အစုပ်ကောင်းလွန်းတဲ့ ဆရာကတော် ——- အပြာစာအုပ်

အစုပ်ကောင်းလွန်းတဲ့ ဆရာကတော် ——- အပြာစာအုပ်

ကျနော် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာတယ် ထွက်လာချင်းချင်းမှာပဲ ရုတ်တရက်ဆို ကျနော်ဟိုဘက်အဆောင်က ဘဲကြီးသူ့မိန်းမကို အော်ပြောသံကြားလိုက်တယ်၊” မိန်းမရေ သွားပီနော် ဂရုစိုက်ဦး””အင်း ကိုစိုင်အောင်”ဒီလို ဟိုဘဲကြီး အိတ်လွယ်ပီးထွက်သွားတာမြင်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့တာဝန်ကျနေတဲ့ ရွာက ရေကို ကိုယ့်အဆောင်နဲ့ကိုယ်ချိုးတာမဟုတ်ပါ။ ဒီတော့ ကျနော် အဆောင်နဲ့မလှမ်းမကမ်းမှာ အများသုံးရေတွင်းရှိတယ်။ဝန်ထမ်းတွေအတွက်သီးသန့်ထားတာလေ။ဒီလိုနဲ့ရေချိုးဖို့ ကျနော်ထွက်လာတော့တစ်ကိုယ်လုံးရေတွေစို ထမိန်အပါးလေးဝတ်ပီး အဝတ်လျှော်နေတဲ့ ဟိုဘက်အိမ်က အိမ်ထောင်လို့အိမ်ပြောင်းလာခါစ ကျောင်းဆရာမ ဒေါ်စုမာ ကိုကျနော်မြင်လိုက်တယ်။

ခါတိုင်းလည်းမြင်နေကျဖြစ်ပေမယ့်ဇာတ်ကားကြည့်ပီးမှလာတော့အနည်းငယ် ထန်မိတာပေါ့..ကျနော်လည်းအနီးကပ်မြင်ချင်တာနဲ့ဆရာမရှေ့က ဖြတ်သွားလိုက်တယ်။ ဆရာမဆိုတော့ အသားကဖြူဖြူ အိမ်ထောင်ကျခါစဆိုတော့ တင်သားရင်သားလည်း ကျစ်တုန်းလစ်တုန်းဗျာ..ကျနော့်ကိုမြင်တော့‘ကိုမျိုး ရေချိုးလာတာလား’ လို့မေးတယ်လေ။‘ဟုတ်ဆရာမ ဒါနဲ့ စောနက ဆရာမမစုမာယောက်ျား အထုတ်ဆွဲပြီးဘယ်သွားမလို့ ထွက်သွားဒါလည်း’ကျနော်ခပ်ပါးပါးလေးမေးတော့‘ဖားကန့်သွားမလို့တဲ့ အပိုဝင်ငွေရအောင်လို့တဲ့’‘aww ကောင်းပါတယ်’ဒီ့နေ့က ရုံးပိတ်ရက်ဆိုတော့အဆောင်မှာ သူတို့မိသားစုနဲ့ကျနော်ပဲရှိတာ။ မစုမာယောက်က်ျားက အိမ်ဆောက်လက်သမား ဝန်ထမ်းမဟုတ်ပါဘူး။

ခုလည်းသူဖားကန့်သွားလိုက်တယ်။ သူကလေးက မူကြိုတက်တုန်းလေး။‘မစုမာ အ့ဆို ဒီညတစ်ယောက်တည်းပေါ့’‘ဟုတယ် ကလေးနဲ့ ကျမနဲ့ပဲ’‘အော ဟုသားပဲ ကလေးလည်းရှိသေးတာ’‘ဒါနဲ့ဆရာကော ရုံးပိတ်ရက်အိမ်မပြန်ဘူးလား’‘မပြန်ဖြစ်တော့ဘူးဆရာမ ပျင်းလို့လေ’‘အော’ဒီလိုနဲ့ ဆရာမ မစုမာရှေ့မှာ မစုမာကြည့်နေတုန်း ကျနော်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ လီးအနည်းငယ်မာထားတော့ ကျနော့် အတွင်းခံက ဖောင်းနေတာပေါ့၊ကျနော်လည်းမရှက်သလို မသိသလိုနဲ့သူ့ကိုဂရုမစိုက်သလိုပဲ ရေလောင်းချိုးနေတာ။ ကျနော်ဖောင်းဘီကလည်း ကြာလေဖောင်းလေပေါ့ ခါတိုင်းဆို ကျနော်ပုဆိုနဲ့ချိုးတာပါ။ရေလောင်းပီး ယူနီဖောင်းလျှော်နေတယ်။ အချိန်ပိုကြာအောင်လို့ပါ။

