာ၊ အဲဒါမျိုးတွေ လားမသိ၊ တချို့တွေက ဖင်သာ ကားတာ ပြားချပ်ချပ်လိုပဲ၊ စောမြပွင့်ကတော့ လုံးပြီး မောက်ထနေတယ်၊ ကောက်တယ်လို့တောင် ပြောလို့ရမယ်၊ မတ်တပ်တည့်တည့်ရပ်ရင် နငယ် လို ဖြစ်နေသည်၊ ရင် အစုံကလည်း ထူးသာ ဆုံခဲ့ဘူးသည့် မမြခိုင်ထက် မသာရင်သာ ရှိရမည်၊ သိပ်တော့ အကွာကြီး မဟုတ်လှ၊ အိမ်နေရင်း တခါတလေ ရေချိုးခေါင်းလျှော်ပြီး သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလှတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို ဖြန့်ချ အခြောက်ခံထားရင် သူ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ ပေါ်ထိကျနေတာ၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ကို ဘေးစောင်းတို့ နောက်ဘက်တို့ ကနေ တခါတလေ ထူးသာ တယောက် စာဖတ်ရင်း ကကြည့်မိလို့ ညီတော်မောင်ထကြွလာ ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်က တော်တော်နဲ့ တောင် မထ နိူင်၊ အဲ လို အခြေအနေ တွေ ကြားထဲ သန်းအိနွယ်က ပိုဆိုးလာသည်၊ ထူးသာ ကို ပွတ်သီးပွတ်သတ် လုပ်လာသည်၊ ထူးသာက ရှောင်လေ၊ ပိုသာဆိုးလေ လုပ်လာသည်၊ ထူးသာ ကလည်း အသက်၁၇-၁၈ လူပျိုဖားဖား၊ ဖြစ်နေပြီ၊ နောက် ရေခပ်၊ ထင်းပေါက် လုပ်နေရသည့် အပြင်၊ တခါတလေ သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ဘော်လုံးကျောက် လေ့ရှိသည်၊ ဆိုတော့ လူက ဘော်ဒီလေး ဘာလေး ထွက်နေပြီ၊ တခါတလေ နောက်ဘေး မှာ သူ ပုဆိုးတိုတို နှင့် အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျ ီ ကျွတ်နဲ့ ရေဖြည့် နေ တုန်း ဒေါ်စောမြပွင့် က တွေ့ရင် တခါတလေ ငေးကြည့်မိလေ့ရှိသည်။ အပျိုကြီး စိတ်ထဲ မှာလည်း ဘာလိုလိုလေး ဖြစ်မိသလိုပဲ။
တနေ့ သူတို့ ရွာနီး ချူပ်စပ်က ဘုရားပွဲ ကို သွားကြသည်၊ အပြန်ကျတော့ သူတို့ စီးလာသည့်ဘတ်စကား မှာ လူတွေ ကျပ်သိပ်ပြီး ပြန်ပါလာကြသည်၊ သိပ်မဝေးသည့်နေရာမို့ နေ့ချင်းပြန်သွားခြင်း ဖြစ်ရာ၊ ပြန်လာတော့ ညနေစောင်းနေပြီ၊ ကားကလည်း ဘေးခုံတန်းနှစ်တန်းသာ ရှိပြီး အလယ်မှာ လူတွေ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြ ရသော ကားဖြစ်သည်၊လမ်းကလည်း ကြမ်းတော့ လူတွေ ဟိုယိမ်းဒီထိုးနှင့်ဖြစ်နေသည်၊ သန်းအိနွယ်က ထူးသာနှင့် ဒေါ်စောမြပွင့်ကြား မှာ ထိုင်သည်၊ ကား အဆောင့်မှာ လူတွေ မြှောက်မြှောက်သွားရာ မှ သန်းအိနွယ်၏ ပေါင်တလုံးက ထူးသာ ပေါင်တဘက်ပေါ် လာတင်နေသည်၊ မှောင်ကလည်း မှောင်နေပြီ ဖြစ်ရာ၊ ထူးသာလည်း ဘယ်သူမှ မမြင်ပါဘူးလေ ဆိုပြီး လွတ်ထားလိုက်၏၊ နောက် ကားက ကုန်းဆင်းတော့ လူတွေ အကုန်လုံး ရှေ့ကို တွန်းထည့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပြီး သန်းအိနွယ် နေရာပျောက်သွားတော့၏၊ လူတွေက တဟေးဟေး တဟားဟား ဆူညံနေရာ ပြန်ရွေ့ခိုင်းလို့လည်း မရတော့ခြေ၊ သန်းအိနွယ်ကို နင်ငါ့နေရာထိုင် ငါမတ်တပ်ရပ်လိုက်မယ် ဆိုတော့လည်း ခြေချစရာနေရာ မရှိ၊ မထူးတော့ ဟု ဆိုကာ သန်းအိနွယ်က ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်တဘက်နှင့် ထူးသာ ပေါင်တဘက်ပေါ် မျှထိုင်သည်၊ ထူးသာ နှင့် ဒေါ်စောမြပွင့်လည်း ပေါင်ခြင်းကပ်နေပြီး ထူးသာ၏ မာနေပြီဖြစ်သော ညီတော်မောင်က သန်းအိနွယ် ၏ ပေါင်ကို ပွတ်မိနေ၏၊
ထူးသာ လက်မောင်းတွေကလည်း တချက်တချက် ဒေါ်စောမြပွင့် နိူ့ကြီးတွေ သွားသွားထိမိသည်။ ထူးသာ မနေနိူင်တော့၊ ဒေါ်စောမြပွင့် မမြင်နိူင်တဲ့ ဘက်က သူ့လက်ဖဝါးက သန်းအိနွယ် ၏ ပေါင်တွေပေါ်ရောက်နေပြီ၊ လူတွေ ကြပ်၊ မှောင်မဲ လို့ ဘယ်သူမှ မမြင်နိူင်သော်လည်း သန်းအိနွယ်နှင့် ထူးသာကတော့ သိနေသည်၊ ထူးသာ ရဲ့ လက်က တဖြေးဖြေး သန်းအိနွယ် ပေါင် ပေါ်က မှ တဆင့်၊ ထမိန်အခေါက်အောက်ကို ဝင်ပြီး ထမိန်အသား တလွှာ နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေး ပဲခြားသော သန်းအိနွယ်၏ အဖုတ်လေးကို ပွတ်နေမိပြီ၊
သန်းအိနွယ် လည်း ကောင်းကောင်းသိသည်၊ သူ့ အဖုတ်ကလေးက အရည်တွေ ရွဲနေပြီ၊ ကဲလိုက်တာဟု ပြောချင်တာလား၊ ထူးသာလုပ်နေတာ သူသိတယ် လို့ပြောချင်တာလား မသိ၊ ထူးသာ လက်ဖျံကို သူ့ လက်သည်းနဲ့ လာဆိပ်သည်၊ ထူးသာ သူ့ ပုဆိုးထဲ မှာ ပြီးလုကာနီး မှာမှ သူတို့ အိမ်ရှေ့ လို့ ကား ဆိုက် လိုက်ရာ ကမန်းကတန်း တိုးဆင်း လိုက်ကြရသည်။
ထိုညနောက် ပိုင်းမှာတော့ ထူးသာ မရှောင်တော့၊ ဒေါ်စောမြပွင့် လစ်ရင် လစ်သလို သန်းအိနွယ်ကို လက်သရမ်း သည်၊ အဆုံးစွန်တော့ သူမလုပ်ရဲ၊ ကောင်မလေးက ငယ်လည်း ငယ်သည်၊ သူက လူမိသွားလို့ ယူရမည်ဆိုရင်လည်း မယူနိူင်၊ သူ့ဦးနှောက်ကို ဖျစ်ညှစ်ပြီး စဉ်းစားသည်၊ နောက်တခု က ဒေါ်စောမြပွင့် က ထူးသာ မလာခင် က သန်းအိနွယ် တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်ကျန် နေခဲ့တော့ အိမ်ကို သိပ် စိတ်မချ၊ ဘေးအိမ် မှ လူတွေကို အိမ်ကို စောင့်ကြည့်ပေးဖို့ မှာထား ခဲ့သည်၊ ထိုအိမ်မှ လူက များတော့ တယောက်မဟုတ် တယောက်တော့ ရှိနေသည်၊ အခု လည်း ပြောလို့ မရ စောင့်ကြည့်ထားခိုင်းနိူင်သည် လို့ ထူးသာ တွေးမိသေးသည်၊ သို့သော်လည်း တဏှာကြော ထလာတော့ အရဲစွန့်သည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် မရှိတဲ့ အချိန်၊ အိမ် ကို စောပြန်လာသည်၊ မိုးကလည်း မိုးတွင်း ဆိုတော့ ဘေးက အိမ်က လည်း တော်ရုံဆို လှမ်း မမြင်နိူင်၊ သူတို့ ဒေသ ကလည်း မိုးရွာပြီ ဆိုရင် သည်းကြီးမည်းကြီးကို ရွာသည်၊ ကမ်းရိုးတန်းဒေသ ဆိုတော့ မိုးကောင်းသည်၊ တခါတလေ လေပြင်းတောင် ကျ တတ်သေးသည်၊ တရက် ထူးသာ နေ့ခင်းဘက် အိမ်ပြန်လာ တော့ သန်းအိနွယ် စာအုပ်ဖတ်နေသည်၊
…ေဟာ ကိုႀကီး အေစာႀကီး ပါလား..
..အေး ဒီနေ့ နေသိပ် မကောင်းလို့..အိနွယ် ဘာစာအုပ်တွေဖတ်နေတာလည်း…
…လွန်းထားထားလေ အကိုကြီးရဲ့ အရမ်းကောင်းတယ်၊…
..ငါ အဲဒီစာအုပ်မျိုးတွေ မကြိုက်ပါဘူးဟယ်..ငါ ဆေးသောက်ဖို့ ရေနွေး တခွက်လောက် ယူလာ ပေးစမ်း..
ထူးသာ က လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် လိုလို လေသံ ပုံမှန်ဖြင့် လှမ်းပြောရင်း သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်၏၊ သန်းအိနွယ်က နောက်ဖေးခန်းသွားပြီး ခနကြာတော့ ရေနွေး ကြမ်းတခွက်ဖြင့် ထူးသာ အခန်းထဲ ဝင်လာ၏၊
…ဇက်ကြောတွေ တက်လိုက်တာဟာ ငါ့ ကို ဇက်ကြောနည်းနည်း ဆွဲပေးစမ်းပါ..
ကောင်မလေး ကုတင်ပေါ် ရောက်လာပြီး ထူးသာ ပုခုံးပေါ် သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ နှိပ်ပေး လို့ သိပ်မကြာခင် ထူးသာ လုပ်ငန်းစတော့သည်၊
..အို ..ကိုကြီးကလည်း ဘယ်တွေ ရှောက်ကိုင်နေတာ လဲ.
…နင့် အသားလေးတွေက ချောမွတ်နေတာပဲနော်..
