ဘဏ်ကကောင်မလေး …………….. အောစာအုပ် apyar book blue book apyar sar oak apyar sar pay အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်
ခင်မောင်ဝင်း တစ်ယောက် သောကြာနေ့မတိုင်ခင်ထဲကပြင်ဆင်မှုများ အပြီးလုပ်ထားလေသည်… ဆံပင် တိထားသည်. ခြေသည်းလက်သည်းလည်း ရှင်းထားသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးသန်သူမဟုတ်သည့်တိုင် အသက် ၃၀တန်း ဆိုသည်မို့ သုံးလေးရက်ဆိုသည်နှင့် ငုတ်တိုတွေထွက်လာသည်။
ဒါကြာင့် ကြိုမရိတ်ဘဲ သောကြာနေ့မနက် ရေချိုးမှ ရိတ်ထားလေသည်။ ဂျိုင်းမွှေးလည်း ရှင်းနေမှကြိုက်သူမို့ အပြောင်ရိတ်ထားလိုက်သည်….ရိတ်နေရင်းတောင် ကောင်မလေးလည်းပြောင်နေပါ့မလားတွေးမိသည်….အဓိကအမွှေးကိုတော့ စက်ကတ်ကြေး နံပတ်၂ အနေလောက်မှန်းကာ ကတ်ကြေးလေးဖြင့် အမွှေးအုံလေးကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်တိထားပြီး ပေါင်ခြံနှင့် အတံတလျှောက်ကအမွှေးကိုတော့ အပြောင်ရှင်းထားသည်။ဆီးစပ်နားက ခပ်ကပ်ကပ်သူ့အမွှေးသူပြန်ကြည့်ရင်း…မိန်းမကြီးနဲ့များတူနေလားလို့ထင်မိသည်….နောက်ဆုံး နဲနဲ တိရင်းတိရင်းနဲ့ မညီမညာဖြစ်ကာ ကတုံးသာတုံးလိုက်ရလေတော့သည်။
ခင်မောင်ဝင်းသည့် ကိုယ်တိုင်လည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်နေတတ်သလို သူ့ကြောင့် တခြားလူစိတ်ညစ်ညူးမှာကို စိုးရိမ်သူဖြစ် သည်…. ကျောပိုးအိတ်လေးထဲ သွားပွတ်တံ သွားတိုက်ဆေး ပူရိန်း ကွန်ဒုံး လိုရမယ်ရချောဆီဂျယ် တခါသုံးအကောင်းစားဂျုတ် စသည်များနှင့် တခြားလိုအပ်သည်များ အဆင်သင့်ထည့်ထားပြီးဖြစ်သည်….စနေနေ့ အတွက်အားအပြည့်ရှိနေစေရန် ဒီကြားထဲ အာသာဖြေခြင်းလည်း မလုပ်ထားဘဲ ပင်လယ်စာလေးစားလိုက် လဘက်ရည်အစား နို့ ကြက်ဥ ဖီးကြမ်း တို့အပြင် သုတ်ပွားစေရန် ပျားရည်ပါ အိပ်ခါနီးတိုင်း သောက်ထားလေသည်….
သူ့စိတ်ထဲတွင်…အရမ်းအလေးထားလွန်းရင် ပျက်တတ်သည့်သဘောတရားရှိတာကြောင့် ငါပုံစံက မိန်းမသွားခိုးမယ့်ကောင်ကျနေတာပဲလို့ ကိုယ့်ကိုပြန်တွေး ပြီး တချို့ကိစ္စတွေကို ကြည့်လုပ်မယ်ကွာဆိုပြီး စိတ်ကိုလျော့ထားလိုက်သည်….လူအကျင့်ကဖျောက်ရခက်တာမို့ ခဏနေစိုးရိမ်စိတ်ဝင်လာပြန်သည်…ဘာကိုသွားစိုးရိမ်သည်လည်းဆိုတော့….တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားစဖြစ်တော့ အပေါင်းအသင်းစုံပြီး မာဆက် ကေတီဗီ နဲ့ ၊ ဟော်တယ်မှာအခန်းယူပြီး ေ ဆာ်ခေါ်ခိုင်းတာတွေ လုပ်ဖူးသည်…တခါမှာတော့ ခင်မောင်ဝင်း တော်တော်လေးထန်နေချိန်…ဘော်ဒါတွေကလည်း ဆော်အသီးသီးရပြီး အခန်းတွေထဲ ဝင်နေပြီ…သူ့အတွက်သွားခေါ်တဲ့ဆော်ကနောက်ကျမှရောက်လာပြီး….
အခန်းထဲရောက်တော့…လုပ်ငန်းစကြမယ်ပေါ့…မင်းရေအရင်ချိုးမလား ငါရင်ချိုးရမလားမေးလိုက်တယ်….ရှင်ချိုးရင်ချိုးတဲ့ ကျွန်မမချိုးတော့ဘူး ချမ်းတယ်တဲ့…အော် သူချိုးပြီးလာတာဖြစ်မယ်ဆိုပြီးတွေး လိုက်တယ်…အဲ့တာနဲ့ သူလည်း အဝတ်အစားချွတ်နေတုန်း…အဲ့ဆော်ကလည်း အဝတ်ချွတ်နေပြီ ထမိန်ကိုချွတ်ချလိုက်တော့ ခင်မောင်ဝင်းလည်း စိတ်ထနေ တာဆိုတော့ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ…မင်းမေကြီးတော် ဆိုပြီး ခင်မောင်ဝင်း ပါးစပ်ကနေယောင်ပြီးပါထွက်သွားတယ်…
.ယောင်ဆို ခင်မောင်ဝင်းမှန်းထားတာက ဘီကီနီလေး မဟုတ်တောင် အတွင်ခံ လှလှလေး ပန်းရောင် အနက်ရောင် အဖြူရောင် ခရမ်းနုရောင်လေးတွေလေ ဒါပေမယ့် ဆော်ခံဝတ်လာတာက အာကာ ထွန်း အားကစားဘောင်းဘီကြီးနဲ့… အထန်စိတ်တောင် ၃ ပုံ ၁ ပုံကျသွားတယ်…. အဲ့တာနဲ့ ရေသွားချိုးပြီး ရေပူနဲ့ သူ့ဟာကို ပြန်တက်လာအောင် လုပ်လိုက်ပြီးထွက်လာတော့….ဆော်ကအဲကွန်းကြီးပိတ်ထားတယ်…ဘာလို့လည်းမေးတော့ အေးလို့တဲ့ ကုတင်ပေါ် စောင်ခြုံပြီး နေနေတယ်…. နဲနဲတော့ဖုလာပြီထားပါတော့ ချမ်းတတ်တယ်ပေါ့ ခဏနေ ပူလာမှာပဲ အဲ့ကျမှဖွင့်မယ်ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်တက်သွားတော့….သူ့ကိုတန်းပြောတယ်…
ကျွန်မ မမှုတ်ပေးဘူးနော်တဲ့….ဒါတော့ တော်တော်လေးဖုသွားပြီး ၃ ပုံ ၂ ပုံထိ စိတ်ကျနေပြီ…နောက်ဆုံးခေါ်ပြီးမှတော့ တန်အောင်ကျုံးမယ်ကွာ ဆိုပြီး လုပ်မယ်လုပ်တော့…ဆော်ကထပ်မေးတယ်…ရှင်ဘယ်လိုလုပ်ရင်မြန်မြန်ပြီးမှာလဲတဲ့ အောက်ကနေပေးရမလား အပေါ်ကနေပေးရမလား… ဒါမှမဟုတ် ကုန်းပေးရမလားဆိုတော့…ခင်မောင်ဝင်းလည်း တင်းလာကာ ကုန်းစမ်းပြီးဆိုကုန်းခိုင်းတော့….ကျောမှာ ဆေးမင်နဲ့ုထိုးထားတဲ့ စာတွေ အကွက်တွေ ကဏာန်းတွေကိုမြင်တော့..ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ထဲ အင်းတွေလားမသိဘူး…မင်းမေကြီးတော် လိုးပဲလိုးရမလား ထိုင်ပဲကန်တော့ရမလား မသိ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိဖြစ်ကာ…လီးလည်း တောင်မလာတော့ဘဲ စိတ်တွေလည်းလေပြီး…