..လွတ်ပါကိုကြီးရယ် မကောင်းပါဘူး၊…
သန်းအိနွယ် ထူးသာ ကုတင်ပေါ်မှာ၊ ထူးသာ အတင်း မွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ ရင်း သူ့ တကိုယ်လုံးကို လျှောက်ကိုင်နေလေပြီ၊ အပျိုမလေး မှာ စိတ်က လည်း လှုပ်ရှားသည်၊ ယောက်ကျားတယောက်၏ အပွေ့ အဖက် ကိုလည်း မခံဖူးတော့ အသွေး အသားက ဆူပွက်လာသည်၊ သို့သော်လည်း အရမ်းကြောက်သည့် စိတ်က ပိုများတော့ အတင်း ရုန်းကန်သည်၊ ထူးသာ တယောက်၊ နိူ့ကလေး ဖင်လုံးကလေး နည်းနည်း ဖျစ်ညစ် ရုံနှင့် ပါးလေး မျက်နှာကလေး ကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်း လိုက်ရတာနှင့် ကျေနပ်လိုက်ရသည်၊ ရောမ မြို့ကို တနေ့ထဲနဲ့ တည်လို့ မရ နိူင်ဘူး မဟုတ်လား၊ ကောင်မလေး ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့ အခန်းထဲက ပြေးထွက်သွားတာ ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ ကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့လိုက်သည်၊ ဒါက အစဦး အဝင်လေ၊ နောက်တော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့၊ ဟုတွေးနေလိုက်မိ သည်။
ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်တာတွေက ဖြစ်ပျက်ခဲ့ရသည်။
အဲဒါကတော့ သန်းအိနွယ် တယောက် သူ့ အမေ နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး သူတို့ ရွာသို့ ပြန်သွား ရခြင်းပင်၊ ခုတော့ ထူးသာ တယောက် ကိုယ့်ကို ကိုယ် ဒေါပွ နေမိသည်၊ လုပ်စရာ ရှိ လုပ်လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး တခါထဲ ဇိမ်ဆွဲ နေတယ် လို့ အပြစ်တင်နေမိသည်၊
သန်းအိနွယ် ပြန်သွားပြီး သုံးလေးရက် အကြာ၊
ထူးသာ အတွက် မမေ့နိူင်စရာ ညတည၊ ၊ မိုးတွေ အရမ်းချလာသည်၊ မုန်တိုင်း ပဲ ဝင်မှာလား အဖျားခတ်မလား မသိ၊ လေ တွေက လည်း တဝုန်းဝုန်း၊ လျှပ်စီးတွေ လက် လို့၊ သူတို့ အိမ်လည်း ယိမ်းခါနေသည်၊ တချက်တချက် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ၊
ဒေါ်စောမြပွင့် ထူးသာကို သူ့ အခန်းထဲ လာနေဖို့ခေါ်သည်၊ သူက မိုးကြီးလေကြီး အဲ လို လျှပ်စီး တွေ လက်လျှင် ကြောက်တယ် ဟု ဆိုသည်၊ ခါတိုင်း ဆိုရင် သန်းအိနွယ် ရှိနေသည်၊ အခုတော့ သန်းအိနွယ် မရှိတော့ ထူးသာကို ခေါ်ထားသည်၊ ပထမတော့ ထူးသာက ကုတင်ဘေး က ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင် ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့်က ကုတင်ပေါ် လှဲလျောင်းရင်း စာအုပ်ကိုယ်စီနှင့်၊ ခေါင်းရင်းဘက်မှာ ဘက်ထရီအိုး နှင့်ချိတ်ထွန်း ထားသော ၂ပေ မီးချောင်းလေး ဖြင့် စာဖတ်နေကြသည်၊ လျှပ်စစ်မီးက တော့ ထုံးစံ အတိုင်း နေ့မှာလာပြီး ညမှာ ပျက်နေကြပင်၊ တခုတော့ ခတ်ကောင်းကောင်းပင်၊ အခု လို လေကြီးမိုးကြီးကျလို့ ဓါတ်ကြိုးတွေ ပြတ်ကျလည်း ဓါတ်အား မရှိတော့ ဓါတ်လိုက်သေမှာ ကြောက်စရာလို၊ ဟု ထူးသာ ကြံကြံဖန်ဖန် တွေးမိသေးသည်။
နောက်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့် က ကုတင်ပေါ် မှာ လှဲလျှောင်း ရင်း ထူးသာကို သူနဲ့ ပဲ အိပ်လိုက်ဖို့ ပြောရင်း တဖက်သို့ လှည့်ပြီး အိပ်နေလေသည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ကုတင်မှာ သူနှင့် သန်းအိနွယ်တို့ အိပ်နေသော ကုတင်ဖြစ်သဖြင့် နှစ်ယောက်အိပ် ဖြစ်ပြီး တော်တော် လေး ကျယ်ဝန်းပါသည်၊ ယိုးဒယား ဇာခြင်ထောင် အကြီးပန်းရောင် ကို ထောင်ထားသဖြင့် အတွင်း ကို ထိုးယိုပေါက် မြင်နေရသည်၊ ထူးသာက စာဖတ်ရင်း မှ ဒေါ်စောမြပွင့် အိပ်နေရာကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သွေးနည်းနည်း ပူသွား၏၊ ဒေါ်စောမြပွင့် မှာ သူ့ အဒေါ် ဆိုသော်လည်း သွေးရင်းသားရင်း အဒေါ် လည်း မဟုတ်၊ နောက်ပြီး အလယ်တန်းကျောင်းအုပ် ဆရာမကြီး၊ မို့ ဒေါ်စောမြပွင့် ဟုသာ ခေါ်နေရသော်လည်း အသက်က ၃၂ နှစ်သာ ရှိသေးသည်၊ သူ့ ပထမဆုံး ကာမကိစ္စ အဝဝ ကို ဆရာ စား မချန် သွန်သင်ပြသ ပေးခဲ့သူ ဒေါ်မြခိုင်ထက် ဆိုရင် သုံးလေးနှစ်လောက် ငယ်သေးသည်၊ ထို့ အပြင် ဒေါ်မြခိုင်လို့ ခလေး အမေ မဟုတ်၊ အလုပ်ကြမ်း မလုပ်ဘူးသူ၊ အပျိုကြီး မို့ အတော်နုသည်၊ အခု ထူးသာကို ကျောပေးပြီး တစောင်းလေး အိပ်နေတာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အညာစောင် ပါးပါးလေး ကို အခေါက်မဖြေပဲ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာသာ ခြုံထား သဖြင့် ၊သေးကျင်သော ခါးကလေးက နေ စွံကား လုံးတင်း ထွက်နေသော ဒေါ်စောမြပွင့် ၏ တင်ပါးစိုင်ကြီး များက ထူးသာ ကို လီးတောင်လာစေခဲ့သည်၊ ထူးသာက ဒေါ်စောမြပွင့် ၏ ဖင်လုံးကြီး များကို ကြည့်ရင်း၊ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစ ကို အသာဖြေကာ မာတောင်နေပြီ ဖြစ်သော သူ့ ငပဲကြီး ကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိသည်၊ သန်းအိနွယ် ကို ဟိုတလောက ကိုင်တုန်းက မာတောင်နေသော လီးကြီး မှာ တော်တော်နှင့် ပြန်မကျ ပဲ ဘောအောင့်လာ သဖြင့် ကွင်းတိုက် ပြီး ထုတ်လိုက်မှ သက်သာ သွားသည်ကို ပြန်သတိရ မိသဖြင့်၊ သူ အခုတော့ အိပ်ယာ မဝင်ခင် အပြတ်ရှင်းလိုက်ဖို့ စဉ်းစားရင်း၊ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ငရုပ်သီး ထောင်းသလို အပေါ်တက် အောက်ဆင်း ဖြေးဖြေးခြင်း ဇိမ်ယူကာ ပွတ်ပေးနေမိသည်၊ ထိုအခိုက်မှာပင် ဒေါ်စောမြပွင့်က အိပ်နေရာမှ လူးလိမ့်လိုက်ပြီး အနေအထားပြင်ရင်း သူ့ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လာသဖြင့် ကမန်းကတန်း သူဖတ်နေသော စာအုပ်ဖြင့် လီးကြီးကို ဖိထားလိုက်ရသည်၊
…ဟဲ..ကောင်လေး မအိပ်သေးဘူးလား ..တော်ကြာ မနက်ဖြန် ဘက်ထရီ အားသွားသွင်းနေရအုန်းမယ်၊..
…ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ကျနော် အိပ်တော့မယ်…
ထူးသာ အသာလေးကုန်းပြီး စားပွဲ အောက်က ဘက်ထရီ ကလစ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်၊ အခန်းတခုလုံး မှောင်ကျ သွားသည်၊ သို့သော်လညိး တချက်တချက် လျှတ်ပြက်လိုက်သည့် အလင်းရောင်က မှန်ပြတင်းပေါက်မှ တဆင့် အခန်းထဲကို ဝင်လာသဖြင့် သူ့အနေနှင့် ကုတင်ပေါ် တက်ခြင် ထောင်ထဲ ဝင်ရသည်မှာ မခက်ပေ၊ ခက်သည်မှာ ထောင်မတ် နေသော လီးကြီးပင်၊ တခုကောင်းသည်က ဒေါ်စောမြပွင့် က ကုတင်ပေါ်မှာ မွေ့ယာ ပါးပါးလေး နှင့်အိပ်သဖြင့် ခါတိုင်း သင်ဖျူး ဖျာ တချပ်ထည်း နှင့်သာ အိပ်လေ့ရှိ သော ထူးသာ အဖို့ တစောင်းလေး မှောက်အိပ်လို့ရနေပေသည်၊ သင်ဖျူးဖျာ တချပ်ထည်း သစ်သားကြမ်း ခင်းပေါ် မှာ ခင်းအိပ်သည့် အချိန် လီးတောင်ရင် မှောက်အိပ်လို့ မရပေ၊ အရမ်းနာ လေသည်၊ အခုတော့ မွေ့ယာ တွင်း သူ့ လီးကြီး ကို ချက်ပေါ်လှန်ထောင်ရင်း ဘိုက်နှင့် ဖိ၍ အသာလေး မသိမသာ ဖင်လေး ကော့ကော့ ပေးတော့ ကွင်းတိုက် ပေးသလို ဖြစ်နေရ၏၊ သို့သော်လည်း လရည်တွေ ထွက်ပြီး မွေ့ယာပေါ် သူပုဆိုးကနေ စိမ့်ထွက်ကျ သွားမှာလည်း မလိုလား၊ ထူးသာ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဖြစ်နေရ၏၊
….မောင်ထူးသာ စောင်ယူအုန်းလေ ရော့ မချမ်းဘူးလား….
ဒေါ်စောမြပွင့် က မေးမေး ပြောပြောနှင့် အခုနက သူ့ကိုယ်ပေါ် ခေါက်ရက် ခြုံထားသော အညာစောင်ကို ဖြန့်လျှက် သူကိုယ်တိုင်လည်း ခြုံရင်း ထူးသာကိုယ်ပေါ်ကိုလည်း လှမ်းအုပ်ပေးလိုက်သည်၊ ထူးသာ လည်း နဂိုလ်ထဲက သွေးပူ နေရသည့်အပြင်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ထံမှ သနပ်ခါး နှင့် မိန်းမ အနံ့ က သွေးကို ဆူလာစေခဲ့ သည်။
….ဝုန်း…ဒုံး..ဒလိန်း…ဒလိန်း….
…အမလေး တော့….
ရုတ်တရက် ဝင်းလက်သွားသည့် လျှပ်စီးကြောင်းနှင့် အတူ၊ ပြင်းထန်သော မိုးကြိုးသံက အနီးကပ် ပစ်လိုက်သလို ကျယ်လောင်လှပေရာ၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ၏ အလန့်တကြားအော်သံနှင့် သူ့ အနားကပ်လာပြီး သူ့နောက်ကျော မှ သိမ်းဖက်လိုက်သည်ကို ခံလိုက်ရသည်၊ တပြိုင်နက်ထဲ မှာပင် သူ့ ကျောပြင်မှာ အိကနဲ ခံစားလိုက်ရသော အတွေ့ အထိက ဒေါ်စောမြပွင့် အင်္ကျ ီအောက်မှာ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားမှန်း သိလိုက်ရသည်၊ ဒီ အထိတော့ ထူးသာ မထိန်းချူပ်ထားနိူင်တော့ သူ့ကိုယ်ကို ဒေါ်စောမြပွင့် နှင့် မျက်နှာ ချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့် ကိုယ်လုံး ကို သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲယူပွေ့ ဖက်လိုက်သည်၊
…ဒေါ်လေး ကျနော် ရှိတယ်လေ..မကြောက်ပါနဲ့….
….ငါ ကြောက်တယ်..ထူးသာရယ်..ငါ့ကို ဖက်ထား ပေးစမ်းပါ..
ဒေါ်စောမြပွင့် တကယ်ကြောက်တာလား ဘာလား ထူးသာ ဂရုမစိုက်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ အတင်းကို ဆွဲယူပြီး ဖက်လိုက်ရာ ဒေါ်စောမြပွင့်၏ နိူ့ကြီးများမှာ သူ့ ရင်ခွင်ကို အိကနဲ လာဖိမိသည့် အပြင် သူ့ လီးကြီးမှာလည်း ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်လုံးကြီး များ အတွင်း သားကို ပွတ်တိုက်ပြီး ပေါင် နှစ်လုံးကြား ခွဆုံ ကို တည့်တည့် ဝင်သွားတော့၏၊
…ဟင့်…
ဒေါ်စောမြပွင့် ဆီ မှ ရုတ်တရက် လှန့် သွားသလို အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသော်လည်း ရုန်းမထွက်သွားပဲ ထူးသာ လည်ပင်း နားကို သူ့ မျက်နှာအပ် ၍ ငြိမ်နေလေသည်၊ ထူးသာ အဖို့က တော့ နှာထန်နေပြီ ဖြစ်ရာ အခုနေ ဒေါ်စောမြပွင့် ရုန်းမည် ဆိုရင်လည်း မုဒိန်းကျင့်တော့ မည့် သဘောမှာ ရှိနေသည်၊ အခု လို ငြိမ်နေ တယ် ဆိုတော့ သဘောပေါက်လိုက်ပြီ၊ သူပြုသမျှ နုတော့ မည် ဆိုတဲ့ သဘော၊ မှောင်လိုက်တာက လည်း ပိန်း နေတာ ဆိုတော့ တယောက်နဲ့ တယောက်လည်း ရှက်စရာ မျက်နှာပူ စရာ မလိုတော့၊ ထူးသာလက် တွေက ဒေါ်စောမြပွင့် ကျောပြင်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေရင်းက အောက်ကို လျှောဆင်း သွားပြီး ပြေလျော့နေ သော ထမိန်အောက်ကို ဝင်သွား၏၊ ထူးသာ လက်တွေက ဒေါ်စောမြပွင့်၏ ချောမွတ် နေသော ဖင်လုံးကြီး တွေကို ပွတ်သတ် ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းက ပေါင်အရှေ့ ဘက်ကို ရောက်လာပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းစမ်းလိုက် သည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ၏ အမွှေးအုပ်အုပ်ကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ရှောက်ထိုးဖွဆော့ရင်း အရည်တွေ စိုနေ သော စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို စမ်းမိသွား၏၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ဆီမှ ဘာသံမှ တော့ မထွက်သော်လည်း ထူးသာ ၏ကိုယ်လုံးကို အတင်း ဖက်တွယ်လာပြီး သူ့ တကိုယ်လုံးတုန်ခါနေသည်ကို ထူးသာ သတိထား လိုက်မိသည်၊ ထူးသာ စိတ်ထဲ ၌ ဒီအပျိုကြီး တခါမှ အတွေ့ အကြုံရှိ ပုံမရ လို့လည်း တွေးမိတယ်။ ထူးသာ ရဲ့ လက်ချောင်း တွေက ဒေါ်စောမြပွင့် အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို ပွတ်သတ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင် မယ်လုပ်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့် ဆီက မပီမသ ငြီးသံလေး ထွက်လာပြီး ထူးသာရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို အတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်၊ ရှေ့ဆက်တိုး မရအောင်လည်း တွန်းထားတယ်၊ အပျိုကြီး ကြည့်ရတာ သူ့ အဖုတ်ကိုင် တာကို ရှက်ပုံရတယ်၊ ထူးသာလက်တွေက ဒေါ်စောမြပွင့် ဘိုက်သား ပြင်ကို လျှောတိုက်ပွတ် ပေးရင်း အင်းကျီအောက်ကနေ နိူ့ကြီး တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်၊ အဲဒါကိုတော့ မငြင်းရှာဘူး၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ထူးသာကို ပိုတိုးပြီး ဖက်လာတယ်၊ ထူးသာရဲ့ လက်ဖဝါးပေါ်မှာ ဒေါ်စောမြပွင့် နိူ့သီးခေါင်းတွေက မာတင်း ထောင်ထ နေတာ ကို တွေ့ရလို့ ထူးသာက လက်မ လက်ညိုးလေး နဲ့ ညှပ်ပြီး လှိမ့်လိုက်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့် ကိုယ်လုံးတုန်တက် သွားတာကို ထူးသာ တွေ့ရတယ်၊ ထူးသာ လည်း အရမ်း ကိုတင်းနေပြီ မို့ အဓိက ဟာကို ပဲ လုပ်တော့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်၊ သန်းအိနွယ်တုန်းက လည်း သူ လက်လွတ်သွားခဲ့ ရတယ် မဟုတ်လား၊ ထူးသာက သူ့ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်ရင်းနဲ့ ဒေါ်စောမြပွင့် ရဲ့ ထမိန်ကို ပါခြေမနဲ့ ညှပ်ပြီး ဆွဲချလိုက်တယ်၊ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်လုံး အသားချင်း ပွတ်နေပြီပေါ့၊ ထူးသာက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး၊ ဒေါ်စောမြပွင့်ကို ဖက်ရက် အနေအထားက လှိမ့်တက်လိုက်တယ်၊ အခုတော့ ဒေါ်စောမြပွင့်က ပက်လက် သူက အပေါ်က မှောက်ရက် ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ၊ အခန်းထဲ မှာ မှောင်ပိန်းလို့ ဘာမှ မမြင်ရပေမဲ့ သူ့ အတွက်က တော့ မလိုတော့ဘူးလေ၊ သူ့ ရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အဲဒီလက်က လက်ချောင်း နှစ်ချောင်း လောက်နဲ့ ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝ စမ်းရှာရင်း တေ့ပေးလိုက် တယ်၊ သူ့ လီးထိပ် က ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့မိတာနဲ့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်၊ အပျိုကြီး က အရည်တွေ တအားရွဲနေလို့လား မသိ ဒစ်မြုပ်တဲ့ အထိကတော့ ဝင်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ က တော်တော်လေး ကျပ်နေတယ်၊ ထူးသာရဲ့ လီးကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ထားသလို ဖြစ်နေ တော့ ထူးသာလည်း သူ့လီးပြဲ သွားမှာ စိုးလို့ အရမ်း ဆောင့်မချရဲဘူး၊ တော်ကြာ မြင့်ကြာဖြူ တုန်းက လို သူ့လီးကြီး နောက် နှစ်ရက်လောက်ထိ စပ်ဖြင်းဖြင်း ဖြစ်နေမှာ လည်း စိုးသည်၊ နောက်တခုက ဒီအဆင့်ရောက်နေ မှတော့ ရ သလောက် အရသာ ခံရမယ် မဟုတ်လား၊ ယောက်ကျား တယောက် တသက်မှာ အပျိုစင် ကို ပါကင်ဖွင့်ခွင့် ဘယ်နှစ်ခါ ရ နိူင်မလဲ ၊ မြင့်ကြာဖြူ တုန်းကတော့ အပျိုစစ်တာ သေခြာသည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ ငယ်သေးတာကိုး၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ကြတော့ ငယ်ငယ်တုန်းက အတွေ့အကြုံရှိရင် ရှိဘူးမှာပေါ့လို့ ထူးသာ တွေးမိခဲ့ဘူးသော်လည်း အခုလို ကျပ်နေပုံ မျိုးက အပျို ဖြစ်ဖို့ များသည် လို့ ထူးသာ စိတ်ထဲ မှာထင်နေသည်၊ ထူးသာ သူ့လီးခံနိူင်သလောက် ချော့သွင်းပြီး ပြန်ထုတ် ပြန်သွင်း ဖြေးဖြေးချင်း စလုပ်လာခဲ့တော့ တော်တော်လေး ခရီးရောက်နေပြီ၊ ဒေါ်စောမြပွင့်လည်း ထူးသာကို တိုးဖက်လာပြီး သူ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုမှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ လေပူတွေက ထူးသာရဲ့ လည်ပင်းပေါ်မှာ နွေးနေသည်၊ ထူးသာ လည်း နည်းနည်း အရှိန်ရလာတော့ စိတ်က မထိန်းနိူင်တော့ အရသာကို ဒင်ပြည့် ကျပ်ပြည့် ခံစားချင်လာသည်၊ အဲဒါနဲ့ ဒီတခါတော့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဖိကာ ဖတ်ကနဲ့ ပစ်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။
…အိ..အု….
..အား…
အိအု ဆိုတာက ဒေါ်စောမြပွင့် ပါးစပ်က အသံထွက်ငြီးရမှာ ရှက်လို့ ထူးသာ လည်ပင်းမှာကပ်ဖိ ပြီး ငြီးနေရာက ယောင်ပြီး၊ ထူးသာ ပုခုံးကို ကိုက်လိုက်တာ၊ အား ဆိုတာက ထူးသာ ခမျာ လီး ကလည်း ပူကနဲ ဖြစ် သွား ပုခုံးမှာလည်း အကိုက်ခံရလို့ စစ်ကနဲ ဖြစ်ပြီး အော်လိုက်မိတာ၊ ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ်ကျ သွားသည်၊ ထူးသာက သူလီး ကြီး ပူကနဲ ဖြစ်သွားတာကို နည်းနည်း လေး သက်သာသွား အောင် စိမ်ထားရင်း စောင့်နေတာ၊ ဒေါ်စောမြပွင့်ကတော့ သူ့ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ ပြည့်သိပ်တင်းကျပ်နေတဲ့ လီးကြီးကြောင့် အောင့်တောင့်တောင့် စပ်တတ်တတ် အရသာ ကို ဖြေးဖြေးချင်း လျော့သွားအောင် စောင့်နေတာ၊ ခနလေး ပါပဲ၊ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက်ကို တယောက် ထိုးဖက်လာလိုက်ကြမိတယ်၊ ထူးသာလည်း အခြေအနေကောင်းပီ ဆိုတာ သိတာနဲ့ ဖြေးဖြေး ချင်း အဝင်အထွက် စလုပ်ပေးတော့တယ်၊ ပထမတော့ ဒေါ်စောမြပွင့် တင်ပါးနှစ်ခုအောက် သူ့ လက်ဖဝါး တဖက်တချက် ထိုးထည့်ပြီး ဆွဲ မမ ဆောင့်သည်၊ သိပ်မကြာ ဒေါ်စောမြပွင့် ရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အဖက်အတွယ်တွေ နည်းနည်း လျှော့သွားသည်၊ ကြည့်ရတာ တချီပြီးသွားပြီ ထင်တယ် လို့ ထူးသာက တွေးရင်း ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး မှ ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ မ၊ သူ့ ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်နေမိပါတော့တယ်၊
..ဖုတ္..ဖတ္…ဖုတ္..ဖတ္..
..အင့်…အင်…ဟင့်…ဟင်း….အိ…အား…
ဒီတခါတော့ ဒေါ်စောမြပွင့်လည်း အသံ မထိန်းတော့ပဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကို အော်ဟစ်နေပါတော့တယ်၊ ထူးသာလည်း အရမ်းကို အရှိန်တက်လာလို့ အချက်၂၀လောက် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီး တာနဲ့ သုပ်ရေတွေ တဖုတ်ဖုတ် နဲ့ ဒေါ်စောမြပွင့် စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရပါတော့တယ်။
အခုတော့ မိုးတွေထစ်ချုံး လျှတ်စီးတွေ လက်နေပေမဲ့ ဒေါ်စောမြပွင့် တယောက် မကြောက်ရှာတော့ ထူးသာ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ခေါင်းလေး အုန်းပြီး ထူးသာကြောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက် အိပ်မောကျနေတော့သည်၊ သူနူတ် ခမ်းပေါ်မှာတော့ အပြုံးလေးတပွင့်၊ ထူးသာ တယောက်လည်း ယုံထောင်ကြောင်မိ ဆိုသလို၊ သန်းအိနွယ် ချိန်ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့်ကို ရခဲ့လိုက် ပေမဲ့၊ ကြောင်ကြီးက အားရပါးရကြီး မို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အလွန်သဘော ကျနေခဲ့ရသည်၊ သူ့ရင်ခွင်ထဲက ဒေါ်စောမြပွင့်၏ ကိုယ်လုံးထွားထွား ကြီးကို အားရ ပါးရ ဖက်ထားရင်း မနက်ဖြန် တောင် ကျောင်းမသွားပဲ အိမ်မှာ တနေကုန် လိုး ကြရရင် ကောင်းမှာပဲ လို့ တွေးနေမိသည်။
ထူးသာ တရေးနိူးလာတော့ အာရုံဦး၊ ကြက်တွန်သံ တော့ကြားနေရပြီ၊ အပြင်မှာတော့ မှောင်သေးသည်၊ ဆီးအရမ်းသွားချင် နေလို့ သူ့ကို ဖက်ထားသော ဒေါ်စောမြပွင့် လက်ကလေးကို အသာမ ကာကုတင်ပေါ် က ဆင်းလိုက်သည်၊
…အင်..မောင်ထူးသာ..ဘယ်သွားမလို့လဲ…
…ဆီးသွားချင်လို့ ဒေါ်လေး….
…အေး ..ငါလည်းသွားချင်တယ်..
ဒေါ်စောမြပွင့်လည်း ထူးလဲထလာပြီး ပြေလျှော့နေသော ထမိန်ကို ကောက်ဝတ်လိုက်ကာ ထူးသာ၏လက်ကို ဆွဲ၍ လျှောက်လာခဲ့လေသည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် အိမ်သာထဲ ဝင်သွားတော့၊ ထူးသာလည်း စောင့်မနေတော့ နောက်ဘေးတံခါး အသာဖွင့်ကာ တံစက်မြိတ်အောက်ထွက်ပြီး တဖွဲဖွဲ ရွာနေသေးသော မိုးတွေထဲ သူ့ သေးကိုရောပေါက်ချလိုက်သည်၊ နောက်တော့ တံစက်မြိတ်မှာချိတ်ဆွဲ ပြီး၊ အနောက်က စဉ့်အိုးကြီးထဲ သွယ်ထားသော ဝါးဘိုးဝါး တခြမ်းခွဲ ရေတံလျှောက် မှ ရေ တွေကို အနားရှိ ပလတ်စတစ်ခွက်နှင့်ခံယူ လိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ သူ့ကောင်ကြီးကို ဆေးကြောလိုက်သည်၊ ဒီအချိန် က သူတို့ အိပ်ယာထလေ့ရှိ သည့် အချိန်မဟုတ်သေးတော့ အိပ်ယာထဲ ပြန်ဝင်ရအုန်းမည်၊ အိပ်ယာ ဆိုမှ သူခါတိုင်းအိပ်နေကျ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ညက ခြင်ထောင်တောင် မထောင်မိ၊ အခု လည်း ဒေါ်စောမြပွင့် ကုတင်ပေါ်သွားအိပ်ရအုန်းမှာ ပါလားဟူ သောအသိက၊ စောစောက မိုးရေ အေးအေး နဲ့ ဆေးခဲ့လို့အေးနေသည့် သူ့ဖွားဘက်တော်ကို သွေး နွေးလာ စေသည်၊ မိုး ကလည်း ခုထိ တဖွဲဖွဲ၊ ရာသီဥတုက တော့ ကစားသမားတွေ အကြိုက် ပေါ့၊ ဟု ပြောလေ့ရှိသော ရေဒီယို မှ ဘောလုံးပွဲ ကြေငြာသူ ပြောတာကို သွားသတိရမိ ပြီး တယောက်ထဲ ပြုံးလိုက်မိ၏၊
သူ အခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့် တယောက် စောင်ခေါင်းမြီးခြုံအိပ်နေတာကို အာရုံဦး အလင်းရောင်ပြပြ လေးမှာ တွေ့ရ၏၊ ထူးသာက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့်ခြုံ ထားသော စောင်ထဲ တိုးခွေ့ ဝင်လိုက်ရာ၊
…ဟဲ ကောင်လေး..ဒါက ဘာလာလုပ်တာလဲ၊ ကိုယ့်အိပ်ယာကိုယ်သွားမအိပ်ဘူးလား..ခစ်ခစ်..
ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ ရီကျဲကျဲ နှင့် ပြောလိုက်သည့် အသံအနေအထားရ၊ သူလည်း ကစားပွဲ အတွက် ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ ထူးသာက ခပ်သွက်သွက်ပဲ အနောက်က လှမ်းဖက်ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့် ရဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်၊
…ဟင့်အင်း…ဒီမှာက ပိုနွေး တယ်လေ..ဒီလောက်မိုးကောင်းနေတာ၊ ဒေါ်လေး ကြောက်နေမှာစိုးလို့လေ..