.ရော့ရော့ ပိုက်ဆံယူ ခုချက်ချင်း ပြန်တော့ဟာ ဆိုပြီးပြောတော့…ခုပြန်လို့မရဘူးတဲ့ မနက် ၄ နာရီ ကားလာခေါ်မှာတဲ့ခုပြန်ရင် ဧည့်သည်မကျေနပ်လို့ ပြန်လွှတ်တယ်ဆိုပြီးအဆူခံမှာတဲ့ ရှင်မလုပ်တော့ဘူးဆို ကျွန်မအိပ်တော့မယ်တဲ့……တကယ်ပါ ခင်မောင်ဝင်းအဲ့ညက ဟော်တယ်ဖင်ထိုင်ခုံပေါ်ငုတ်တုတ်ထိုင်ခဲ့လိုက်ရတယ်…..မနက်၃နာရီကျတော့ သူ့သူငယ်ချင်း၄ယောက်ထဲက တစ်ယောက်ဖုန်းဆက်တယ်…ခင်မောင်ဝင်းမင်းဆော်ရလားမေးတော့….ခင်မောင်ဝင်းလဲ ညစ်ညစ်နဲ့ လီးပဲရတယ် ဆိုပြီး ပြောပြလိုက်တော့….ဒါဆိုရင် င့ါဆော်မင်းအခန်းလွှတ်ပေးလိုက်မယ်…သူကခုရေချိုးခန်းထဲမှာ ခုဏကမေးတယ်…
ဟိုတစ်ယောက်ကောင်မလေးရရဲ့လားတဲ့ သူမရင် ရှင်တော်ပြီဆိုကျွန်မသူဆီသွားပေးမယ်တဲ့ မုန့်ဖိုးကြည့်ပေးပါလို့ပြောတော့….ခင်မောင်ဝင်း လည်း ဆော်ချဖို့ ဟော်တယ်လာတာဆိုတောချဖြစ်အောင်ချမယ်ဆိုပြီး အေးလွှတ်လိုက်ကွာ လို့ပြောလိုက်တယ်…..ပြီးတော့မှ လီးမစုပ်ပေးဘူးပြောသေးလား အင်းကွက်တွေရော ရှိလားမေးလိုက်တော့ မင်းစိတ်ကျေနပ်စေရမယ်ဆိုတာနဲ့ လွှတ်လိုက်ကွာဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်…. အဲ့တာနဲ့ ဟိုအိပ်နေတဲ့ ဟာမ ကိုနိုးပြီး နင်သွားတော့ဆိုပြီး အတင်းထုတ်ပြီး ကောင်မလေးလာတော့မှ….သူ့မှာ သဘောကောင်းသူလေးမို့ စိတ်ကျေနပ်အောင် နေပေးတာမို့ ခင်မောင်ဝင်း အာသာပြေလိုက်ရလေသည်။
ကောင်မလေးက အစက သူ့ကို ခင်မောင်ဝင်းအတွက်ထင်လို့ပျော်သွားတယ်တဲ့ ဒါပေမယ့်ဟိုတစ်ယောက်ခေါ်တာဆိုတော့ ငြင်းလို့လည်း မရဘူးတဲ့။ သူလည်းသဘောကောင်းပါတယ်တဲ့။ ခင်မောင်ဝင်းလည်း ငါကကံဆိုးတာလားကံကောင်းတာလား မသိတော့ပါဘူးဆိုပြီး…ဆော်ချခြင်းကိစ္စကမောက်ကမနဲ့ မိုးလင်းခဲ့သည်။ ခုလည်းအဲ့လိုဖြစ်မှာသူစိုးရိမ်မိနေသည်…သို့သော် ခေတ်တွေကမတူတော့ ခုခေတ်မှာ ဘုန်းနိမ့်တာတို့ ဘာတို့ဆိုတာ မရှိတော့ဘူး…ပီးမိုးနင်းစာအုပ်ထဲကလို နူးနပ်ချင်းဆိုသည်ကိုလူငယ်တွေနားလည်နေကြပါပြီ အယူတွေလည်း သိပ်မသည်းကြတော့ပါ။ သူကိုယ်တိုင်ပင်။
ပီမိုးနင်းပြောသလိုဆို လိင်စိတ်ဖြစ်ရင် နေ့ဖက်ဖြစ်ဖြစ် ဧည့်ခန်းဖြစ်ဖြစ် နတ်ကြိုက်တာမကြိုက်တာ လာဘ်တိတ်တာမတိတ်တာ မတွေးဘဲ ဆက်ဆံလို့ရတယ်လို့ သူမှတ်မိထားသည်။ နူးနပ်နည်းတွေကိုလည်း ကျွမ်းကျင်နေကြမှာပါလို့ တွေးရင်း…ညနေချိန်းထားတဲ့ နေရာကို သွားဖို့ နာရီတကြည့်ကြည့်ဖြစ်နေသည်။ အမေနဲ့ အဖေကိုလည်း တစ်ညအိပ်သွားဖို့ပြောထားပြီး ပြင်ဆင်လုပ်ပေးစရာလည်း လုပ်ပေးပြီးသားမို့ အားလုံးရွယ်ဒီ…ဆော်လေးကိုလည်း ဘဏ်အကျီ ယူခဲ့ဖို့ထူးကျော်ကောင်မလေးဖုန်းဆက်တုန်းကတည်းက မှာလိုက် သည်…ဘာလုပ်မို့လဲမေးတော့….လှလို့ဆိုပြီးပဲ ပြောလိုက်ကာ လိုရမယ်ရ အိမ်ကယုံအောင်တော့ ထည့်လာတတ်ပါတယ်ဆိုတော့ အဆင်ပြေသွားသည်…..
ချော်တွင်းကုန်း ညောင်ပင်မှတ်တိုင်နားမှာ ၅ နာရီသွားကြိုလိုက်လေပြီ… ၂၀ ဝန်းကျင်ကောင်မလေး ချောချောလေး ၂ ယောက်ကိုတွေ့တော့ တစ်ယောက်ကို သူမှတ်မိသည်…သူ့ဆီ ထူးကျော်ပို့လိုက်တဲ့ပုံထဲကကောင်မလေး…သူ့အတွက်ဆိုတဲ့တစ်ယောက်….ကားလေးထိုးကာ ္ဒ္ဒ“ညီမ က မိုး ဆိုတဲ့ ညီမလား“ ဓါတ်ပုံထဲကတစ်ယောက်ရဲ့ ဘေးကတစ်ယောက်ကိုမေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးမျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့ သူ့ကိုကြည့်ကာ “ဟုတ်ကဲ့အကို အကိုက ကိုခင်မောင်ဝင်း ဆိုတာလား…“
“ဟုတ်ပါတယ်ညီမ ထူးကျော်လွှတ်လိုက်တဲ့ သူပါ ညီမတို့ကိုလာကြိုတာပါ…“ ခင်မောင်ဝင်းကားပေါ်ကဆင်းပြီး ကောင်မလေတွေရဲ့ အထုတ်လေးတွေကို နောက်ဖုံးထဲထည့်ပေးလိုက်ပြီး ကားထဲ ပြန်ဝင်လာတော့….ကောင်မလေးတွေ သူ့ကိုကြည့်ပြီး…တခွီးခွီရီနေကြသည်ကို သတိထားမိလိုက်ပေမယ့်…ကားပဲမောင်းနေရင်းနဲ့….သိချင်လာတာနဲ့ မေးလိုက်သည်…. “ညီမတို့ အကို တစ်ခုခုများ ရီစရာဖြစ်နေသလားဟင်….အကို့ကြည့်ပြီး ရီနေကြသလိုပဲ…“ ခင်မောင်ဝင်းမေးလိုက်ကာမှ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး အားရပါးရရီကြလေသည်…
“ဟားဟား…“ ခင်မောင်ဝင်းလည်း ကောင်မလေးတွေ ဗိုက်နိုပ်ရီနေတာကိုပြီးအောင် စောင့်နေလိုက်သည်….စိတ်ထဲကလည်း ငါတော့ လှောင်ခံနေရပြီပေါ့…ဒေါသနဲနဲထွက်သွားသည်…သူကအားခဲပြင်ဆင်ထားသူဆိုတော့လဲ…ပိုခံရခက်နေသည်…..သူရုပ်တည်နေသည်ကို မြင်သွားတဲ့ မိုး ဆိုတဲ့တစ်ယောက်က… “ဆောရီးပါအကို ညီမနဲ့ လင်း နဲ့က အကို့ကို့ အလောင်းအစားလုပ်ထားမိကြလို့…“ “ဘာ !!!“ ခင်မောင်ဝင်းလေသံနဲနဲမာသွားသည်….အဲ့ချိန်မှ လင်း ဆိုသည့် သူ့အတွက်ကောင်မလေးက ပြာပြာသလဲရှင်းပြလေသည်… “ဒီလိုပါအကိုရယ် စိတ်မဆိုးပါနဲ့…ကိုထူးကျော် မိုး ဆီဖုန်းဆက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ခင်မောင်ဝင်းလာခေါ်မယ်ဆိုပြီးလေ… လင်းနဲ့ မိုးနဲ့က ခင်မောင်ဝင်း ဆိုတဲ့သူကို ခန့်မှန်းကြမယ်ပေါ့ အနီးစပ်ဆုံး ခန့်မှန်းနိုင်တဲ့သူကို မုန့်ကျွေးကြေးဆိုပါတော့…ခစ်ခစ်….
“ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ပြီး ဆက်ရီပြန်ရော….. “ငါက အဲ့လောက်တောင် ရီစရာကောင်းနေတယ်လား….“ ခင်မောင်ဝင်း လုံးဝအတည်မေးနေသည်…. “အကိုကရီစရာ မကောင်းလို့ ရီမိတာပါအကိုရယ်…ခစ်ခစ်…“ မိုး ပြောရင်း ထပ်ရီပြန်သည်….. ခင်မောင်ဝင်းကားကို လမ်းဘေးရပ်လိုက်သည်…. “ကဲ အမိတို့ ကျွန်တော့်ကို နားလည်အောင် အရင်ပြောပြီး မှ ရီလို့ရမလား…“ ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ဆိုးလို့ပြောပုံကိုကြည့်ပြီး လင်းနဲ့မိုး ရီချင်စိတ်ထပ်ဖြစ်သွားပေမယ့် မျက်နှာပိုးသတ်လိုက်ပြီး လင်းကပြောလေသည်…. “လင်းပြောပြမယ်…အကို့နာမည်က ခင်မောင်ဝင်းဆိုတော့ လင်းခန့်မှန်တာ…နှဖူးပြောင်းပြောင် အသက် ၄၀ ကျော်…ဗိုက်ပူလို့…ခစ်ခစ် ဟဲ့မိုး နင်ခန့်မှန်းတာပြောလိုက်လေ….ခစ်ခစ်“ “ လင်း နင်ပဲပြောလဲရသားနဲ့ ငါ့ကိုဆေးထိုးပြီ…ကဲပါလေ ဒီအကိုက သဘောကောင်းမယ့်ပုံပါ ခစ်ခစ်…မိုးခန့်မှန်းလိုက်တာက…မျက်မှန်နဲ့ ကွမ်း စားထားတဲ့ ပါးစပ်ကြီးနဲ့ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည် ရောဂါသည်ရုပ်လို့ ထင်ထားတာ…
.“ ခင်မောင်ဝင်း ဇာတ်ရည်လည်သွားပြီ…တစ်ချက် နှုတ်ခမ်းက အပြုံးတစ်ပွင့် ခိုးပြုံးလိုက်ပြီး မသိခြင်ထောင်ထောင်ပြီး ထပ်မေးလိုက်သည်… “အဲ့တော့ ခန့်မှန်းထားသလိုဖြစ်ရဲ့လား….“ လင်းက လူလည်ကြီးဆိုသည့် မျက်နှာပေးလေးဖြင့်… “အံမယ် မိုးရေ ဒီအကိုက သိပ်အတာပဲ….ပြောပေးလိုက်မယ်နော်….ငါပြောပြီး နင်လက်ခုတ်လေးတီးပေးပေါ့….အကိုက ကျွန်မတို့မှန်းထားတာနဲ့ တခြားစီပါရှင်…. မထင်ထားလောက်အောင် အရမ်းဖြောင့်ပါတယ်..တောင့်ပါတယ်…ခန့်ပါသတဲ့ရှင်…
.“ ဒီနေရာမှာ ကြုံတုန်း ဇာတ်ကောင် ခင်မောင်ဝင်းရဲ့ ပါဆင်နယ်ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ စတိတ်ကျောင်းမှာထဲက ခင်မောင်ဝင်းဟာ ကင်းလို့ သတ် မှတ်မခံရသော်လည်း….အဖေ အညာသား ရဲ့ မြန်မာပီသတဲ့ မျက်နှာကျပုံ အရပ်အမောင်း ကျစ်လစ်တဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ပိုင်ဆိုင်ပြီး အပြောအဆိုညက်ညော ကာ လူတစ်ဖက်သားနားဝင်အောင်လည်း ပြောတတ်သူဖြစ်ပြီး လပွတ္တာသူ အမေကတော့ ကရင်သွေး ပါတာကြောင့် အသားဖြူ မျက်လုံးမျက်ဖန် ကောင်းခြင်း စသည့်အကောင်းတွေသာရယူထားနိုင်သူဖြစ်သည်။ ကျောင်းတုန်းကလည်း သူဘောလုံး ကန်နေရင် အဆောင်ပေါ်ကနေ လှမ်းကြည့်သည့် ကျောင်း သူများရှိတဲ့ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ဆိုပါတော့…
ခုချိန်ထိလည်း သထုံကွင်း နဲ့ ကြုံရင်ကြုံသလို ညနေဖက်တွေ ဘောကန်နေတုန်းမို့ ဝိတ်လည်း သိသိသာသာ ကြီး တက်မလာဘဲ ပုံမှန် ဘော်ဒီရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူရဲ့ လိုင်းတွန့်ဆံပင်က ဘေးခွဲထားပေမယ့် လူကြီးအရမ်းမဆန်ဘဲ လူရည်သန့်လို့ပြောလို့ရသည့်ပုံမျိုးဖြစ်သည်။တကယ်ဆို သူ့ဟာ အဖေ အညာသားကြီးနဲ့ အမေကရင်တိုင်းရင်းသူရိုးရိုးကြီးတို့က ပေးလိုက်တဲ့ ခင်မောင်ဝင်း ဆိုသည့်နာမည်နဲ့ သိပ်မလိုက်ဖက်ပဲ ရဲမင်းအောင်၊ လင်းထိုက်ကို၊ ဖြိုးမင်းလတ်၊ ကောင်းပြည့်သူ၊ မင်းမင်း စသည့် နာမည် လေးတွေနဲ့ ပိုလိုက်ဖက်ပေသည်။ ပိုပိုသာသာ အနှောင့်လေးဖြင့် ပြောမှန်းသိပေမယ့် ခင်မောင်ဝင်းကျေနပ်သွားလေသည်….. “ဟာ ပိုပြီ ….ကဲပါကဲပါ အေးဆေးသက်တောင့်သက်သာနဲ့လိုက်ခဲ့ကြဟုတ်ပြီလား…
. ၁၀၈ မိုင်ရောက်ရင် ခဏရပ်ပေးမယ်လေနော့်……“ “လင်းရေ သက်တောင့်သက်သာနေထားနော်….ဒီအကို့ကြည့်ရတာ အားကစားသမားထင်တယ် သန်မယ့်ပုံ နင့်အစားငါတော့ ကြောက်တယ် ခစ်ခစ်…“ မိုးကို လင်းလက်သီးလေးဖြင့်ထုလိုက်ပြီး… “အင်းပါ နင့်ကိုထူးကျော်က ဗိုက်ပူကြီးဖြစ်နေပြီး နင်ဗိုက်ပိပြီးချီးမထွက်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းပေးပါတယ် ခစ်ခစ်…“ ခင်မောင်ဝင်းလည်း ခုမှ စိတ်ထဲရှင်းသွားသလို…..ကောင်မလေးနှစ်ယောက်သူတို့ အချင်းချင်း တဟီးဟီးတဟားဟား နဲ့ စနောက်နေကြတာကို နားထောင်ပြီး သူလည်း လိုက်ရီမိသည် သူ့ကိုစတော့လည်း သွားကြီးဖြီးလို့ပေါ့….နောက်က ဆက်သားခြောက် အားလူးကျော် ဇီးထုတ်လေးတွေ လာခွံတော့ ဇိမ်တွေကျနေတာ ူထူးကျော်ထူးကျော် မင်ကိုတော့ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ ဆိုပြီး စိတ်ထဲက ပြောလိုက်လေသည်….
သူမှန်ထဲကနေ လင်း ကို သတိထားကြည့်မိသည်…ဓါတ်ပုံ မြင်ထဲက သူလူတစ်ယောက်ကိုသွားသတိရမိသည်…. သူနဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းတုန်းက သူချစ်စနိုးဖြင့် အဝင်း လို့ခေါ်သည့် ချစ်သူ ကောင်မလေး…နာမည်က သဇင်ဝင်းတက္ကသိုလ်မှာဆို ဝင်း နှစ် ဝင်း ဆုံရင် အတန်းပျက်ပြီ ဆိုသည့် စကားပုံရှိသည်….ခင်မောင်ဝင်းက ယောက်ကျားလေးသူငယ်ချင်းများ ကို စုသည်သ ဇင်ဝင်းကမိန်းကလေးသူငယ်ချင်းများကိုစုသည် ပြီးရင် တစ်ခေါက်နဲ့တစ်ခေါက်မတူအောင် ဟိုသွားဒီသွား ရုပ်ရှင်ကြည့် အတန်းလစ်ကြသည်….