တချိန်ထဲ မှာပဲ ထောင်မတ်လာပြီ ဖြစ်တဲ့ ထူးသာရဲ့ မြွေကြီးက ဒေါ်စောမြပွင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား အမြှောင်း လိုက်ကပ်ပြီး တိုးဝင်နေပါတယ်၊ ဒေါ်စောမြပွင့်က ကွေးကွေးလေး အိပ်နေတာဆိုတော့ ထူးသာက အနောက်ဘက်ကနေ ပုဇွန်ထုတ်ကွေးလေး ဝင်ကပ်ပွတ်နေတာပေါ့၊
..အမလေး ..တော်ပါ..ကျားကြောက်လို့ ရှင်ကြီး ကိုးမိပါတယ်…
အဲ လို ပြောရင်း ဆိုရင်း တွန်းရင်းထိုးရင်းနဲ့ လက်သွက်လှတဲ့ထူးသာကြောင့် ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ ထမိန်က ခါးပေါ်လိပ်တင်ရင် ဖြစ်ပြီး ထူးသာပုဆိုးကလည်း ကုတင်အောက်ပုံကျနေပါပြီ၊ ထူးသာရဲ့ နွေးထွေး တောင့်တင်း နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဖွားဘက်တော်ကတော့ ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား၊ ပေါင်ခွဆုံကနေ တိုးဝင်ပြီး ဒေါ်စောမြပွင့် ရဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းပေါ် မှာ လွှတိုက်သလို ပွတ်နေပါပြီ၊ ဒေါ်စောမြပွင့် အဖုတ်ထဲက စိမ့်ကျလာတဲ့ အရည် စိုစိုစွတ်စွတ် ကို သူ့ ကောင်ကြီး မှာ လာစိုတော့ အချိန်ကျ ပြီ ဆိုတာ ထူးသာလည်း သိလိုက်ပါတယ်၊ သူ့ကိုယ်ကို အသာလေး နှိမ့်ချပြီး ထောင်တက် လာတဲ့ သူ့ ညီတော်မောင်ခေါင်းကို ဒေါ်စောမြပွင့်ရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာ နှစ်ခုကြားမှာတေ့ လိုက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ ကာ ဖြေးဖြေး ချင်း ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်၊ သူ့ ဒူးနှစ်လုံးကိုလည်း ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို အတင်း ထိုးသွင်း လိုက်သည်၊ပြီးမှ သူ့ လိင်ချောင်းကြီးကို ဒေါ်စောမြပွင့် စောက်ခေါင်းထဲ၊ သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ဒေါ်စောမြပွင့် ဖင်ကြီးတွေ ကို ဖိကပ်သွားသည်အထိ၊ ကော့သွင်းလိုက်သည်။
…အား..ရွီး……
ဒေါ်စောမြပွင့် ကိုယ်လုံးကြီးတုန်သွားသည်၊ အခု မှပဲ လီးကြီးရဲ့ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားရလို့ထင်တယ်၊ ညတုန်းကတော့ ပထမဆုံးအကြိမ် မို့ ရှက်နေသလား ၊သွေးပူနေသလား မသိ၊ ပြီးတာတော့ ခံစားလိုက်ရတယ်၊ သို့ပေမဲ့ ပူပူနွေးနွေး လီးချောင်းကြီး စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို အခုလို တရစ်ချင်း ထိုးဝင်လာတာကို သေသေခြာခြာ မခံစားလိုက်ရ၊ အခုတော့ ထူးသာ စိမ်ပြေ နပြေ ဆွဲ နေခြေ ပြီ၊ သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်စောမြပွင့် နိူ့ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်း လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းသာ ဇိမ်ခံလျှက် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေသည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် မနေနိူင်တော့ သူ့ဖင်ကြီးကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးရင်း ထူးသာကို သွက်သွက်ကလေး လုပ်စေချင်ကြောင်း အချက်ပြနေသလို ရှိလေသည်၊ ထူးသာလည်း အခုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေး ဆောင့်ချင်လာပြီမို့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်စောမြပွင့် အဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်သွင်း ထားလိုက်ရင်း ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ခါးကိုလည်း ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဆွဲမ လိုက်တာမို့၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ခမျာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်ကလေး ဖြစ်သွားသည်၊ အဲဒီအခါမှာတော့ ထူးသာ ဒေါ်စောမြပွင့် ပေါင်းရင်းကို ကိုင်ဆွဲကာ ကောင်းကောင်းဆောင့်လေတော့သည်၊ ညက လုပ်ထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် ထူးသာ မှာ တော်တော်နဲ့ မပြီး၊ ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုက်၊ တချက်ချင်း ဆောင့်လိုက်ဖြင့် အရှိန်အမျိုးမျိုးပြောင်းကာ ဆော့ကစားနေသည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့်ကတော့ တခါမှ မခံစားရဘူးတဲ့ အရ သာတွေကြောင့် တအင်းအင်း တအားအား နဲ့ ခံလို့ကောင်းနေသည်၊ အရသာ အထွတ်အထိတ်ကိုလည်း ၂ခါလောက်ရောက်သွားသည်၊ နောက်ဆုံး ထူးသာ ပြီးသွားတော့ ဒေါ်စောမြပွင့် တယောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို ခပ်နွေးနွေး အရည်တွေ ထုတ်ထုတ် ပန်းဝင်လာတာကို ခံစား သိလိုက်ရလေသည်၊ အား…ကောင်းလိုက်တာ၊ ဒီလောက်ကောင်းမှန်း သိရင် စောစောစီးစီးက ယောက်ကျားယူလိုက်ပါတယ်၊ လို့တောင် တွေးမိလေတော့သည်။
အဲဒီနေ့ မနက်က ဒေါ်စောမြပွင့် ကျောင်းမသွားဖြစ်တော့၊ ဒေါ်စောမြပွင့် နေမကောင်း ဟု ထူးသာကိုယ်တိုင်စက်ဘီး ဖြင့် ဒေါ်စောမြပွင့် ကျောင်းသို့ သွားကာ ဆရာမ တွေကို ပြောပေးခဲ့ရသည်၊
နောက်တော့ ဈေးက မုန်တီတွေ စားစရာတွေ တခါထဲ ဝင်ဝယ်လာခဲ့ရသည်၊ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဒေါ်စောမြပွင့် အိပ်ယာထဲ မှာကွေးတုန်း၊ ကိုယ်တွေလက်တွေလည်း နာ၊ အဖုတ်လည်း ကျိန်းနေ ပြီ ဟု ဆိုသည်၊ တရေးနိူးပြီးမှ ထူးသာ နှစ်ခါတွယ်လိုက်လို့ဖြစ်သည်၊
ထူးသာက လည်း အခု မှ ၂၀ ပြည့်ခါနီး အရွယ်၊ သွေးဆူတုန်း၊ ဟိုမုန်းကြွတုန်းအရွယ်၊ အရင်က လည်း စားဘူးခဲ့သူမို့ ငတ်ပြတ်နေ တော့ နွားသိုး ကြိုးပြန် ကြမ်းလိုက်တာလည်း ပါသည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့်ကလည်း အခုမှ အသက် ၃၀ ကျော်ရုံလေး၊ အမျိုးသမီးများမှာ ကာမဆန္ဒ ခံစားမှု အထွတ်အထိတ် ရောက်တာ အသက် ၃၅ နှစ် လောက်ဟု သုတေသန စာအုပ်တွေ မှာရေးကြသည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် တအိမ်ထဲ အတူ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆိုတော့၊ လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းထွက်တာထက် ဆိုးသည် ခေါ်ရမည်၊ ကျောင်းသွားရမည့် ရက်တွေ မှာ မခွဲချင်ပဲ ခွဲကြရပြီး၊ စနေ၊တနင်္ဂနွေ လိုနေ့တွေမှာ ဘယ်မှ မထွက်ကြ တော့၊ အိမ်ထဲ မှာအောင်းပြီး ချစ်ဗျူဟာခင်း ကြသည်၊ လနဲ့ချီကြာလာတော့ နည်းနည်း ရိုးလာသဖြင့်၊ ထူးသာ က ဗီဒီယိုတွေ စာအုပ်တွေ ထဲ မှာပါသည့်၊ ပုံတွေ နည်းလမ်း တွေ စမ်းကြည့်သည်၊ ဒေါ်စောမြပွင့် ကလည်း အလိုလိုက်သည်၊ သူတို့ နှစ်ယောက် မလုပ်ဖူးတာ မရှိတော့ ဟု ပင် ပြောလို့ ရပေမည်။
အဲဒါကြောင့် ထူးသာ ဘွဲ့ရ သည်အထိ ရီးစားတောင် မရှိခဲ့၊ ထူးသာ ဘွဲ့ရပြီး ကိုယ့်မြို့ကိုယ်ပြန်၊ ရိုးရိုးဘွဲ့ နဲ့ ဆိုတော့ အလုပ်အကိုင်ကလည်း ရှာလို့ မလွယ်၊ နောက်တော့ ကျောင်းဆရာ တွေ အများကြီးခေါ်တာနဲ့ ကြုံပြီး သူ့ မွေးစား အဖေအမေတို့ မြို့မှာပင် အလုပ်ပြန်ရခဲ့လေသည်။ နောက်တော့ ကျောင်းက လုပ်ဖေါ်ကိုင် ဘက်၊ ကျောင်းဆရာမ စောစောဦး နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ကာ အိမ်ထောင်ပြုလိုက် လေတော့သည်၊ အဲဒီအချိန်မှာ ထူးသာ အသက်က ၂၅ နှစ်သာရှိသေးသည်။
….ကဲ ဆရာ ရေ၊ ပြန်သွားအိပ်လိုက်အုန်းမယ် ၊မိုးလင်းဖို့ အတော်လိုသေးတယ်..
စံလှအောင် ရဲ့ အသံကြားလိုက်မှ ထူးသာ တယောက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သတိပြန်ရလာသည်၊
..အေးအေး ..ငါလည်း ပြန်နှပ်လိုက် အုန်းမယ်ကွာ….
အင်း အဲဒီအချိန်က ငါလည်း စံလှအောင်လိုပဲ အချိန်ရသ၍ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားနေတာပဲလေ၊ အချိန်တွေ ဘယ်လိုကုန်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ရဘူး၊ အခုတော့ ဒေါ်လေးလည်း အသက်ကြီးမှ အိမ်ထောင်ပြု လိုက်ပြီး ခလေး တယောက်ရ ပြီး ခလေးတောင် ကောလိပ်ရောက်နေပြီ လို့ ကြားတယ်၊
Zawgyi fnots
……
ဒေါ်ဈောမပြင့်(အျပာစာအုပ်)

ထုးသာ ဆယ္တန်းအောင် ကို အောင်တော့ ဘာမွ ဂုဏ္ထူးတြေ ဘာတြေ မပါ ၊ တကယ်တော့ အောင်ရုံလေး သာ အောင္ချဲ့ခင်း ျဖစ်သည်၊ သို့သော် သူ့ မြေးစား မိဘ မ်ားက သူ့ကို တက္ကသိုလ် တော့ ဆက္တက်ပြီး ဘြဲ့လေး တခု ရေစခ်င်သည်၊ သူတို့ ျမို့လေး မွာ က ကောလိပ် မရွိ တော့ ကောလိပ်ကေ်ာင်းရွိရာ ျပည္နယ်ျမို့ သို့ သူ့ကို သြားစေခဲ့သည်၊ ထျိုပည္နယ်ျမို့မွာ သူ့ မြေးစား အေမ၏ ညီမ အပိုကြီး ဒေါ်ဈောမပြင့် ရွိသည်၊