တစ်ယောက်ယောက်ကိစ္စရှိလို့ အတန်းမတက်ရင်အဲ့နေ့ ဘယ်မှမသွားဖြစ် အားလုံး အတန်းတက်ဖြစ်သည်….တစ်ခါတစ်လေ အုပ်စုလိုက်မသွားဖြစ်ရင် ဟော်တယ်သွားကြသည်…ဒါ့ကြောင့်လည်း အုပ်စုလိုက်သွာြးဖစ်အောင် လုပ်သည်…မဟုတ်ရင် ဝင်းနှစ်ဝင်းက ဟော်တယ်ပဲရောက်မယ်ဆိုတာ သိကြသည်။ လင်း ကလည်း သူ့ကို ခင်မောင်ဝင်းကြည့်နေမှန်းသတိထားမိသည်…
.ခင်မောင်ဝင်းကြည့်လိုက်တိုင်း သူ့ကို ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည့် လင်း ကိုမြင်တော့ တစ်လမ်းလုံး သူရင်ခုန်မိသည်…ကောင်မလေးကတော့ ဘာလို့ကြည့်သည်မသိ….. ၁၀၈ မိုင်မှာ နားပြုပြီး ကားပေါ်ပြန်တက်ကာ ခရီးဆက်ထွက်လာခဲ့ကြသည်…..မိုးက နောက်ကြည့်မှန်ကနေ မျက်လုံး မှိတ်ပြလိုက် လျှာလေးသပ်ပြလိုက် လက်ညိုးလေး ပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပြလိုက် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြလိုက် လုပ်ပြနေပြီး ခင်မောင်ဝင်းက မှန်ထဲကပြန်ကြည့် ပြီး ရီလိုက် မျက်လုံးပြန်မှိတ်လိုက် လျှာပြန်ထုတ်ပြလိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်ကို မိုး မြင်နေရကာ…
စိတ်ထဲက စချင်လာတာနဲ့… “ကိုခင်မောင်ဝင်းနဲ့ လင်းနဲ့ မန္တလေးထိ မသွားဘဲ ဒီကားပေါ်မှာပဲ နေလိုက်ကြပါတော့လားဟင်…မိုး မျက်စိမှိတ်ပေးထားပါ့မယ်…ဒါမှမဟုတ် ကား အောက်ဆင်းနေပေးမယ်လေ…အဲ့တာမှမဟုတ်ဘူး အစစ်စတန့် လိုရင်လည်း ကူညီပေးမယ်လေ ခိခိ“ “နင်ကလည်း…ဘာမှန်းမသိဘူး ကိုခင်မောင်ဝင်းကြီး ရှက်သွားပြီး ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း….“ “ဘာရှက်တာလည်း စပူရှက် တာလား ဟင်….ခိခိ ကန်တော့ကန်တော့….စိတ်ဆိုးနဲ့နော်…“ပြောချင်ရာပြော စပ်ဖီးဖီးနဲ့ မိုး ကရီရသည်… “ဘာလဲ စိတ်ဆိုးလဲ ဂရုမစိုက်ပါဘူး ပြောမလို့ မဟုတ်လား မိုး..ခိခိ“ လင်း ပြောလိုက်ရာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် လက်ဝါးချင်းရိုက်ပြီ ဆက်ရီကြပြန်ရော။
တစ်လမ်းလုံး လောင်စိန် ၂ ယောက်နဲ့ ခင်မောင်ဝင်း စလိုက်နောက်လိုက် ရီစရာတွေပြောလိုက် ကတ်ဆက်က သီချင်းတွေ လိုက်အော်ဆိုကြ ကားတံခါးမှန် တွေ ချပြီး ဟေးလို့ အော်လိုက်….သေးဆင်းပေါက်တော့ ခင်မောင်ဝင်းကို ကောင်မလေးတွေက ဖုန်းဓါတ်မီးနဲ့ ထိုးပြီး ဘရုတ်ကျကြနဲ့ တစ်ညလုံး ဟီထရင်းနဲ့ပဲ မန္တလေးကို ရောက်ခါနီးလာလေသည်….. သို့နှင့် ထူးကျော်ပြောထားသည့် ဟိုတယ်ကို မောင်းသွားပြီး ဘိုကင်တင်ထားသည့် အခန်းတွေယူကာ ထူးကျော်မလာသေးဘူးလို့ ဖုန်းခေါ်ထားတာကြောင့် ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ကို တစ်ခန်းထဲ အတူနေစေပြီး နားချင်နား အိပ်ချင်အိပ်ခိုင်းထားလိုက်သည်…
မနက်စာကိုလည်း အခန်းထဲပဲ ကိုယ်တိုင်မှာ စောင့်ပေး ကာ ထားခဲ့ပြီး နောက်ကပ်ရပ်အခန်းထဲ သူသွားကာ မနက်စာလာပို့တာစောင့်ရင်းနားနေလိုက်သည်…. အိပ်မရတာမို့ ရေနွေးဖြင့် ရေစိမ်ပြီး မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး လင်းနဲ့ မိုးကို မျက်လုံးထဲပုံဖော်ကြည့်နေသည်….လင်းက ဆံပင် ဂုတ်ကျော်ကျော်လေး သူ့အရပ်မမြင့် သလို အရမ်းလည်း မပုဘဲ သူ့ ကိုယ်လုံးက သွယ်သွယ်လေးမို့ အရပ်ရှည်သယောင်ဖြစ်နေသည်..လက်မောင်းလေးတွေ ပြည့်ပြည့်လေး ရင်သားလေးက ဘယာကြောင့်လား ပြည့်တာပဲလား မသိ ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးက ဖောင်းနေသည်…ဂျာကင်လေးဝတ်ထားတာတောင် သိသာသည်။
နှုတ်ခမ်းပေါ်ကမဲ့လေး က ပြုံးလိုက်တိုင်းလှသည်လို့ သူထင်သည်….လင်းရီလိုက်တိုင်း ဘာလို့ အဝင်းလေးနဲ့ တူသည်လို့ သူခံစားရလဲမသိ…သူ့စိတ်ထဲ ပဲထင်နေတာလား…. မေးဖို့သူတွေးလိုက်ပေမယ့် သူ့အကြောင်းမမေးသင့်လို့တွေးလိုက်မိတာကြောင့် မမေးဖြစ်လိုက်…နာမည်တောင် မိုး ၊ လင်း လို့ အတိုခေါက်ပဲ ခေါ်ကြသည်ကို ခင်မောင်ဝင်း အလိုက်သိရမည်….. မိုးကတော့ လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေး ဆံပင်အရှည်လေးကို ကိုးရီးယားစတိုင် အတွန့်အကြီးကောက်ခေါ်မလားဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးမဟုတ်…
သူ့ဆံပင်စတိုင်ကခေတ်ဆန်သည်….ဆံပင်တွေခါလိုက်ရင် ဆက်ဆီကျသည်လို့သူတွေးမိသည်…သူ့ရင်သားတွေတော့မသိ တင်သားတွေကတော့ လင်းထက်သာသည်…ဝကစ်ကစ်လေးလို့ပြောလို့လည်းမရ ခါးလေးကျတော့ရှိနေပြန်တယ်…ဗိုက်လည်း ချပ်သည်…ပြည့်တယ်ပဲ ပြောရမယ်ထင်သည်…. ထူးကျော်က ဒါမျိုးလေးကြိုက်သည်…လုံးကျစ်လေး….တော်သေးသည့် နှစ်ယောက်လုံး ချစ်ဖို့ကောင်းပေမယ့် သူ လင်း ကို ပိုသဘောကျသည် ထူးကျော်သာ မိုး ကိုပြပြီး သူ လင်း ကိုခေါ်သွားရင် ခင်မောင်ဝင်း ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်သွားမယ်ထင်လိုက်သည်….ခုတော့ အဆင်ပြေသားပဲ တွေးနေတုန်း…
တံခါးခေါက်လာသည် ဘတ်တန့် ရေစိမ်ကန်ထဲက ထပြီး ဆပ်ပြာတွေနဲ့ ရေပြန်စိမ်ဦးမှာမို့ တာဝါ မပတ်တော့ဘဲ ကိုယ်တုံးလုံး ရေစက်လပ်ဖြင့် တံခါးသံကြိုးချိတ်ပြီး ဟလိုက်သည်.. “အကို လင်း ဝင်လာလို့ရမလား…“ လင်း ရေချိုးထားသည်ထင်သည် မွှေးနေသည် မျက်နှာမှာလည်း ခပ်ပါးပါး တို့ပတ်ရိုတ်ထားတာလား ဖောင်ဒေးရှင်းလား သူမသိ မိတ်ကပ်လေးပေါင်ဒါလေးတော့ ရှိသည်ကိုသိသည်..နှုတ်ခမ်းကလည်း အကြည်လေး ဆိုးထားသည်…. “အကို ရေစိမ်တန်းလန်းကြီး ဘာမှဝတ်မထားဘူး….“
“ဘာဖြစ်လည်း…ပြီးရင်လည်း မြင်ကြရမှာပဲကို….ကိုထူးကျော်ဖုန်းဆက်တယ် မိုး ဆီကို နောက် ၁၅ မိနစ်လောက်ဆို ရောက်လာမယ်တဲ့….လင်းဒီဖက်မှာပဲ နေလိုက်တော့မယ်လေ….ဒီမှာ အိတ်ပါယူလာပြီ…“ ထူးကျော်လာတော့မှာဆိုတော့ ဟုတ်တော့ဟုတ်သည်ကောင်မလေးဒီဖက်မှာနေတာပဲကောင်းမယ်….. “ဟုတ်လား ဒါဆိုလာလာ အထဲဝင်“ သံကြိုးဖြုတ်ပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်….“ အကို ရေးဆက်ချိုးလိုက်ဦးမယ်….လှဲနေနော်…..“ ခင်မောင်ဝင်းတံခါးဟပေးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ပြေးသွားလေသည်….နောက်က ခစ်ခစ်လို့ ရီသံတော့ကြားလိုက်သည်…မတတ်နိုင်…ကန်ထဲပြန်ဆင်းပြီး ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နဲ့သူ့ဟာကိုအရေခွံဆွဲချပြီး သေချာဆေးနေသည်…. ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာသည်….