အပိုကြီး ဒေါ်ဈောမပြင့် မွာ အသက် ၃၂ နွစ်သာရွိသေးပြီး အိမ် တလုံးလုံးမွာ သူနွင့် ခိုင်းတဲ့ကောင္မေလး သန်းအိနြယ် ဆိုတဲ့ ၁၄-၅ နွစ် အရြယ် ကောင္မေလး တေယာက္ပဲ နေသည်၊ ဆိုတော့ နေစရာက အဆင်ျပေ သည်။ အိမ် တလုံးလုံး ဆိုပေမဲ့ ျခံဝန်း ကြီး တခုထဲ မွာ အိမ်သုံးလုံး ဆောက္ထာျးခင်းသာ၊ သူတို့ အိမ္က တထပ် ဘေး အစြန်ဆုံးမွာ၊ အလယ္မွာ ကနွစ္ထပ္ပ်ဉ်ထောင်အိမ် နွင့် မိသားစု တြေ ခေလး အငယ်တြေလည်း ရွိသည်။ နောက္တဘက္က တထပ်အိမ်၊ လင္မယား တစုံတြဲ သာနေသည်။ အပိုကြီး ဈောမပြင့္က အဲဒျီမို့ မွာ အလယ္တန်းကေ်ာင်း တေက်ာင်းရဲ့ ကေ်ာင်းအုပ်၊ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်း၊ ဆံထုံး အကြီးကြီး နဲ့၊ မ်က်နွာခေတ္တည္တည် နေတတ်သည်၊ သူ့ ကို တူ တေယာက် အေနျဖင့် ခေါ်ထားသ္လောည်း မ်က်နွာက ခတ္တည္တည္မို့ ထူးသာက နည်းနည်း တော့ လန့်သည်၊ ထို့ကြောင့္လည်း မ်က်နွာရေအာင် အိမ္မွာ လုပ္စရာရွိတာ တြေ သိမ်းက်ုံးလုပ်သည်၊ ရေခတ် ထင်းခြဲ၊ တခါတရံ ထမင်းဟင်း ခ်က်ျပုတ်၊ စေ်းသြား အစရွိသည် တို့ပေါ့၊ ထူးသာ မေရာက္ခင္က ဝယ်သုံးခဲ့ရသည့် ထင်းတို့ ရေ တို့ အခုတော့ ပိုက်ဆံနည်းနည်း သက်သာ သြားသည်၊ အရင် က တခါတေလ ထမင်းခိုင့် ဆြဲစား သ္လောည်း အခု ထူးသာက စေ်းဝယ်၊ ခ်က်ျပုတ် ကူညီသျဖင့် ၊ သူတို့ သုံးယောက် တလွည့္စီ လုပ်ကြရာ ထမင်းဟင်း လည်း ကုန္က် သက်သာ လာရ၏။ ဈောမပြင့် လည်း ထူးသာ ရွိနေတာ သူ့ အတြက် ပိုအဆင်ျပေတာ တြေ့ရေတာ့ သေဘာက် နေမိသည်။

ထူးသာ အတြက္က တော့ နောက်ျပဿနာတခု ကို မရှုတ်ရေအာင် ရွောင်နေရသည်၊ အဲဒါက သန်းအိနြယ်၊ ဒီကောင္မေလး က အပိုဖ်န်း ဆပ္စလူး၊ ကိုယ္လုံးကေလး ကလည်း တစ္တစ် ရစ်ရစ် နဲ့ မ်က်နွာဝိုင်းစက္စက် မို့ ထူးသာ က ရောက္တာနဲ့ သတိထားမိသည်၊ မိန်းမ အေတြ့ အကြုံကလည်း နွစ်ယောက်ကြီးမ်ားတောင် ရွိပြီ ဆိုတော့ ရ မည် ဆိုတာ သိနေပမဲ့ ၊သူ့ အေဒ်ါကို ကြောက်ရေတာ့ မဈဖစ် အောင် ရွောင်နေရသည်၊ ဒါပေမဲ့ တအိမ္ထဲ နေတဲ့သူတြေ လေ ဘယ်ရွောင္လို့ လြတ္မလဲ၊ သူ့ မ်က်စေ့ရွေ့မွာ တြေ့နေရတာကလား၊ အိမ်နောက်ဖေး ထူးသာ ရေထမ်းထည့်နေခိန် ကောင္မေလး ထမိန်ရင္လွ်ားနဲ့ ရေခိုး၊ အဝတ်လွေ်ာ် လုပ်နေရင် ျမင်နေရသည့် အသားစိုင်တြေ၊ ထမိန်ရေစိုအောက္က ပေါင္တန်လေး တြေ၊ မီးဖိုခေ်ာင္မွာ ဆောင့်ကြောင့္ထိုင် ထမင်းဟင်းခ်က်၊ မီးမွှေး၊ အောက္စလြတ်၊ ျပောမယ် ဆိုရင် စာအုပ္တအုပ္စာ လောက် ရမည်၊ ထားလိုက္ပါတော့၊ အပိုမေလး နံ့တဲ့ အရြယ်၊ နဲ့ တအိမ္ထည်း နေရတဲ့ လူပို ပေါက်ရဲ့ ဘဝကို တြေးကြည့် တော့ ဘယ္လိုနေမလဲ ဆိုတာ ၊ အျမဲတန်း အိပ်ယာထဲ မွာ ပုဆိုးကို ဟိုလွည့္ဒီလွည့် အိပ်ရတာ ညတိုင်း ပေါ့၊ နောက်နေ့ ဆို အဲဒီ ပုဆိုး ကို ရေလဲ လုပ္ခိုးပစ္လိုက်ရေရာ၊ အဟီး၊ အဲဒီ အပိုမေလး တင္မက ထူးသာ ရဲ့ စိတ္ကူးထဲ ဝင်ဝင္လာတာက ဒေါ်ဈောမပြင့်၊ သူက လည်း မြေးစား အေမရဲ့ ညီမ ဆိုတော့ သြေးတ္တော မဟုတ်၊ တကယ်ဆိုရင် တစိမ်းပဲ၊ အပိုကြီး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း က ဖင်ကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ္ဘူး ကားစြင့်နေတာ၊ ကေ်ာင်းက သူငယ္ခ်င်းတြေ ျပောလေ့ရွိတဲ့ အပိုကြီးဖင် ဆိုတာ၊ အဲဒါမိုးတြေ လားမသိ၊ တခို့တြေက ဖင်သာ ကားတာ ျပားခ်ပ္ခ်ပ္လိုပဲ၊ ဈောမပြင့္ကတော့ လုံးပြီး မောက္ထေနတယ်၊ ကောက္တယ္လို့တောင် ျပောလို့ရမယ်၊ မတ္တပ္တည့္တည့်ရပ်ရင် နငယ် လို ျဖစ်နေသည်၊ ရင် အစုံကလည်း ထူးသာ ဆုံခဲ့ဘူးသည့် မျမခိုင္ထက် မသာရင်သာ ရွိရမည်၊ သိပ်တော့ အကြာကြီး မဟုတ္လွ၊ အိမ်နေရင်း တခါတေလ ရေခိုးခေါင်းလွေ်ာ်ပြီး သူ့ရဲ့ အုပ်ကောင်းလွတဲ့ ဆံပင်ကြီးကို ျဖန့်ခ် အျေခာက္ခံထားရင် သူ့ တင္ပါးဆုံကြီးတြေ ပေါ်ထိက်နေတာ၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ကို ဘေးစောင်းတို့ နောက္ဘက္တို့ ကေန တခါတေလ ထူးသာ တေယာက် စာဖတ်ရင်း ကကြည့္မိလို့ ညီတော်မောင္ထြကြလာ ပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်က တော်တ္နောဲ့ တောင် မထ နိူင်၊ အဲ လို အျေခအေန တြေ ကြားထဲ သန်းအိနယ္ကြ ပိုဆိုးလာသည်၊ ထူးသာ ကို ပြတ်သီးပြတ်သတ် လုပ္လာသည်၊ ထူးသာက ရွောင်လေ၊ ပိုသာဆိုးလေ လုပ္လာသည်၊ ထူးသာ ကလည်း အသက်၁၇-၁၈ လူပိုဖားဖား၊ ျဖစ်နေပြီ၊ နောက် ရေခပ်၊ ထင်းပေါက် လုပ်နေရသည့် အျပင်၊ တခါတေလ သူငယ္ခ်င်းတြေ နဲ့ ဘ္လောုံးကေ်ာက် လေ့ရွိသည်၊ ဆိုတော့ လူက ဘ္ဒောီလေး ဘာလေး ထြက်နေပြီ၊ တခါတေလ နောက်ဘေး မွာ သူ ပုဆိုးတိုတို နွင့် အေပ်ါပိုင်း အင်္က်ီ ကျတ္နြဲ့ ရျေဖည့် နေ တုန်း ဒေါ်ဈောမပြင့် က တြေ့ရင် တခါတေလ ငေးကြည့္မိလေ့ရွိသည်။ အပိုကြီး စိတ္ထဲ မွာလည်း ဘာလိုလိုလေး ျဖစ္မိသလိုပဲ။

တေန့ သူတို့ ရြာနီး ခ်ူပ္စပ္က ဘုရားပြဲ ကို သြားကြသည်၊ အျပန္က်တော့ သူတို့ စီးလာသည့္ဘတ္စကား မွာ လူတြေ က်ပ်သိပ်ပြီး ျပန္ပါလာကြသည်၊ သိပ္မေဝးသည့်နေရာမို့ နေ့ခ်င်ျးပန်သြာျးခင်း ျဖစ်ရာ၊ ျပန္လာတော့ ညေနေစာင်းနေပြီ၊ ကားကလည်း ဘေးခုံတန်းနွစ္တန်းသာ ရွိပြီး အလယ္မွာ လူတြေ မတ္တတ်ရပ္လိုက်ကြ ရေသာ ကာျးဖစ်သည်၊လမ်းကလည်း ကြမ်းတော့ လူတြေ ဟိုယိမ်းဒီထိုးနွင့်ျဖစ်နေသည်၊ သန်းအိနယ္ကြ ထူးသာနွင့် ဒေါ်ဈောမပြင့်ကြား မွာ ထိုင်သည်၊ ကား အေဆာင့္မွာ လူတြေ ျမွောက်ျမွောက်သြားရာ မွ သန်းအိနြယ်၏ ပေါင္တလုံးက ထူးသာ ပေါင္တဘက်ပေါ် လာတင်နေသည်၊ မွောင္ကလည်း မွောင်နေပြီ ျဖစ်ရာ၊ ထူးသာလည်း ဘယ်သူမွ မျမင္ပါဘူးလေ ဆိုပြီး လြတ္ထားလိုက်၏၊ နောက် ကားက ကုန်းဆင်းတော့ လူတြေ အကုန္လုံး ရွေ့ကို တြန်းထည့္လိုက်သလို ျဖစ်သြားပြီး သန်းအိနြယ် နေရာပေ်ာက်သြားတော့၏၊ လူတြေက တေဟးဟေး တဟားဟား ဆူညံနေရာ ျပန်ရြေ့ခိုင်းလို့လည်း မရေတာ့ျခေ၊ သန်းအိနယ္ကြို နင်ငါ့နေရာထိုင် ငါမတ္တပ်ရပ္လိုက္မယ် ဆိုတော့လည်း ျခေခ်စရာနေရာ မရွိ၊ မထူးတော့ ဟု ဆိုကာ သန်းအိနယ္ကြ ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင္တဘက်နွင့် ထူးသာ ပေါင္တဘက်ပေါ် မ်ွထိုင်သည်၊ ထူးသာ နွင့် ဒေါ်ဈောမပြင့္လည်း ပေါင်ျခင်းကပ်နေပြီး ထူးသာ၏ မာနေပျြီဖစ်သော ညီတော်မောင္က သန်းအိနြယ် ၏ ပေါင္ကို ပြတ္မိနေ၏၊

ထူးသာ လက်မောင်းတြေကလည်း တခ်က္တခ်က် ဒေါ်ဈောမပြင့် နိူ့ကြီးတြေ သြားသြားထိမိသည်။ ထူးသာ မေနနိူင်တော့၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် မျမင်နိူင္တဲ့ ဘက္က သူ့လက္ဖဝါးက သန်းအိနြယ် ၏ ပေါင်တြေပ်ါရောက်နေပြီ၊ လူတြေ ကြပ်၊ မွောင္မဲ လို့ ဘယ်သူမွ မျမင်နိူင်သ္လောည်း သန်းအိနယ်နြွင့် ထူးသာကေတာ့ သိနေသည်၊ ထူးသာ ရဲ့ လက္က တျေဖျးဖေး သန်းအိနြယ် ပေါင် ပေါ်က မွ တဆင့်၊ ထမိန်အေခါက်အောက္ကို ဝင်ပြီး ထမိန်အသား တလွှာ နွင့် အတြင်းခံ ဘောင်းဘီ လေး ပျဲခားသော သန်းအိနြယ်၏ အဖုတ်လေးကို ပြတ်နေမိပြီ၊

သန်းအိနြယ် လည်း ကောင်းကောင်းသိသည်၊ သူ့ အဖုတ္ကေလးက အရည်တြေ ရြဲနေပြီ၊ ကဲလိုက္တာဟု ျပောခ်င္တာလား၊ ထူးသာလုပ်နေတာ သူသိတယ် လို့ျပောခ်င္တာလား မသိ၊ ထူးသာ လက္ဖ်ံကို သူ့ လက်သည်းနဲ့ လာဆိပ်သည်၊ ထူးသာ သူ့ ပုဆိုးထဲ မွာ ပြီးလုကာနီး မွာမွ သူတို့ အိမ်ရွေ့ လို့ ကား ဆိုက် လိုက်ရာ ကမန်းကတန်း တိုးဆင်း လိုက်ကြရသည်။
ထိုညေနာက် ပိုင်းမွာတော့ ထူးသာ မေရွာင်တော့၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် လစ်ရင် လစ်သလို သန်းအိနယ္ကြို လက်သရမ်း သည်၊ အဆုံးစြန်တော့ သူမလုပ်ရဲ၊ ကောင္မေလးက ငယ္လည်း ငယ်သည်၊ သူက လူမိသြားလို့ ယူရမည်ဆိုရင္လည်း မယူနိူင်၊ သူ့ဦးနွောက္ကို ဖ်စ်ညွစ်ပြီး စဉ်းစားသည်၊ နောက္တခု က ဒေါ်ဈောမပြင့် က ထူးသာ မလာခင် က သန်းအိနြယ် တေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္က်န် နေခဲ့တော့ အိမ္ကို သိပ် စိတ္မခ်၊ ဘေးအိမ် မွ လူတြေကို အိမ္ကို စောင့်ကြည့်ပေးဖို့ မွာထား ခဲ့သည်၊ ထိုအိမ္မွ လူက မ်ားတော့ တေယာက္မဟုတ် တေယာက်တော့ ရွိနေသည်၊ အခု လည်း ျပောလို့ မရ စောင့်ကြည့္ထားခိုင်းနိူင်သည် လို့ ထူးသာ တြေးမိသေးသည်၊ သို့သ္လောည်း တဏွာကြော ထလာတော့ အရဲစြန့်သည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် မရွိတဲ့ အခိန်၊ အိမ် ကို ဈောပန္လာသည်၊ မိုးကလည်း မိုးတြင်း ဆိုတော့ ဘေးက အိမ္က လည်း တော်ရုံဆို လွမ်း မျမင်နိူင်၊ သူတို့ ဒေသ ကလည်း မိုးရြာပြီ ဆိုရင် သည်းကြီးမည်းကြီးကို ရြာသည်၊ ကမ်းရိုးတန်းဒေသ ဆိုတော့ မိုးကောင်းသည်၊ တခါတေလ လျေပင်းတောင် က် တတ်သေးသည်၊ တရက် ထူးသာ နေ့ခင်းဘက် အိမ်ျပန္လာ တော့ သန်းအိနြယ် စာအုပ္ဖတ်နေသည်၊

…ဟော ကိုကြီး အေစာကြီး ပါလား..
..အေး ဒီနေ့ နေသိပ် မေကာင်းလို့..အိနြယ် ဘာစာအုပ်တြေဖတ်နေတာလည်း…
…လြန်းထားထားလေ အကိုကြီးရဲ့ အရမ်းကောင်းတယ်၊…
..ငါ အဲဒီစာအုပ္မိုးတြေ မကြိုက္ပါဘူးဟယ်..ငါ ဆေးသောက္ဖို့ ရေနြး တခြက်လောက် ယူလာ ပေးစမ်း..
ထူးသာ က လုပ်ရိုးလုပ္စဉ် လိုလို လေသံ ပုံမွန်ျဖင့် လွမ်ျးပောရင်း သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သြားလိုက်၏၊ သန်းအိနယ္ကြ နောက်ဖေးခန်းသြားပြီး ခနကြာတော့ ရေနြး ကြမ်းတခြက်ျဖင့် ထူးသာ အခန်းထဲ ဝင္လာ၏၊
…ဇက်ကြောတြေ တက္လိုက္တာဟာ ငါ့ ကို ဇက်ကြောနည်းနည်း ဆြဲပေးစမ်းပါ..
ကောင္မေလး ကုတင်ပေါ် ရောက္လာပြီး ထူးသာ ပုခုံးပေါ် သူ့လက္ကေလးတြေနဲ့ နွိပ်ပေး လို့ သိပ္မကြာခင် ထူးသာ လုပ်ငန်းစေတာ့သည်၊
..အို ..ကိုကြီးကလည်း ဘယ်တြေ ရွောက္ကိုင်နေတာ လဲ.
…နင့် အသားလေးတြေက ခေ်ာမြတ်နေတာပဲနော်..