.သူ့ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးလေးနဲ့ လင်း ဝင်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်….သူ့ရင်သားတွေက တကယ်ကို လုံး နေတာပါလား….အသားလေးကဖြူဆွတ်နေတာမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် ညိုလွန်းအားကြီးလည်းမဟုတ်ဘဲ ညိုညက်ညက်လေး….ရေကန်ဘောင်ပေါ်ထိုင်လိုက်ကာ “ လင်း ရောရေကန်ထဲလာလို့ရမလား အကို….“ “ ရတာပေါ့ လင်း ရ…“ လင်း ရေကန်ထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ခင်မောင်ဝင်းရင်ဖက်ပေါ်ကို သူ့ကျော်ဖက်နှင့် ထပ်ပြီး စိမ်လိုက်သည်….လင်း ရဲ့ ဖင်လေးတွေက ခင်မောင်ဝင်းရဲ့ အဓီကပေါ် ရောက်နေတာကြောင့် နူးညံ့အိစက်တဲ့ အထိအတွေ့တွေ့က ခင်မောင်ဝင်း အာရုံကြောဆီ ချက်ချင်း ကြေးနန်းဖြင့်ရောက်လာသည်။ ခေါင်းလေးစောင်းကာ “အကို… လင်း အကို့ကို နမ်းလို့ရလားဟင်“ လင်း အမေးကို လင်းနှုတ်ခမ်းကို ခင်မောင်ဝင်း နမ်းလိုက်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်…
နမ်းနေတုန်း ခင်မောင်ဝင်းလက်တွေကို လင်း ကိုင်ပြီးသူ့ရဲ့ နို့အုံလေးတွေ ပေါ်တင်ပေးကာ “အကို လင်း နို့လေးတွေလှလား….““လှတယ် လင်း…ပြီးတော့ အိအိလေးတွေ ချစ်စရာလေး…“ “ဒါဆိုကိုင်နော်….ဟိ..အကို ဟာလေး က ဟာကြီးဖြစ်လာပြီ…လင်းဖင်ကြားထဲရောက်နေပြီ….သတိထားနော်….ဖင်ပေါက်ထဲဝင်သွားမယ်…ခိခိ“ “မဝင်ပါဘူးကွ…..“ နှစ်ယောက်သား ပါးလေးတွေ နှဖူးလေးတွေ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ နမ်းနေကြသည်…လင်းလည်း ကိုယ်လုံးကို လှည့်လိုက်သည်…ရင်ဖက်ချင်း ကပ်နေရာ နို့လေးမှာ ခံနေသည်…အဲ့လိုပဲ ဆီးစပ်ချင်းအကပ်မှာ ခင်မောင်ဝင်းရဲ့ လောင်စာအပြည်နဲ့ ရော့ကတ်က အာကသထဲတက်တော့မလိုဖြစ် နေရာ….. “အကို လင်း စုပ်ပေးမယ်လေ…..“ခင်မောင်ဝင်း အရမ်းသဘောကျသွားလေသည်…
အာကာထွန်းနဲ့များကွာပါ့လို့ မဆီမဆိုင်သွားသတိရကာ ယှဉ်မိသွားသဖြင့်ကိုယ့်ကိုအပြစ်တင်မိလိုက်သေးသည်. “လင်း ရယ် ဘာလို့တုံ့ဆိုင်းနေတာလဲ…အကိုလေ လင်းကို တစ်စက္ကန့်တောင် အလဟားသတ် မဖြစ်စေချင်တော့ဘူး….“ “ဟွန့် လူကြီးက ပြောတတ်လိုက်တာ…လာ..ဒီဘောင်ပေါ်ထိုင်…“ ိုဆိုပြီး….ရေစိမ်ကန် ထိပ်တစ်ဖက်က ဘောင်လေးပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်….မာနေပြီဖြစ်တဲ့ ခင်မောင်ဝင်း လီးကို လင်း တစ်ယောက် ရေကန်လေးထဲ လေးဖက် လေးထောက်ကာ ပါးစပ်လေးဟပြီး လာငုံလိုက်လေသည်…… “အား…လင်း ရယ်….“ လင်း တစ်ယောက် ငုံပြီး ပါးစပ်လေးနဲ့ သေချာလေး လုပ်ပေးနေသည်ကို ငုံကြည့်နေတဲ့ ခင်မောင်ဝင်းစိတ်ထဲ ဘာလို့ တက္ကသိုလ်တုန်းက အချစ်ဦးမဟုတ်ပေမယ့် အချစ်နဲ့ဆက်နွယ်နေသည့် အနမ်း အတွေ့ အလွမ်း အဆွေးတွေအပြင်
အမုန်း တရားတွေအဖြစ် တစ်ခုချင်းဆီ သင်ပြပေးသွားတဲ့ သဇင်ဝင်း ကို သွားပြီး အမှတ်ရနေသည်ကို သူနားမလည်…အမူအရာလေးတွေ စကားပြောဟန်လေးတွေ တစ်ခါတစ်လေ မျက်စောင်းထိုးတာလေးတွေက သွားတက်လေးနဲ့ မေးချွန်ချွန်လေးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သဇင်ဝင်းပဲ ခင်မောင်ဝင်းအတွေးတွေကို မောင်းထုတ်လိုက်သည်…….လင်းကို ဆွဲထူလိုက်သည်….လင်း တဒေါင်နှစ်ဖက် ခင်မောင်ဝင်း ပေါင်ပေါ် ထောက်လျှက်သားလေးနဲ့ ခင်မောင်ဝင်းကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်…ခင်မောင်ဝင်းလက်ကတော့ လင်း ရဲ့ပုခုံးကျောပြင် ခါး နဲ့ တင်ပါးလေးပေါ်ကရေစက်လေးတွေကို သပ်ချပေးပြီး လင်း ပါးလေးကိုတစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်
… “ကုတင်ပေါ်သွားကြမလား……“ ခင်မောင်ဝင်းမေးလိုက်တော့… လင်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်…. လင်း က တာဝါလေးယူပြီး ခင်မောင်ဝင်းကို သုတ်ပေးနေသည်…ကျောဖက် ဖင် ပေါင် ခြေသလုံးပါမကျန် သုတ်ပေးနေတော့ ခင်မောင်ဝင်း အားတောင်နာသွားသည်… “ရတယ် လင်း တာဝါလေးပေး ခေါင်းလေးနဲနဲသုတ်ချင်လို့….“ “ရေခြောက်အောင်မသုတ်နဲ့နော်….အကို့ဆံပင်က ခုရေလေးစိုပြီး နဖူးပေါ် ပြန်ကျနေတာလေးနဲ့ အကို့မျက်နှာနဲ့လိုက်လို့“…. ဆိုပြီး ရှက်စနိုးမခို့တရို့အမူအယာလေးနဲ့ ပြောလိုက်ရာ…ခင်မောင်ဝင်း ရင်ထဲ ရထားတစင်းဖြတ်သွားလေသည်…. “နှာစေးမှာပေါ့ လင်းရ“ “
စေးပါဘူးဒီလောက်လေးနဲ့ ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်မှအားမနာ ဟွန့်…“ လင်း ပြောပြီး ဖင့်လေးနောက်ပြစ်ကာ ကော့တော့ကော့တော့နဲ့ အိပ်ခန်းထဲသွားလေသည်…. ခင်မောင်ဝင်းလည်း တာဝါကို တန်းပေါ် ဖြစ်သလိုတင်ထားပြီး လင်း နောက်ကလိုက်သွားသည်…ခင်မောင်ဝင်းလိုက်လာသည်ကို လင်းတစ်ချက် လည်စောင်းကြည့်ပြီး ကုတင်နားရောက်တော့ ဒူးလေးတစ်ဖက်တင် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ခါးလေးကာ့က ဖင်လေးကောက်ပြပြီး ခင်မောင်ဝင်းကို မခန့်လေးစားအိုင်တင်နဲ့ ကလူကျီစယ်လေသည်….နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ဟင်း အင်း ဆိုပြီး လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုကိုင်ပြီး ခင်မောင်ဝင်းကို တမင်တကာ လုပ်ပြနေသည်….
ခင်မောင်ဝင်းလည်း စနေမှန်းသိလေ အဲ့လိုစတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးလို့မြင်လေ စိတ်ထဲလည်း လုပ်ချင်စိတ်တွေထကြွနေပြီ…“ဒီကောင်မလေးတော့လား လူကိုမခန့်လေးစားနဲ့ ကျောင်းမှန်းကန်မှန်းသိအောင် ခင်မောင်ဝင်းအစွမ်းပြရသေးတာပေါ့“ ဆိုပြီး ခါးကို သွားကလိထိုးလိုက်လေသည်… လင်း လည်းယားသွားတာကြောင့် ကုတင်ပေါ် ထိုးမှောက်ချလိုက်ပြီး…… “အမလေး ယားတယ်ရှင့် ဒရိုင်ဘာခင်ကြီးရယ် လူကို လုပ်ချင်လုပ်ပါ ကလိတော့မထိုးပါနဲ့ မောလို့ပါ ခစ်ခစ်..“
“မရဘူး ကလိထိုးပြီး မှ တမုန်းဆွဲမယ် ဒါမှ လင်း မောနေမှာ…လင်းမမောရင် အကို မောသွားလိမ့်မယ်…ခုတောင် ဖင်လေးကော့ပြတာနဲ့ ရင်ဖက်ကြီး ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ဖြစ်နေပြီ…..“ “အမယ် ဒရိုင်ဘာစိုင်းစိုင်း လုပ်ချင်သေးတယ်….ခိခိ ရီရတယ်….“ “ကဲရီချင်ဦး“ ခင်မောင်ဝင်း ခါးလေးကိုကလိထိုးလိုက် မြီးညောင့်ရိုးနားလေး ကို ထိုးလိုက် နောက်ဆုံး ဒါကောက်ခွက်ကို ဂျိုင်း အောက်ထည့်ပြီး ခြေဖဝါးနှစ်ဖိုက်ကို ကလိထိုးလေရာ…လင်း တစ်ယောက် ငပြေမလေးဆားပက်ထားသလို ဖျက်ဖျက်လူးနေသည်….. “အကိုရယ် တော်ပါတော့ လင်း မောလွန်းလို့ မလိမထိုးပါနဲ့ တော့ အကို့ဟာနဲ့ပဲ ထိုးပါတော့လားဟင်…“ ခင်မောင်ဝင်း ကလိထိုးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး….. “ကလိထိုးမခံချင်ရင် ငြိမ်ခံ ဒါပဲ“ ခင်မောင်ဝင်း ဟောက်ပြောလေးပြောလိုက်သည်…
“ဟုတ် ခိခိ ရီရတယ် စိတ်လည်းမဆိုးတတ်ဘဲ လေသံမာမာလာပြောနေတယ် ကရောကရော…“ “ဟာ ဒီကောင်မလေးတော့…“ ခင်မောင်ဝင်း ကလိထပ်ထိုးလိုက်သည်… “အားအား…စတာစတာ ဘွာတေး…ငြိမ်ခံပါ့မယ်ရှင်….ဖင်ကလွဲရင် ကြိုက်သလိုလုပ်ပါရှင်..ဖင်လေးတော့ချမ်းသာပေးပါနော်…..“ “ဟားဟားဟား…..“ ဇာတ်ကားထဲက ကြာကူလီအသံဖြင့် ခင်မောင်ဝင်းရီလိုက်သည်…. “ဟင်မလုပ်ပါနဲ့နော် ကြောက်လို့…“ ဖင်လေးလက်ဝါးလေးနဲ့ ပိတ်ပြီး ခင်မောင်ဝင်းကို မှောက်လျှက်ကနေလှည့်ကြည့်လိုက်သည်…. “ဟားဟားဟား…“ ခင်မောင်ဝင်းဆက်ရီလိုက်သည်….. “စိတ်ဆိုးမှာနော် ဟင့်…“
“ဟားဟားဟား….“ “ဘာဖြစ်နေတာလဲ…..“ “ ဟီး ….ဘာမှမဟုတ်ဘူး ညက တစ်ညလုံးမအိပ်ရသေးလို့…အဲ့တာ အားရပါးရရီပြီး အိပ်ချင်ပြေအောင်လုပ်နေတာ ဟားဟားဟား…““ခီးခီး.. လူနောက် ဒီကဖြင့်ကြောက်သွားတာ..ဖင်တောင်တုန်တယ်…. ခင်မောင်ဝင်းကို လင်း ပြောရင်း ဖင်လေးကို မတုံတုံအောင် တုံပြပြီးရီနေတဲ့ အမူအယာလေးကြောင့်….ပိုရီချင်သွားသည်…စိတ်ထဲလည်း….ဆော်ခေါ်စားနေသည်ဘာညာကိုလုံးဝမေ့သွားလေသည်…သဇင်ဝင်းလည်း မသိတော့…လက်ရှိ လင်း သည်သူနဲ့ တစ်သားထဲဖြစ်သွားသလိုခံစားသွားရလေသည်….
တကယ်တော့ ညက ကားပေါ်မှာထဲက လင်း နဲ့ မိုး ကို လုပ်စားနေသည်လို့ကိုသူမသတ်မှတ်…..ခေါင်းထဲကအတွေးတွေပြန်ကိုပြန်ထုတ် သူ့စိတ်နောက်ကို ကိုယ်ခန္ဓာကိုအလိုက်သင့်လေး မျောလိုက်သွားလိုက်သည်…. လင်းကမှောက်လျှက်လေး လက်ဝါးလေးတစ်ဖက်ကိုထပ်လျှက် လက်ဖမိုးလေးပေါ် မေးတင်ထားသည်…လုံးဝခင်မောင်ဝင်းကို နောက်လှည့်မကြည့်….ယောက်ကျားတစ်ယောက်ကို ကိုယ်တုံးလုံးလေး ကျောပေးမှောက်ထားသည့် ခံစားချက်သည် ထူးဆန်းသည်…
.သူစိတ်ထဲ ရင်ခုန်မိသည်..ဘာလုပ်မလဲပေါ့…ဒါပေမယ့် ခုသူစိတ်ချလက်ချ နေနေမိသည်…..အရင်ဘယ်တုန်းကမှ ဒီလို မနေဖူး စိတ်မချတတ်ဘူးပေ….ခင်မောင်ဝင်းဘာလုပ်မလဲဆိုတာသိချင်နေမိသည်….ဘာလုပ်လုပ် လုပ်ခွင့်ပြုဖို့လည်း စိတ်ကဖြစ်နေသည်….ထိုစဉ် ခင်မောင်ဝင်း အနမ်းလေးတွေ ခြေသလုံးလေးကနေစလာပြီး ပေါင်တံလေးတွေကို အနှံ့အပြား ဆက်တိုက်လေးနမ်းလာနေသည်မို့ ရင်ထဲ ကြည်နူးတာလား ပျော်တာလား ရင်ခုန်တာလားမကွဲပြားပေမယ့် လင်း သဘောကျသည်….ခင်မောင်ဝင်း လျှာဖျားလေးကို ဖင်လုံးလေးကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်နေပြီး မီးညောင့်ရိုးနေရာလေးကို လျှာနဲ့ထိုးထိုးနေသည်…ထူးဆန်းသည် ခုတော့ မယားတော့ပါလား …
.ဖင်အကွဲလေးကို အထဲထိမဟုတ်ပဲ အကွဲလေးအတိုင်း ပေါင်မုန့်ပေါ် ထော်ပတ် သုတ်သလိုလေး လျှာလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ကပ်ပြီ အောက်ကနေမြီးညောင့်ရိုးဆီ ပင့်ယက်လိုက်တဲ့အခါတော့… “အို့…အကိုရယ်….စိတ်ထဲ ယားကျိကျိနဲ့ စကေးကြမ်းတယ်နော် ခိခိ“ ဆိုပြီး ခင်မောင်ဝင်းကို ကြားလောက်ရုံလေးပြောလိုက်သည်…. ခင်မောင်ဝင်းလည်း ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ကျောပြင်တစ်လျောက်နဲ့လည်ကုတ်လေးတွေကို မာကင် ရာမထင်အောင် ဖွဖွလေးစုပ်ကာ လျှာလေးနဲ့ လိုက်သပ်နေသည်….
လင်းလည်း မာကင် ထင်လောက်အောင် မလုပ်တာသတိထားမိတာကြောင့် သတိမပေးတော့ဘဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာ ငြိမ်ခံနေသည်…. ခင်မောင်ဝင်းလက်ကတော့ ဖင်လုံးလေးပေါ်ရောက်လာပြီး ဂျုံနယ်သလို နယ်ပေးပြီး အကွဲကြောင်းလေးထဲ လက်ကိုထည့်လိုက်ပြီး လက်ညိုးထိပ်လေးနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို သွင်းတာမဟုတ်ဘဲ ဖိဖိပေးလိုက်သည်….. လင်း မေးတင်ထားတာရာကနေ ခေါင်းလေးကို ခင်မောင်ဝင်းရှိတဲ့ဖက် စောင်းချလိုက်သည်… “အကို မသွင်းပါနဲ့နော်…နာမှာ..““အင်းပါ လင်း ရ မသွင်းပါဘူးစိတ်မပူနဲ့ ဒီတိုင်းလေးပဲ ထိတာ “ “ဟုတ်…လင်းကို နမ်းပါလားဟင်“ ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်လေး မပွင့်တပွင့်လေးဟပေးလေသည်…ခင်မောင်ဝင်းလလည်း ကိုယ်ကို အပေါ်တိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်လေသည်…
လက်တစ်ဖက်က လင်းခေါင်းအောက်ကိုသွင်းလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ဖင်လေးကို ကိုင်နေဆဲ…. လင်းကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးစောင်းလိုက်ပြီး…ဒူးလေးတစ်ဖက်ထောင်ပေးလိုက်သည်….ခင်မောင်ဝင်းကို သူ့ဟာလေးကို ကိုင်စေချင်ကြောင်း ပြလိုက်သည်…ခင်မောင်ဝင်းကလည်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာကနေ ခဏရပ်လိုက်ပြီး လင်းရဲ့ ဟာလေးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်….လင်းပေါင်ခြံလေးတွေနဲ့ ဗိုက်သားတို့မှာ တစ်ရောင်ထဲရှိနေသည်…အမွှေးလေးတွေ ကို သေချာရိတ်ထားသည်….နှုတ်ခမ်းသာလေးတွေက စိစိရိရိလေးနဲ့ အရမ်းကြီးမထူဘဲ….ပါးသည်…ခင်မောင်ဝင်းလက်နဲ့ ဖြဲလိုက်တော့ အတွင်းသားအဖုံးပေါ်လာသည်..အညိုလေးပေမယ့် မဲသည့်ဖက်မရောက်ဘဲ ပန်းရောင်မဆန်တဆန်လေးဖြစ်သည်…
.လက်လေးနဲ့ အစိလေးကို ကစားပေးလိုက်တော့…လင်း ခင်မောင်ဝင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလာစုပ်လေသည်…..ခင်မောင်ဝင်းလည်း လက်ညှိုးလေးကို သွင်းလိုက်သည်…လက်တစ်ဆစ်လောက်ဝင်သွားသည်နှင့် လင်း ပေါင်လေးပိုကားသွားသည်…လက်ညှိုးတစ်ချောင်းလုံး သွင်းပြီး လှုပ်ကာလှုပ်ကာ အထဲမှကစားပေးလိုက်သည်…. “အား အကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ…အာ့အ့အား……နှစ်ချောင်းပူးလေးထည့်ပေးပါ…“ ခင်မောင်ဝင်း စိတ်ထဲ လင်း ကအထန်လေးပဲ လို့ သဘောကျစွာတွေးလိုက်သည်…
ဒါမျိုလေးကို ခင်မောင်ဝင်း သဘောကျသည်…ဟုတ်သည် လိင်ဆက်ဆံရာမှာ ရှက်သလို ရွံ့သလို ရွံသလို လုပ်နေရင် သူမကြိုက် ပွင်းလင်းတာကိုကြိုက်သည်….ခုလို အထန်လေးနဲ့ တွေ့ရင် ပိုလို့တောင် လုပ်လို့ကောင်းသေးသည်….သူတစ်ပြန်ကိုယ်တစ်ပြန်နဲ့ ပျော်ဖို့ကောင်းသည်…..လင်း ပြောသလို လက်နှစ်ချောင်းပူးထည့်ပြီး ကရိုင်း ပေးလိုက်သည်…. “အား အား..ရှီးရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်….“ ဟင် ကိုကို ဆိုပါလား…ခင်မောင်ဝင်း တစ်ခါမှ အဲ့လိုမခံရဖူးချေ….နားထဲ တစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်…စိတ်ကလည်း ဒီကောင်မလေး လူကို တော်တော်ချုပ်တတ်တာပဲ…ငါတော့ကြွေဆင်းတော့မယ် ဆိုပြီး အတွေးတွေရောက်လာသည်…ချက်ချင်း အတွေးတွေကို ပြန်ရှင်းလိုက်ပြီး လုပ်လက်စကိုသာအာရုံစိုက်လိုက်သည်……
လင်း ကိုယ်လုံးလေးမစောင်းနိုင်တော့ဘဲ…ပက်လက်ဖြစ်သွားပြီး ကော့ပျံနေသည်….လက်ကလည်း အိပ်ယာခင်းကိုကိုင်လျှက် ခါးကို မွှေ့ယာနဲ့လွှတ်အောင် ကော့ကော့နေသည်…… “ရှီး အား…ကောင်းလိုက်တာကိုကိုရယ်….“ခင်မောင်ဝင်းလည်း သူ့ကိုယ်သူ ဂျပန်အောကားထဲက ဘဲလို ဆော်လေးတွေကို လက်နဲ့ အရည်တောက်တောက်ကျအောင်လုပ်နေသလို ခံစားမိသွားသည်…ရီလည်းရီချင်သွားသည်…သူကြည့်ဖူးသည် အင်္ဂလိပ်ကားထဲကလို သူဌေးသမီးရဲ့ ကာမလိုအင် ဆိုသည့်ကားနာမည်အတိုင်း ခြံထဲ အမှိုက်လာရှင်းတဲ့ဘဲကို အခန်းထဲခေါ်ပြီး သူ့အာသာဖြေခိုင်းသည်ကို သွားသတိရလေသည်……ငါနဲ့သူနေရာချင်းမှားနေပြီဆိုပြီး လင်းကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့….