..လြတ္ပါကိုကြီးရယ် မေကာင်းပါဘူး၊…
သန်းအိနြယ် ထူးသာ ကုတင်ပေါ်မွာ၊ ထူးသာ အတင်း မြေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ ရင်း သူ့ တကိုယ္လုံးကို လွေ်ာက္ကိုင်နေလပြီ၊ အပိုမေလး မွာ စိတ္က လည်း လှုပ်ရွားသည်၊ ယောက္က်ားတေယာက်၏ အေပြ့ အဖက် ကိုလည်း မခံဖူးတော့ အေသြး အသားက ဆူပြက္လာသည်၊ သို့သ္လောည်း အရမ်းကြောက်သည့် စိတ္က ပိုမ်ားတော့ အတင်း ရုန်းကန်သည်၊ ထူးသာ တေယာက်၊ နိူ့ကေလး ဖင္လုံးကေလး နည်းနည်း ဖ်စ်ညစ် ရုံနွင့် ပါးလေး မ်က်နွာကေလး ကို တရှုံ့ရှုံ့ နမ်း လိုက်ရတာနွင့် က်နေပ္လိုက်ရသည်၊ ရောမ မြို့ကို တေန့ထဲနဲ့ တည္လို့ မရ နိူင္ဘူး မဟုတ္လား၊ ကောင္မေလး ရွက်ရွက္နဲ့ သူ့ အခန်းထဲက ျပေးထြက်သြားတာ ပြုံးပြုံးလေး နဲ့ ကြည့်ရင်း က်န္ခဲ့လိုက်သည်၊ ဒါက အစဦး အဝင်လေ၊ နောက်တော့ ျဖစ္လာမွာပေါ့၊ ဟုတြေးနေလိုက္မိ သည်။
ဒါပေမဲ့ မထင္မွတ္တာတြေက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ရသည်။
အဲဒါကေတာ့ သန်းအိနြယ် တေယာက် သူ့ အေမ နေမေကာင်းလို့ ဆိုပြီး သူတို့ ရြာသို့ ျပန်သြား ရျခင်းပင်၊ ခုတော့ ထူးသာ တေယာက် ကိုယ့္ကို ကိုယ် ဒေါပြ နေမိသည်၊ လုပ္စရာ ရွိ လုပ္လိုက္တာ မဟုတ္ဘူး တခါထဲ ဇိမ်ဆြဲ နေတယ် လို့ အျပစ္တင်နေမိသည်၊
သန်းအိနြယ် ျပန်သြားပြီး သုံးလေးရက် အကြာ၊
ထူးသာ အတြက် မေမ့နိူင္စရာ ညတည၊ ၊ မိုးတြေ အရမ်းခ်လာသည်၊ မုန္တိုင်း ပဲ ဝင္မွာလား အဖ်ားခတ္မလား မသိ၊ လေ တြေက လည်း တဝုန်းဝုန်း၊ လ်ွပ္စီးတြေ လက် လို့၊ သူတို့ အိမ္လည်း ယိမ်းခါနေသည်၊ တခ်က္တခ်က် သိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ၊
ဒေါ်ဈောမပြင့် ထူးသာကို သူ့ အခန်းထဲ လာနေဖို့ခေါ်သည်၊ သူက မိုးကြီးလေကြီး အဲ လို လ်ွပ္စီး တြေ လက္လ်ွင် ကြောက္တယ် ဟု ဆိုသည်၊ ခါတိုင်း ဆိုရင် သန်းအိနြယ် ရွိနေသည်၊ အခုတော့ သန်းအိနြယ် မရွိတော့ ထူးသာကို ခေါ်ထားသည်၊ ပထမေတာ့ ထူးသာက ကုတင်ဘေး က ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင် ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့္က ကုတင်ပေါ် လွဲလေ်ာင်းရင်း စာအုပ္ကိုယ္စီနွင့်၊ ခေါင်းရင်းဘက္မွာ ဘက္ထရီအိုး နွင့္ခိတ္ထြန်း ထားသော ၂ပေ မီးခေ်ာင်းလေး ျဖင့် စာဖတ်နေကြသည်၊ လ်ွပ္စစ္မီးက တော့ ထုံးစံ အတိုင်း နေ့မွာလာပြီး ညမွာ ပ်က်နေကြပင်၊ တခုတော့ ခတ်ကောင်းကောင်းပင်၊ အခု လို လေကြီးမိုးကြီးက်လို့ ဓါတ်ကြိုးတြေ ျပတ္က်လည်း ဓါတ်အား မရွိတော့ ဓါတ္လိုက်သေမွာ ကြောက္စရာလို၊ ဟု ထူးသာ ကြံကြံဖန္ဖန် တြေးမိသေးသည်။
နောက်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် က ကုတင်ပေါ် မွာ လွဲလွေ်ာင်း ရင်း ထူးသာကို သူနဲ့ ပဲ အိပ္လိုက္ဖို့ ျပောရင်း တဖက်သို့ လွည့်ပြီး အိပ်နေလသည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ကုတင္မွာ သူနွင့် သန်းအိနယ္တြို့ အိပ်နေသာ ကုတင်ျဖစ်သျဖင့် နွစ်ယောက်အိပ် ျဖစ်ပြီး တော်တော် လေး က်ယ်ဝန်းပါသည်၊ ယိုးဒယား ဇျာခင်ထောင် အကြီးပန်းရောင် ကို ထောင္ထားသျဖင့် အတြင်း ကို ထိုးယိုပေါက် ျမင်နေရသည်၊ ထူးသာက စာဖတ်ရင်း မွ ဒေါ်ဈောမပြင့် အိပ်နေရာကို လွမ်းကြည့္လိုက်ရာ သြေးနည်းနည်း ပူသြား၏၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် မွာ သူ့ အေဒါ် ဆိုသ္လောည်း သြေးရင်းသားရင်း အေဒါ် လည်း မဟုတ်၊ နောက်ပြီး အလယ္တန်းကေ်ာင်းအုပ် ဆရာမကြီး၊ မို့ ဒေါ်ဈောမပြင့် ဟုသာ ခေါ်နေရေသ္လာည်း အသက္က ၃၂ နွစ်သာ ရွိသေးသည်၊ သူ့ ပထမဆုံး ကာမကိစ္စ အဝဝ ကို ဆရာ စား မခ်န် သြန်သင်ျပသ ပေးခဲ့သူ ဒေါ်ျမခိုင္ထက် ဆိုရင် သုံးလေးနွစ်လောက် ငယ်သေးသည်၊ ထို့ အျပင် ဒေါ်ျမခိုင္လို့ ခေလး အေမ မဟုတ်၊ အလုပ်ကြမ်း မလုပ္ဘူးသူ၊ အပိုကြီး မို့ အေတ်ာနုသည်၊ အခု ထူးသာကို ကေ်ာပေးပြီး တေစာင်းလေး အိပ်နေတာကို လွမ်းကြည့္လိုက်တော့ အညာစောင် ပါးပါးလေး ကို အေခါက္မေျဖပဲ ကိုယ်အေပ်ါပိုင်းမွာသာ ျခုံထား သျဖင့် ၊သေးက်င်သော ခါးကေလးက နေ စြံကား လုံးတင်း ထြက်နေသာ ဒေါ်ဈောမပြင့် ၏ တင္ပါးစိုင်ကြီး မ်ားက ထူးသာ ကို လီးတောင္လာစေခဲ့သည်၊ ထူးသာက ဒေါ်ဈောမပြင့် ၏ ဖင္လုံးကြီး မ်ားကို ကြည့်ရင်း၊ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစ ကို အသျာဖေကာ မာတောင်နေပြီ ျဖစ်သော သူ့ ငပဲကြီး ကို လက်ျဖင့် ဆုပ္ကိုင် လိုက္မိသည်၊ သန်းအိနြယ် ကို ဟိုတေလာက ကိုင္တုန်းက မာတောင်နေသာ လီးကြီး မွာ တော်တော်နွင့် ျပန္မက် ပဲ ဘောအောင့္လာ သျဖင့် ကြင်းတိုက် ပြီး ထုတ္လိုက္မွ သက်သာ သြားသည္ကို ျပန်သတိရ မိသျဖင့်၊ သူ အခုတော့ အိပ်ယာ မဝင္ခင် အျပတ်ရွင်းလိုက္ဖို့ စဉ်းစားရင်း၊ လီးကြီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့် သူ့လက္ဖဝါးတြေကို ငရုပ်သီး ထောင်းသလို အေပ်ါတက် အောက်ဆင်း ျဖျေးဖျေးခင်း ဇိမ်ယူကာ ပြတ်ပေးနေမိသည်၊ ထိုအခိုက္မွာပင် ဒေါ်ဈောမပြင့္က အိပ်နေရာမွ လူးလိမ့္လိုက်ပြီး အေနအထာျးပင်ရင်း သူ့ဘက္ကို မ်က်နွာခ်င်းဆိုင် လွည့္လာသျဖင့် ကမန်းကတန်း သူဖတ်နေသာ စာအုပ်ျဖင့် လီးကြီးကို ဖိထားလိုက်ရသည်၊
…ဟဲ..ကောင်လေး မအိပ်သေးဘူးလား ..တော်ကြာ မနက်ျဖန် ဘက္ထရီ အားသြားသြင်းနေရအုန်းမယ်၊..
…ဟုတ္ကဲ့ ဒေါ်လေး က်နော် အိပ်တော့မယ်…
ထူးသာ အသာလေးကုန်းပြီး စားပြဲ အောက္က ဘက္ထရီ ကလစ္ကို ျဖုတ္လိုက်သည်၊ အခန်းတခုလုံး မွောင္က် သြားသည်၊ သို့သ္လောညိး တခ်က္တခ်က် လ်ွတ်ျပက္လိုက်သည့် အလင်းရောင္က မွန်ျပတင်းပေါက္မွ တဆင့် အခန်းထဲကို ဝင္လာသျဖင့် သူ့အေနနွင့် ကုတင်ပေါ် တက်ျခင် ထောင္ထဲ ဝင်ရသည္မွာ မခက်ပေ၊ ခက်သည္မွာ ထောင္မတ် နေသာ လီးကြီးပင်၊ တခုကောင်းသည္က ဒေါ်ဈောမပြင့် က ကုတင်ပေါ်မွာ မြေ့ယာ ပါးပါးလေး နွင့်အိပ်သျဖင့် ခါတိုင်း သင္ဖ်ူး ဖ်ာ တခ်ပ္ထည်း နွင့်သာ အိပ်လေ့ရွိ သော ထူးသာ အဖို့ တေစာင်းလေး မွောက်အိပ္လို့ရေနေပသည်၊ သင္ဖ်ူးဖ်ာ တခ်ပ္ထည်း သစ်သားကြမ်း ခင်းပေါ် မွာ ခင်းအိပ်သည့် အခိန် လီးတောင်ရင် မွောက်အိပ္လို့ မရေပ၊ အရမ်းနာ လေသည်၊ အခုတော့ မြေ့ယာ တြင်း သူ့ လီးကြီး ကို ခ်က်ပေါ်လွန်ထောင်ရင်း ဘိုက်နွင့် ဖိ၍ အသာလေး မသိမသာ ဖင်လေး ကော့ကော့ ပေးတော့ ကြင်းတိုက် ပေးသလို ျဖစ်နေရ၏၊ သို့သ္လောည်း လရည်တြေ ထြက်ပြီး မြေ့ယာပေါ် သူပုဆိုးကေန စိမ့္ထက္ကြ် သြားမွာလည်း မလိုလား၊ ထူးသာ ဘာလုပ်ရမွန်း မသျိဖစ်နေရ၏၊
….မောင္ထူးသာ စောင်ယူအုန်းလေ ရော့ မခ်မ်းဘူးလား….
ဒေါ်ဈောမပြင့် က မေးမေး ျပျောပောနွင့် အခုနက သူ့ကိုယ်ပေါ် ခေါက်ရက် ျခုံထားသော အညာစောင္ကို ျဖန့်လ်ွက် သူကိုယ္တိုင္လည်း ျခုံရင်း ထူးသာကိုယ်ပေါ်ကိုလည်း လွမ်းအုပ်ပေးလိုက်သည်၊ ထူးသာ လည်း နဂိုလ္ထဲက သြေးပူ နေရသည့်အျပင်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ထံမွ သနပ္ခါး နွင့် မိန်းမ အနံ့ က သြေးကို ဆူလာစေခဲ့ သည်။
….ဝုန်း…ဒုံး..ဒလိန်း…ဒလိန်း….
…အမေလး တော့….
ရုတ္တရက် ဝင်းလက်သြားသည့် လ်ွပ္စီးကြောင်းနွင့် အတူ၊ ျပင်းထန်သော မိုးကြိုးသံက အနီးကပ် ပစ္လိုက်သလို က်ယ်လောင္လေွပရာ၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ၏ အလန့်တကြားအော်သံနွင့် သူ့ အနားကပ္လာပြီး သူ့နောက်ကေ်ာ မွ သိမ်းဖက္လိုက်သည္ကို ခံလိုက်ရသည်၊ တျပိုင္နက္ထဲ မွာပင် သူ့ ကေ်ျာပင္မွာ အိကနဲ ခံစားလိုက်ရေသာ အေတြ့ အထိက ဒေါ်ဈောမပြင့် အင်္က်ီအောက္မွာ ဘရာဇီယာ မဝတ္ထားမွန်း သိလိုက်ရသည်၊ ဒီ အထိတော့ ထူးသာ မထိန်းခ်ူပ္ထားနိူင်တော့ သူ့ကိုယ္ကို ဒေါ်ဈောမပြင့် နွင့် မ်က်နွာ ခ်င်းဆိုင် လွည့္လိုက်ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့် ကိုယ္လုံး ကို သူ့ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူပြေ့ ဖက္လိုက်သည်၊
…ဒေါ်လေး က်နော် ရွိတယ်လေ..မေကြာက္ပါနဲ့….
….ငါ ကြောက္တယ်..ထူးသာရယ်..ငါ့ကို ဖက္ထား ပေးစမ်းပါ..
ဒေါ်ဈောမပြင့် တကယ်ကြောက္တာလား ဘာလား ထူးသာ ဂရုမစိုက်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့္ကို သူ့ရင္ခြင္ထဲ အတင်းကို ဆြဲယူပြီး ဖက္လိုက်ရာ ဒေါ်ဈောမပြင့်၏ နိူ့ကြီးမ်ားမွာ သူ့ ရင္ခြင္ကို အိကနဲ လာဖိမိသည့် အျပင် သူ့ လီးကြီးမွာလည်း ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင္လုံးကြီး မ်ား အတြင်း သားကို ပြတ္တိုက်ပြီး ပေါင် နွစ္လုံးကြား ခြဆုံ ကို တည့္တည့် ဝင်သြားတော့၏၊
…ဟင့်…
ဒေါ်ဈောမပြင့် ဆီ မွ ရုတ္တရက် လွန့် သြားသလို အသံလေး ထြက်ပေါ်လာသ္လောည်း ရုန်းမထြက်သြားပဲ ထူးသာ လည္ပင်း နားကို သူ့ မ်က်နွာအပ် ၍ ျငိမ်နေလသည်၊ ထူးသာ အဖို့က တော့ နွာထန်နေပြီ ျဖစ်ရာ အခုနေ ဒေါ်ဈောမပြင့် ရုန်းမည် ဆိုရင္လည်း မုဒိန်းက်င့်တော့ မည့် သေဘာမွာ ရွိနေသည်၊ အခု လို ျငိမ်နေ တယ် ဆိုတော့ သေဘာပေါက္လိုက်ပြီ၊ သျူပုသမွ် နုတော့ မည် ဆိုတဲ့ သေဘာ၊ မွောင္လိုက္တာက လည်း ပိန်း နေတာ ဆိုတော့ တေယာက္နဲ့ တေယာက္လည်း ရွက္စရာ မ်က်နွာပူ စရာ မလိုတော့၊ ထူးသာလက် တြေက ဒေါ်ဈောမပြင့် ကေ်ျာပင္ကို ပြတ်သတ်ပေးနေရင်းက အောက္ကို လွေ်ာဆင်း သြားပြီး ျေပေလ်ာ့နေ သော ထမိန်အောက္ကို ဝင်သြား၏၊ ထူးသာ လက်တြေက ဒေါ်ဈောမပြင့်၏ ခေ်ာမြတ် နေသာ ဖင္လုံးကြီး တြေကို ပြတ်သတ် ဆုပ်နွယ်ပေးရင်းက ပေါင်အေရွ့ ဘက္ကို ရောက္လာပြီး ပေါင္ခြဆုံကို လွမ်းစမ်းလိုက် သည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ၏ အေမွှးအုပ်အုပ္ကို သူ့လက်ခေ်ာင်းတြေနဲ့ ရွောက္ထိုးဖြေဆာ့ရင်း အရည်တြေ စိုနေ သော စောက္ပတ်အကြဲကြောင်းကို စမ်းမိသြား၏၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ဆီမွ ဘာသံမွ တော့ မထြက်သ္လောည်း ထူးသာ ၏ကိုယ္လုံးကို အတင်း ဖက္တြယ္လာပြီး သူ့ တကိုယ္လုံးတုန္ခါနေသည္ကို ထူးသာ သတိထား လိုက္မိသည်၊ ထူးသာ စိတ္ထဲ ၌ ဒီအပိုကြီး တခါမွ အေတြ့ အကြုံရွိ ပုံမရ လို့လည်း တြေးမိတယ်။ ထူးသာ ရဲ့ လက်ခေ်ာင်း တြေက ဒေါ်ဈောမပြင့် အဖုတ်နူတ္ခမ်းသားတြေကို ပြတ်သတ်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင် မယ္လုပ်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် ဆီက မပီမသ ျငီးသံလေး ထြက္လာပြီး ထူးသာရဲ့ လက်ကောက်ဝတ္ကို အတင်း ဆုပ္ကိုင္ထားတယ်၊ ရွေ့ဆက္တိုး မရေအာင္လည်း တြန်းထားတယ်၊ အပိုကြီး ကြည့်ရတာ သူ့ အဖုတ္ကိုင် တာကို ရွက္ပုံရတယ်၊ ထူးသာလက်တြေက ဒေါ်ဈောမပြင့် ဘိုက်သား ျပင္ကို လွေ်ာတိုက္ပြတ် ပေးရင်း အင်းက်ီအောက္ကေန နိူ့ကြီး တြေကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္တယ်၊ အဲဒါကိုတော့ မျငင်းရွာဘူး၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ထူးသာကို ပိုတိုးပြီး ဖက္လာတယ်၊ ထူးသာရဲ့ လက္ဖဝါးပေါ်မွာ ဒေါ်ဈောမပြင့် နိူ့သီးခေါင်းတြေက မာတင်း ထောင္ထ နေတာ ကို တြေ့ရလို့ ထူးသာက လက္မ လက်ညိုးလေး နဲ့ ညွပ်ပြီး လွိမ့္လိုက်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် ကိုယ္လုံးတုန္တက် သြားတာကို ထူးသာ တြေ့ရတယ်၊ ထူးသာ လည်း အရမ်း ကိုတင်းနေပြီ မို့ အဓိက ဟာကို ပဲ လုပ်တော့ဖို့ ဆုံျးဖတ္လိုက္တယ်၊ သန်းအိနယ္တြုန်းက လည်း သူ လက္လြတ်သြားခဲ့ ရတယ် မဟုတ္လား၊ ထူးသာက သူ့ပုဆိုးကို ကန္ထုတ်ရင်းနဲ့ ဒေါ်ဈောမပြင့် ရဲ့ ထမိန္ကို ပျါခေမနဲ့ ညွပ်ပြီး ဆြဲခ်လိုက္တယ်၊ အခုတော့ သူတို့ နွစ်ယောက် ပေါင္လုံး အသားခ်င်း ပြတ်နေပြီပေါ့၊ ထူးသာက သူ့ပေါင်နွစ္လုံးကို ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင်နွစ္လုံးကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္ကို ဖက်ရက် အေနအထားက လွိမ့္တက္လိုက္တယ်၊ အခုတော့ ဒေါ်ဈောမပြင့္က ပက္လက် သူက အေပ်ါက မွောက်ရက် ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ ပေါင်နွစ္လုံးကြားမွာ၊ အခန်းထဲ မွာ မွောင္ပိန်းလို့ ဘာမွ မျမင်ရေပမဲ့ သူ့ အတြက္က တော့ မလိုတော့ဘူးလေ၊ သူ့ ရဲ့ မာတောင် နေတဲ့ လီးကြီးကို လက္တဖက္နဲ့ ဆုပ္ကိုင်ရင်း အဲဒီလက္က လက်ခေ်ာင်း နွစ်ခေ်ာင်း လောက္နဲ့ ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ စိုစြတ်နေတဲ့ စောက္ဖုတ်ဝ စမ်းရွာရင်း တေ့ပေးလိုက် တယ်၊ သူ့ လီးထိပ် က ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့မိတာနဲ့ ျဖျေးဖေးခ်င်း ဖိသြင်းလိုက္တယ်၊ အပိုကြီး က အရည်တြေ တအားရြဲနေလို့လား မသိ ဒစ်ျမုပ္တဲ့ အထိကေတာ့ ဝင်သြားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ စောက်ခေါင်းထဲ မွာ က တော်တော်လေး က်ပ်နေတယ်၊ ထူးသာရဲ့ လီးကြီးကို တင်းတင်းက်ပ္က်ပ် ဆုပ္ထားသလို ျဖစ်နေ တော့ ထူးသာလည်း သူ့လျီးပဲ သြားမွာ စိုးလို့ အရမ်း ဆောင့္မခ်ရဲဘူး၊ တော်ကြာ ျမင့်ကျြာဖူ တုန်းက လို သူ့လီးကြီး နောက် နွစ်ရက်လောက္ထိ စပ်ျဖင်ျးဖင်း ျဖစ်နေမွာ လည်း စိုးသည်၊ နောက္တခုက ဒီအဆင့်ရောက်နေ မွေတာ့ ရ သေလာက် အရသာ ခံရမယ် မဟုတ္လား၊ ယောက္က်ား တေယာက် တသက္မွာ အပိုစင် ကို ပါကင္ဖြင့္ခငြ့် ဘယ်နွစ္ခါ ရ နိူင္မလဲ ၊ ျမင့်ကျြာဖူ တုန်းကေတာ့ အပိုစစ္တာ သျေခာသည်၊ သူတို့ နွစ်ယောက္စလုံးလဲ ငယ်သေးတာကိုး၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ြကေတာ့ ငယ်ငယ္တုန်းက အေတြ့အကြုံရွိရင် ရွိဘူးမွာပေါ့လို့ ထူးသာ တြေးမိခဲ့ဘူးသ္လောည်း အခုလို က်ပ်နေပုံ မိုးက အပို ျဖစ္ဖို့ မ်ားသည် လို့ ထူးသာ စိတ္ထဲ မွာထင်နေသည်၊ ထူးသာ သူ့လီးခံနိူင်သေလာက် ခေ်ာ့သြင်းပြီး ျပန္ထုတ် ျပန်သြင်း ျဖျေးဖေးခ်င်း စလုပ္လာခဲ့တော့ တော်တော်လေး ခရီးရောက်နေပြီ၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္လည်း ထူးသာကို တိုးဖက္လာပြီး သူ အသက်ျပင်ျးပင်း ရှုမှုတ္ထုတ္လိုက္တဲ့ လေပူတြေက ထူးသာရဲ့ လည္ပင်းပေါ်မွာ နြေးနေသည်၊ ထူးသာ လည်း နည်းနည်း အရွိန်ရလာတော့ စိတ္က မထိန်းနိူင်တော့ အရသာကို ဒင်ျပည့် က်ပ်ျပည့် ခံစားခ်င္လာသည်၊ အဲဒါနဲ့ ဒီတခါတော့ အရွိန်ျပင်ျးပင်းနွင့် ဖိကာ ဖတ္ကနဲ့ ပစ်ဆောင့္ထည့္လိုက်သည်။
…အိ..အု….
..အား…
အိအု ဆိုတာက ဒေါ်ဈောမပြင့် ပါးစပ္က အသံထြက်ျငီးရမွာ ရွက္လို့ ထူးသာ လည္ပင်းမွာကပ္ဖိ ပြီး ျငီးနေရာက ယောင်ပြီး၊ ထူးသာ ပုခုံးကို ကိုက္လိုက္တာ၊ အား ဆိုတာက ထူးသာ ခမ်ာ လီး ကလည်း ပူကနဲ ျဖစ် သြား ပုခုံးမွာလည်း အကိုက္ခံရလို့ စစ္ကနဲ ျဖစ်ပြီး အ္လောိုက္မိတာ၊ ပြီးသြားတော့ နွစ်ယောက္စလုံး ျငိမ္က် သြားသည်၊ ထူးသာက သူလီး ကြီး ပူကနဲ ျဖစ်သြားတာကို နည်းနည်း လေး သက်သာသြား အောင် စိမ္ထားရင်း စောင့်နေတာ၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္ကတော့ သူ့ စောက်ခေါင်းထဲ မွာ ျပည့်သိပ္တင်းက်ပ်နေတဲ့ လီးကြီးကြောင့် အောင့်တောင့်တောင့် စပ္တတ္တတ် အရသာ ကို ျဖျေးဖေးခ်င်း လေ်ာ့သြားအောင် စောင့်နေတာ၊ ခနေလး ပါပဲ၊ နွစ်ယောက္စလုံး တေယာက္ကို တေယာက် ထိုးဖက္လာလိုက်ကြမိတယ်၊ ထူးသာလည်း အျေခအေနေကာင်းပီ ဆိုတာ သိတာနဲ့ ျဖျေးဖေး ခ်င်း အဝင်အထြက် စလုပ်ပေးတော့တယ်၊ ပထမေတာ့ ဒေါ်ဈောမပြင့် တင္ပါးနွစ္ခုအောက် သူ့ လက္ဖဝါး တဖက္တခ်က် ထိုးထည့်ပြီး ဆြဲ မမ ဆောင့်သည်၊ သိပ္မကြာ ဒေါ်ဈောမပြင့် ရဲ့ တင်းကြပ္တဲ့ အဖက်အတြယ်တြေ နည်းနည်း လွေ်ာ့သြားသည်၊ ကြည့်ရတာ တခ်ီပြီးသြားပြီ ထင္တယ် လို့ ထူးသာက တြေးရင်း ဒူးထောက် ထိုင္လိုက်ပြီး မွ ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင်ကြီး နွစ္လုံးကို လက်နွစ္ဘက္နဲ့ မ၊ သူ့ ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်နေမိပါတော့တယ်၊
..ဖုတ္..ဖတ္…ဖုတ္..ဖတ္..
..အင့်…အင်…ဟင့်…ဟင်း….အိ…အား…
ဒီတခါတော့ ဒေါ်ဈောမပြင့္လည်း အသံ မထိန်းတော့ပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကို အော်ဟစ်နေပါတော့တယ်၊ ထူးသာလည်း အရမ်းကို အရွိန္တက္လာလို့ အခ်က်၂၀လောက် ျပင်ျးပင်း ဆောင့်ပြီး တာနဲ့ သုပ်ရေတြ တဖုတ္ဖုတ် နဲ့ ဒေါ်ဈောမပြင့် စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ္ပစ္လိုက်ရပါတော့တယ်။
အခုတော့ မိုးတြေထစ္ခ်ုံး လ်ွတ္စီးတြေ လက်နေပမဲ့ ဒေါ်ဈောမပြင့် တေယာက် မေကြာက်ရွာတော့ ထူးသာ ရင္ဘတ်ပေါ်မွာ ခေါင်းလေး အုန်းပြီး ထူးသာကျေြာပင်ကြီးကို သိုင်းဖက် အိပ်မောက်နေတာ့သည်၊ သူနူတ် ခမ်းပေါ်မွာတော့ အျပုံးလေးတပြင့်၊ ထူးသာ တေယာက္လည်း ယုံထောင်ကြောင္မိ ဆိုသလို၊ သန်းအိနြယ် ခိန်ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့္ကို ရခဲ့လိုက် ပေမဲ့၊ ကြောင်ကြီးက အားရပါးရကြီး မို့ ကိုယ့္ကိုကိုယ် အလြန်သေဘာ က်နေခဲ့ရသည်၊ သူ့ရင္ခြင္ထဲက ဒေါ်ဈောမပြင့်၏ ကိုယ္လုံးထြားထြား ကြီးကို အားရ ပါးရ ဖက္ထားရင်း မနက်ျဖန် တောင် ကေ်ာင်းမသြားပဲ အိမ္မွာ တေနကုန် လိုး ကြရရင် ကောင်းမွာပဲ လို့ တြေးနေမိသည်။
ထူးသာ တေရးနိူးလာတော့ အာရုံဦး၊ ကြက္တြန်သံ တော့ကြားနေရပြီ၊ အျပင္မွာတော့ မွောင်သေးသည်၊ ဆီးအရမ်းသြားခ်င် နေလို့ သူ့ကို ဖက္ထားသော ဒေါ်ဈောမပြင့် လက္ကေလးကို အသာမ ကာကုတင်ပေါ် က ဆင်းလိုက်သည်၊
…အင်..မောင္ထူးသာ..ဘယ်သြားမလို့လဲ…
…ဆီးသြားခ်င္လို့ ဒေါ်လေး….