“ကိုကိုမရပ်နဲ့ လင်း ပြီးတော့မယ်…..အားအာ့“ ခင်မောင်ဝင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လုပ်ပေးလိုက်သည်…. “အား….ကိုကိုလက်ဖယ်လိုက်တော့..“ ခင်မောင်ဝင်းလက်ဖယ်လိုက်ရာ အထဲမှ အရည်တွေပန်းထွက်လာသည်…အရမ်းကြီးတော့မများ..…ပြီးတော့ လင်းမှာ ကုန်းပေါ်ရောက်လာတဲ့ ငါးလို ကိုယ်လုံးလေး ကွေးလိုက်ဆန့်လိုက်နဲ့…..ဖြစ်နေပြီး အမောပြေတော့မှ… “ဆောရီးဆောရီးကိုကိုရယ် ကောင်းလွန်းလို့…ခုလိုကောင်းတဲ့ အခိုက်အတန့်အဆိုတာ ရတုန်းယူထားရတာ….ခုလိုမပြီးတာကြာနေလို့နော်…နော်….“ ခဏဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီး ရေသွားဆေးကာ သုတ်ပြုပြီးပြန်ထွက်လာသည်…..
“လာလာ..ကိုကို့အလှည့်ဆိုပြီး….“ ခင်မောင်ဝင်းကို ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ ကျောမှီခိုင်းလိုက်သည်…သူ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ….ခင်မောင်ဝင်း ဟာကို ကိုင်ပြီး အရင်းကနေ ထိပ်ကို လျှာနဲ့သပ်ပြီး ငုံကာစုပ်ပေးလိုက်သည်….. ခင်မောင်ဝင်း စိတ်ထဲ ရွံရှာခြင်းတော့မဖြစ်….သူကျေနပ်သည်….တကယ်လို့ သူ့ကို အာကာထွန်းလိုဆော်ခေါ်မလား လင်း ကိုခေါ်မလားမေးလာရင်…အမေးမဆုံးခင်တင် လင်း လို့ အကျယ်ကြီးအော်ကာဖြေပေးလိုက်မှာဖြစ်သည်….ဒါသူလိုချင်တဲ့ ကောင်မလေးပုံစံမျိုး….မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆီက ခင်မောင်ဝင်း တောင်းဆိုချက်တွေထဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိဖို့ဆိုတဲ့တစ်ချက်က သူတောင်းဆိုချင်သည့် အချက်တွေထဲကတစ်ချက်ဖြစ်သည်မို့….ဘာမှစိတ်ထဲထွေထွေထူးထူးမဖြစ်…
.သူတောင်ဖီးလ်ပိုတက်လာသည်လို့ ခံစားရလေသည်…..ပြီးတော့ ခုဏကလင်းပြောသွားသလို ခုလိုကောင်းတဲ့ အခိုက်အတန့် ခုလိုပြီးတာမျိုး ဆိုတာက ခင်မောင်ဝင်းအတွက် ပိုပြိးကျေနပ်စေမိသည်…သူမေးခွန်းတွေ မေးဖို့မလို….သူနားလည်ထားသည်က ကောင်းသည့်အနေအထားမို့ အကောင်းအတိုင်းပဲ နေလိုက်တာကောင်းသည် တခါတလေ မေးခွန်းသတ်လို့ခံစားရသည့် ကျောင်းသားလိုဖြစ်သွားနိုင်သည်မို့ တွေးနေရာကနေ….သတိပြန်ဝင်လာကာ အတွေးတွေ ပထုတ်လိုက်ရပြန်သည်….
သူ့ကိုသူလည်း ဒီလောက် အပြုအစု ခရုတုတု ချောမောလှပတဲ့ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားထဲရောက်နေတာတောင်မှ မဆီမဆိုင်အတွေးတွေနဲ့ ဒစ်လည်နေတဲ့ ကိုယ့်ကိုအပြစ်တင်လိုက်သည်….စိတ်ကို သူ့ဟာဆီပြန်ပို့လိုက်မှ လင်းရဲ့ အာငွေ့ လျှာအဝိုက်နဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးတို့ရဲ့ အရသာကို ခံစားရလာသည်….