…အေး ..ငါလည်းသြားခ်င္တယ်..
ဒေါ်ဈောမပြင့္လည်း ထူးလဲထလာပြီး ျေပေလွ်ာ့နေသာ ထမိန္ကို ကောက်ဝတ္လိုက္ကာ ထူးသာ၏လက္ကို ဆြဲ၍ လွေ်ာက္လာခဲ့လေသည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် အိမ်သာထဲ ဝင်သြားတော့၊ ထူးသာလည်း စောင့္မနေတာ့ နောက်ဘေးတံခါး အသာဖြင့္ကာ တံစက်ျမိတ်အောက္ထြက်ပြီး တဖြဲဖြဲ ရြာနေသးသော မိုးတြေထဲ သူ့ သေးကိုရောပေါက္ခ်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ တံစက်ျမိတ္မွာခိတ်ဆြဲ ပြီး၊ အေနာက္က စဉ့်အိုးကြီးထဲ သြယ္ထားသော ဝါးဘိုးဝါး တျခမ်းခြဲ ရေတံလွေ်ာက် မွ ရေ တြေကို အနားရွိ ပလတ္စတစ္ခြက်နွင့္ခံယူ လိုက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့္ထိုင္ကာ သူ့ကောင်ကြီးကို ဆေးကြောလိုက်သည်၊ ဒီအခိန် က သူတို့ အိပ်ယာထေလ့ရွိ သည့် အခိန္မဟုတ်သေးတော့ အိပ်ယာထဲ ျပန်ဝင်ရအုန်းမည်၊ အိပ်ယာ ဆိုမွ သူခါတိုင်းအိပ်နေက် အိမ်ရွေ့ခန်းမွာ ညက ျခင်ထောင်တောင် မေထာင္မိ၊ အခု လည်း ဒေါ်ဈောမပြင့် ကုတင်ပေါ်သြားအိပ်ရအုန်းမွာ ပါလားဟူ သောအသိက၊ စောစောက မိုးရေ အေးအေး နဲ့ ဆေးခဲ့လို့အေးနေသည့် သူ့ဖြားဘက်တ္ကောို သြေး နြေးလာ စေသည်၊ မိုး ကလည်း ခုထိ တဖြဲဖြဲ၊ ရာသီဥတုက တော့ ကစားသမားတြေ အကြိုက် ပေါ့၊ ဟု ျပောလေ့ရွိသော ရေဒီယို မွ ဘောလုံးပြဲ ကျေငြာသူ ျပောတာကို သြားသတိရမိ ပြီး တေယာက္ထဲ ျပုံးလိုက္မိ၏၊
သူ အခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် တေယာက် စောင်ခေါင်းမြီးခြုံအိပ်နေတာကို အာရုံဦး အလင်းရောင်ျပျပ လေးမွာ တြေ့ရ၏၊ ထူးသာက ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့်ျခုံ ထားသော စောင္ထဲ တိုးခြေ့ ဝင္လိုက်ရာ၊
…ဟဲ ကောင်လေး..ဒါက ဘာလာလုပ္တာလဲ၊ ကိုယ့်အိပ်ယာကိုယ်သြားမအိပ္ဘူးလား..ခစ္ခစ်..
ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ ရီက်ဲက်ဲ နွင့် ျပောလိုက်သည့် အသံအေနအထားရ၊ သူလည်း ကစားပြဲ အတြက် ရယ္ဒီ ျဖစ်နေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရေတာ့ ထူးသာက ခပ်သြက်သြက္ပဲ အေနာက္က လွမ်းဖက်ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့် ရဲ့ နိူ့ကြီးတြေကို လွမ်းဆုပ္ကိုင္လိုက္ပါတယ်၊
…ဟင့်အင်း…ဒီမွာက ပိုနြေး တယ်လေ..ဒီလောက္မိုးကောင်းနေတာ၊ ဒေါ်လေး ကြောက်နေမွာစိုးလို့လေ..
တခိန္ထဲ မွာပဲ ထောင္မတ္လာပြီ ျဖစ္တဲ့ ထူးသာရဲ့ ျမြေကြီးက ဒေါ်ဈောမပြင့် ဖင္လုံးကြီး နွစ္လုံးကြား အျေမွာင်း လိုက္ကပ်ပြီး တိုးဝင်နေပါတယ်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္က ကြေးကြေးလေး အိပ်နေတာဆိုတော့ ထူးသာက အေနာက္ဘက္ကေန ပုဇြန္ထုတ်ကြေးလေး ဝင္ကပ္ပြတ်နေတာပေါ့၊
..အမေလး ..တ္ပောါ..က်ားကြောက္လို့ ရွင်ကြီး ကိုးမိပါတယ်…
အဲ လို ျပောရင်း ဆိုရင်း တြန်းရင်းထိုးရင်းနဲ့ လက်သြက္လွတဲ့ထူးသာကြောင့် ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ ထမိန္က ခါးပေါ်လိပ္တင်ရင် ျဖစ်ပြီး ထူးသာပုဆိုးကလည်း ကုတင်အောက္ပုံက်နေပါပြီ၊ ထူးသာရဲ့ နြေးထြေး တောင့္တင်း နေပြီ ျဖစ္တဲ့ ဖြားဘက်တ္ကောတော့ ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ ဖင်ကြီးနွစ္လုံးကြား၊ ပေါင္ခြဆုံကေန တိုးဝင်ပြီး ဒေါ်ဈောမပြင့် ရဲ့ စောက္ဖုတ် နူတ္ခမ်းပေါ် မွာ လွှတိုက်သလို ပြတ်နေပါပြီ၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် အဖုတ္ထဲက စိမ့္က်လာတဲ့ အရည် စိုစိုစြတ္စြတ် ကို သူ့ ကောင်ကြီး မွာ လာစိုတော့ အခိန္က် ပြီ ဆိုတာ ထူးသာလည်း သိလိုက္ပါတယ်၊ သူ့ကိုယ္ကို အသာလေး နွိမ့္ခ်ပြီး ထောင္တက် လာတဲ့ သူ့ ညီတော်မောင်ခေါင်းကို ဒေါ်ဈောမပြင့်ရဲ့ နူတ္ခမ်းလွှာ နွစ္ခုကြားမွာတေ့ လိုက်ပြီး ဖင္ကို ကော့ ကာ ျဖျေးဖေး ခ်င်း ထိုးသြင်းလိုက္ပါတယ်၊ သူ့ ဒူးနွစ္လုံးကိုလည်း ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင်နွစ္လုံးကြားကို အတင်း ထိုးသြင်း လိုက်သည်၊ပြီးမွ သူ့ လိင်ခေ်ာင်းကြီးကို ဒေါ်ဈောမပြင့် စောက်ခေါင်းထဲ၊ သူ့ ဆီးခုံနဲ့ ဒေါ်ဈောမပြင့် ဖင်ကြီးတြေ ကို ဖိကပ်သြားသည်အထိ၊ ကော့သြင်းလိုက်သည်။
…အား..ရွီး……
ဒေါ်ဈောမပြင့် ကိုယ္လုံးကြီးတုန်သြားသည်၊ အခု မွပဲ လီးကြီးရဲ့ အရသာကို ျပည့်ျပည့်ဝဝ ခံစားရလို့ထင္တယ်၊ ညတုန်းကေတာ့ ပထမဆုံးအကြိမ် မို့ ရွက်နေသလား ၊သြေးပူနေသလား မသိ၊ ပြီးတာတော့ ခံစားလိုက်ရတယ်၊ သို့ပေမဲ့ ပူပူနြေးနြေး လီးခေ်ာင်းကြီး စောက်ခေါင်းနံရံတြေကို အခုလို တရစ္ခ်င်း ထိုးဝင္လာတာကို သေသျချာခာ မခံစားလိုက်ရ၊ အခုတော့ ထူးသာ စိမ်ျပေ နျေပ ဆြဲ နျေခ ပြီ၊ သူ့လက်တြေကလည်း ဒေါ်ဈောမပြင့် နိူ့ကြီးတြေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နွယ်ရင်း လီးကြီးကို ျဖျေးဖေးခ်င်းသာ ဇိမ္ခံလ်ွက် အသြင်းအထုတ္လုပ်ပေးနေသည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် မေနနိူင်တော့ သူ့ဖင်ကြီးကို ျပန်ျပန်ကော့ပေးရင်း ထူးသာကို သြက်သြက္ကေလး လုပ်စေခ်င်ကြောင်း အခ်က်ျပေနသလို ရွိလေသည်၊ ထူးသာလည်း အခုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း လေး ဆောင့္ခ်င္လာပြီမို့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဈောမပြင့် အဖုတ္ထဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်သြင်း ထားလိုက်ရင်း ဒူးထောက္ထိုင္လိုက်သည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ခါးကိုလည်း ဆုပ္ကိုင် ပြီး ဆြဲမ လိုက္တာမို့၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ခမ်ာ ဖင္ဘူးတောင်းထောင်ရက္ကေလး ျဖစ်သြားသည်၊ အဲဒီအခါမွာတော့ ထူးသာ ဒေါ်ဈောမပြင့် ပေါင်းရင်းကို ကိုင်ဆြဲကာ ကောင်းကောင်းဆောင့်လေတာ့သည်၊ ညက လုပ္ထားတဲ့အရွိန်ကြောင့် ထူးသာ မွာ တော်တ္နောဲ့ မပြီး၊ ဆက္တိုက်ဆောင့္လိုက်၊ တခ်က္ခ်င်း ဆောင့္လိုက်ျဖင့် အရွိန်အမိုးမိုျးပောင်းကာ ဆော့ကစားနေသည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္ကတော့ တခါမွ မခံစားရဘူးတဲ့ အရ သာတြေကြာင့် တအင်းအင်း တအားအား နဲ့ ခံလို့ကောင်းနေသည်၊ အရသာ အထြတ်အထိတ္ကိုလည်း ၂ခါလောက်ရောက်သြားသည်၊ နောက်ဆုံး ထူးသာ ပြီးသြားတော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် တေယာက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲကို ခပ်နြေးနြေး အရည်တြေ ထုတ္ထုတ် ပန်းဝင္လာတာကို ခံစား သိလိုက်ရေလသည်၊ အား…ကောင်းလိုက္တာ၊ ဒီလောက်ကောင်းမွန်း သိရင် စောစောစီးစီးက ယောက္က်ားယူလိုက္ပါတယ်၊ လို့တောင် တြေးမိလေတာ့သည်။
အဲဒီနေ့ မနက္က ဒေါ်ဈောမပြင့် ကေ်ာင်းမသြာျးဖစ်တော့၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် နေမေကာင်း ဟု ထူးသာကိုယ္တိုင္စက္ဘီး ျဖင့် ဒေါ်ဈောမပြင့် ကေ်ာင်းသို့ သြားကာ ဆရာမ တြေကို ျပောပေးခဲ့ရသည်၊
နောက်တော့ စေ်းက မုန္တီတြေ စားစရာတြေ တခါထဲ ဝင်ဝယ္လာခဲ့ရသည်၊ အိမ်ျပန်ရောက်တော့ ဒေါ်ဈောမပြင့် အိပ်ယာထဲ မွာကြေးတုန်း၊ ကိုယ်တြေလက်တြေလည်း နာ၊ အဖုတ္လည်း ကိန်းနေ ပြီ ဟု ဆိုသည်၊ တေရးနိူးပြီးမွ ထူးသာ နွစ္ခါတြယ္လိုက္လျို့ဖစ်သည်၊
ထူးသာက လည်း အခု မွ ၂၀ ျပည့္ခါနီး အရြယ်၊ သြေးဆူတုန်း၊ ဟိုမုန်ြးကြတုန်းအရြယ်၊ အရင္က လည်း စားဘူးခဲ့သူမို့ ငတ်ျပတ်နေ တော့ နြားသိုး ကြိုျးပန် ကြမ်းလိုက္တာလည်း ပါသည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့္ကလည်း အခုမွ အသက် ၃၀ ကေ်ာ်ရုံလေး၊ အမိုးသမီးမ်ားမွာ ကာမဆန္ဒ ခံစားမှု အထြတ်အထိတ် ရောက္တာ အသက် ၃၅ နွစ် လောက်ဟု သုတေသန စာအုပ်တြေ မွာရေးကြသည်၊ သူတို့ နွစ်ယောက် တအိမ္ထဲ အတူ လြတ္လြတ္လပ္လပ် ဆိုတော့၊ လင္မယား ဟန်းနီးမြန်းထြက္တာထက် ဆိုးသည် ခေါ်ရမည်၊ ကေ်ာင်းသြားရမည့် ရက်တြေ မွာ မခြဲခ်င္ပဲ ခြဲကြရပြီး၊ စေန၊တနင်္ဂေနြ လိုနေ့တြေမွာ ဘယ္မွ မထြက်ကြ တော့၊ အိမ္ထဲ မွာအောင်းပြီး ခ်စ္ဗ်ူဟာခင်း ကြသည်၊ လနဲ့ခ်ီကြာလာတော့ နည်းနည်း ရိုးလာသျဖင့်၊ ထူးသာ က ဗီဒီယိုတြေ စာအုပ်တြေ ထဲ မွာပါသည့်၊ ပုံတြေ နည်းလမ်း တြေ စမ်းကြည့်သည်၊ ဒေါ်ဈောမပြင့် ကလည်း အလိုလိုက်သည်၊ သူတို့ နွစ်ယောက် မလုပ္ဖူးတာ မရွိတော့ ဟု ပင် ျပောလို့ ရေပမည်။