“အိုးရက်စ် ဘေဘီး အိုးရက်စ်…““ခစ်ခစ် ဖော်ရိန်နာကြီး နဲ့ လုပ်နေရတယ်ထင်မိတော့မယ်…..ကိုကိုလူနောက်…အိုးရက်စ်ပြီး ခွက်ပါယက်နော်….ခိခိ“ “ဟားဟား…“ လင်း အရွှန်းဖောက်လိုက်တာကြောင့် ခင်မောင်ဝင်းရီမိသွားပြီး ညှောင့်သလိုဖြစ်သွားကာ လင်းသီးသွားသည်… “အင့် အင့်…အား ဟာ ကိုကို အရမ်းမသွင်းနဲ့လေ…အာခေါင်လာထိုးမိတယ်…မညှာမတာ သူများကို သီးလို့ မျက်ရည်တောင်ကျတယ်….“ လင်းနာလို့မဟုတ် သီးလို့ကျသွားတာဖြစ်သည်…စိတ်လည်းမဆိုးပါ…
“ဆောရီးဘေဘီ..ရီမိသွားလို့ဆောရီး…..အား ….ကိုက်တယ်….“ “တမင်ကိုက်လိုက်တာ ဖော်ရိန်နာကြီး နာရင်ဘယ်လိုအော်လည်းသိချင်လို့ နောက်ဆုံးတော့လည်း မြန်မာလိုပဲအော်ရတာပဲမလား ခိခိ“ ခင်မောင်ဝင်းလည်း မနေနိုင်တော့ပေ…. “လင်း လာခဲ့တော့ …….“ “နမ်းဦးမှာ စုပ်လို့ကောင်းတယ်….ဘာလို့လည်းမသိဘူး…အမွှေးလေးတွေ မရှိတော့ ပိုကောင်းတယ်…ကျေးဇူးပါ ခုလို့သန့်ထားလို့….ပြွတ်ပြွတ်“ “လာခဲ့တော့ နောက်မှစုပ်…တောကြာထွက်ကုန်မယ်….မလုပ်လိုက်ရဘဲနေမယ်….လုပ်ချင်နေပြီ……“
“အင်းပါအင်းပါ လာပြီး နောက်ဆုံးတစ်ချက် အင့်….“ လင်း အားနဲ့ တစ်ချက်စုပ်ချလိုက်ပြီး ထလာကာ သူ့အိတ်ထဲက ကွန်ဒုံးကိုထုတ်လိုက်သည့် ခင်မောင်ဝင်းကြည့်လိုက်တော့ ရိုမန်းတစ် အပါး လေး ဒါပေမယ့် နေဦးဆိုပြီး ခင်မောင်ဝင်း သူ့ကွန်ဒုံးကိုထယူလိုက်သည်…. ဝ.၀၁ သူနဲ့အဆင်ပြေဆုံးဖြစ်သည့် ယူအက်စ် ကွန်ဒုံးဗူးလေးပေးလိုက်သည်….ဂျယ်ဘူးလေးလည်း တင်ထားလိုက်သည်…လင်းက တော်တော်ဇိမ်ခံတတ်တဲ့ ကိုကိုပဲဆိုကာ ဗူးကိုကြည့်ကာပြောလိုက်ပြီး ဗူးကိုဖေါက် အိတ်ကိုထပ်ဖောက်ကာ စွတ်ပေးပြီး ခင်မောင်ဝင်းကိုခွကာ လီးကို ကိုင်ပြီး တစ်ရစ်ပြီး တစ်ရစ် ဝင်အောင် ထိုင်ချလိုက်သည်….အတွင်းမှာ အရည်လေးတွေရွှဲနေတာကြောင့်အရသာကရှိလေသည်…… “အာ့ အ့..ခဏနေဦးနော်..လင်းအရင် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးမယ်…လင်းဆောင့်ပြီးမောတော့မှ ကိုကိုဆောင့်…“
“ရက်စ်ဘေဘီ“ “ဘာပြန်ပြီ ဒီဘိုရူူးနဲ့တော့ခက်ပါတယ်……ခိခိ“ “ဟားဟား….“ လင်း ခင်မောင်ဝင်းခေါင်းကို သူ့ရင်ဖက်ထဲသွင်းကာ မြင်းစီးသလို လုပ်နေသည် ခင်မောင်ဝင်းမျက်နှာကိုလည်း သူ့နို့လေးတွေနဲ့ ဘယ်ပြန်ဘာပြန် ပါးရိုက်သလို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးလေည်…ခင်မောင်ဝင်းက လင်း ကိုယ်လုံးလေးကို ပြန်သိုင်းဖက်ထားသည်…..လင်း ခါးလေးပဲလှုပ်ပြီး လီးကို အတွင်းထဲ အဆုံးထည့်ထားပြီး အတွင်းသားတွေနဲ့ စုပ်စုပ်ယူလေသည်….ခင်မောင်ဝင်းလည်း လူနဲ့သမ္ဘာနဲ့ မလိုက်တဲ့ လင်း ဆိုပြီးတွေးမိလိုက်သည်…
ချက်ချင်းလည်း နောက်ဆက်တွဲများမတွေးမိအောင် မောင်းထုက်လိုက်ပြီး လင်း ဖင်လုံးကို ကိုင်ကာ လင်းထိုင်ချလိုက်ရင် ပိုပြီး ဝင်သွားအောင်ဖိပေးလိုက် လင်းကြွရင် ပိုကြွသွားအောင် ထိမ်းပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်သည်….ခင်မောင်ဝင်းထိုင်နေရာကနေ အနေအထားပြောင်းလိုက်ပြီး လင်းကို ဖက်လျှက်သား သူလှဲချလိုက်သည်…..လင်းကို သူ့ရင်ဖက်ပေါ် ရင်ဖက်ချင်းအပ်စေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းကာ တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး ခင်မောင်ဝင်း ဒူးကိုထောင်လိုက်ကာ လင်းကို ဒရကြမ်း အောက်ကနေပင့်နေသည်….လက်တစ်ဖက်ကလည်း လင်း ရဲ့ အဝနားကနေ အဝင်အထွက်လုပ်နေသည့် သူ့ဟာကို ထိလိုက်ရာ မာတင်းနေတာကြောင့် အားရပါးရဖြစ်သွားသည်….
နောက်လင်းရဲ့ အဝပတ်လည်ကို လက်နဲ့ လိုက်ကိုင်သည်..လင်းကလက်ကိုဖယ်ကာ လက်ဝါးချင်းကိုင်ထားလိုက်သည်…ထို့နောက် လက်ကို မွှေ့ယာပေါ် ကိုင်ထားလျှက်ထောက်ထားပြီး…. “ကိုကို့ကို မုဒိန်းကျင့်မယ်ကွ…..“ ဆိုပြီး ပြောင်စပ်စပ်မျက်နှာလေးဖြင့်…. အပေါ်ကနေ မြင်ဒုန်းစိုင်းစီးသလို ဆောင့်ပါလေသည်…… ခင်မောင်ဝင်းလည်း အပေါ်ကနေ ဖင်လုံးလုံးလေးဖြင့် အဆောင့်ကြမ်းကြမ်းဒဏ်ကြောင့် ခြေနှစ်ဖက်လိမ်ကောက်နေတော့သည်….. ဆောင့်တာဝတော့ ရွှေဘော်စထိုးပါလေရော…..ရွှေဘောထိုးတဲ့အခါမှာတော့ ခင်မောင်ဝင်း တော်တော်လေးအရှိန်တက်ချင်လာသည်….“ကိုကို ပြီးချင်လာတာလား….“ “အင်း နဲနဲ“ “မရဘူး ကွာ မပြီးရဘူး….လင်းမပြီးသေးဘူး…အောင့်ထား….“
“အ့..မရ…လောက်…ဖူး…..ထင်တယ်နော်….အ့“ ခင်မောင်ဝင်းထွက်ချင်နေပြီ “ မအောင့်နိုင်ရင် နို့သီးခေါင်းလိမ်တယ်ဟာ..ကဲဟာကဲဟာ….“ “အား…“ “ဖြန်း“ ခင်မောင်ဝင်း နာသွားသဖြင့် အားခနဲအော်လိုက်သလို ဆုတ်ကိုင်ထားသည့်လက်ကိုလည်း ရုန်းလိုက်ကာ လင်း ဖင်လုံးကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်ချမိသွားသည်…ပြီးချင်တာတောင်နဲနဲလျော့သွားသည်….ဂျွတ်ထိုးနေသည်ကို နင်သခိုးလားလို့ ဖြတ်ခနဲမေးပြီး ဂျွတ်ထိုးတာပြောက်အောင်လုပ်သလို လင်းလုပ်လိုက်တာ ပိုက်ချက်လို့တွေးနေတန်း လင်းကိုသတိရကာ…..နာသွားသလားဆိုပြီး ချက်ချင်းလင်းကိုကြည့်ုလိုက်တာ…. “အား ရက်စက်လိုက်တာကိုကိုရယ်…ဒါပေမယ့် ကောင်းလိုက်တာ..ထပ်ရိုက် လင်း ဖီးလ်ဆောင့်တက်သွားတယ်….“ “ဟင်..“ “အော် ခုနလို ဖြန်းခနဲရိုက်လို့ နာသွားတာကောင်းလိုက်တာ….““အော် အင်းအင်း…“ “ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း….“
“အား အာ့ တင်ပါးကနာတာနဲ့ အထဲက ကောင်းလို့ကျိမ်းတာနဲ့ နှစ်ပင်လိမ်ပြီး ပြီးပြီကိုကိုရေ…အာ့အ့အား….“ “ဖက်ထားလင်း……“ လင်းဝပ်လျှက်ကပ်ထားသည့်အတိုင်း ခင်မောင်ဝင်းလည်း ဖင်နှစ်ဖက်ကိုဖြဲပြီး ဒူးထောင်ကာ အကြမ်း ပင့်ဆောင့်လိုက်ရာ သူလည်း ပြီးသွားလေသည်….. “အား….ပြီးပြီလင်းရေ…….“ “အင့်အင့်အင့် ကိုကိုကြမ်းတယ်….ဟင့်ဟင့်…နာလိုက်တာ…ဒါမယ့်လေ ကောင်းတယ် ခစ်ခစ်“ ခင်မောင်ဝင်းရင်ဖက်ပေါ်ကမဆင်ဘဲ ပါးလေးကပ်ထားပြီး မျက်လုံးလေးမိတ်ကာ လင်းရီလိုက်သည်….. နှစ်ယောက်သား အမောဖြေပြီး ဆေးကြောသုတ်သင်ကာ…အဝတ်လဲပြုပြီးတော့ လင်း လာပြောသည်…. “ကိုကို လင်းဒီဖက်ဖန်းကူးလာတုန်းက ဟိုဖက်ခန်းကသော့ယူလာတယ်….သွားချောင်းရအောင်..“ဆိုပြီးလင်းသော့လေးပြသည်… “ဟာ မကောင်းပါဘူး အားနာစရာ….“
“ဟာ…လာပါ သွားစကြမယ်…လာပါနော်…“ လင်းခေါ်သွားတော့ ခင်မောင်ဝင်းလည်း မငြင်းတော့ဘဲ ချောင်းချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်…. “ကဲသွားကြမယ်…ပေး အခန်းသော့…“ “ရော့ကိုကို“ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲကထွက်ပြီး ဟိုဖက်အခန်းကို သူခိုးပုံစံဖြင့် မသိမသာဖွင့်လိုက်ရာ တံခါးဘုက မချထားပေ… ထူးကျော်ဘယ်လောက်တောင် ကမန်းကတန်းနိုင်သလဲဆိုတော့…
.ဒါပေမယ့်ပိုတော့ကောင်းသွားသည်….ချောက်ခနဲအသံမထွက်တော့…… ကုတင်ပေါ်ကမြင်ကွင်းကိုမြင်တော့…..လင်းမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ထအော်သည်…..ခင်မောင်ဝင်းလည်း ပါးစပ်လှမ်းပိတ်လိုက်ပေမယ့်…မမီတော့ချေ…..”,