ဆရာမလည်း ကျနော့်ကိုဂရုမစိုက်သလိုကြည့်ပါတယ်။‘အယ် ဆရာမျိုး မနက်က ဘာဟင်းစားလဲ’‘မစားသေးဘူး တော်ကြာမှ မစုမာအဆောင်နားလာစားမလို့ အခုကကိုကျော်စိန်မရှိတော့ ကိုယ့်ဘာသာပဲပြန်စားတော့မယ်’‘အော ဟင်းမချက်သေးဘူးလား လာစားပါ ဘာဖြစ်ပါဘူး’‘ဒါမယ့် မကောင်းဘူးလေ’‘အော ဘသူမှမပြောပါဘူး ဆရာမျိုးကလည်း’‘အင်းပါ လာခဲ့မယ် ခနနေ’ဒီအချိန် မစုမာ အဝတ်လျှော်ပီးထမိန်ပြင်တော့ သူမနို့နှစ်လုံးမှာဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး ထင်ထင်ရှားရှားမြင်လိုက်တယ်။ကျနော်ပုံမှန်မဟုတ်တော့ပဲ လီးမှာအတော်လေးတောင်လာသည်။ဆရာမတော့ကျနော့်ဘက်မျက်နှာလွှဲပီးနေနေတာပေါ့။ အတော်ကြာတွင် မစုမာသူမဆံပင်ကိုဖီးရင်းခေါင်းလျှော်နေသည်။

ထိုချိန် ခေါင်းဖီး က်လို့ ကျနော့်ဖက် ဖင်ကုန်ပီးကောက်နေချိန် သူမရဲ့ထမိန်အလွန်ပါးပီးရေစိုနေသောကြောင့် ဖင်သားဖြူဖွေးကိုမြင်နေရတယ်။သူမရေလောင်းပီး ဆပ်ပြာတိုက်နေချိန် ကျနော်အဝတ်လျှော်ရင်း သူမကိုခိုးကြည့်နေမိသည်။ ထိုချိန်သူမသည်သူမလက်ကျိုင်းကြားနက်နို့နှစ်လုံးကိုပွတ်ဆေးနေတယ်။ ထိုနောက် သူမအဖုတ်ကြားရှိထမိန်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပီး ပွတ်ဆေးနေသည်။ ကျနော်လည်း သေချာကြည့်ချင်ဒါနဲ့ ထိုင်နေရာက ထပီးအဝတ်အစားများပိုရေလောင်းနေတာ။ထိုချိန်သူမ ကျနော့်ဆီလာပီး‘ဆရာမျိုးရေ ပလပ် ငှားပါဦး ‘‘ဟုဆရာမ ယူလေ’သူမရောက်လာချိန် ကျနော်လည်းတမင် သူမမြင်အောင် ကျနော့်လီးကိုမာရုံမျှ တောင်ထားသည်။

သူမလည်းအသေချာပင် ကြည့်သွားခဲ့တာပဲ။ကျနော့်ဆီက ပလပ်ငှားပီးထွက်သွားချိန်တွင် သူမဖင်မှာ လှုပ်ရမ်း၍နေသည် ကျနော်မှာ လီးတန်းလန်း နဲ့တောင်၍ကျန်ခဲ့သည်။ခဏတွင် သူမပလပ်ပြန်လာပို့ပီး‘ဆရာ ပလပ်ပြန်လာထားပီနော်ကျေးဇူးနော်’‘ဟုဆရာမ’ဆရာမ မစုမာ ကျနော့်ကိုသေချာကြည့်ပီး ခပ်ပြုံးပြုံးထွက်သွားခဲ့သည်။သူမ ရေချိုးပီးချိန် အဝတ်အစားလဲ၍ထွက်သွားခဲ့သည်။သူမဝတ်ထားသောအဝတ်အစားမှာ အင်္ကျီကျိုင်းပြတ်ဖြစ်ပီးစကပ်မှာ ဒူးအောက်သာသာပင်ဖြစ်သည် နောက် သူမ၏ပင်တီမှာအညိုရောင်ဖြစ်သည်။သူမျပန်သြားပီး ကျနော်လည်း ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ္ပီးထမင်းခူးကာ သူမနေသောအဆောင်သို့ သွားလိုက်သည်။ကျနော်ရောက်တော့‘အောဆရာမျိုး လာလေ’
‘ဟု ဆရာမ’ကျနော်ရောက်သွားချိန်တွင် နေ့ခင်း ၁၁ခွဲနေပါပီ‘ဆရာမျိုးက မနက်စာ အခုမှ စားတာ..ကျမတို့က မနက်စာစားပီးလို့နေခင်းစာပါစားချိန်ရောက်နေပီ’‘ဒါနဲ့ဆရာမ တစ်ခါတည်းစားလိုက်လေနော်’‘အင်း သမီးကမနိုးသေးလို့’‘အော သူတော့နိုးမှပဲစားစေပေါ့ အဖော်ရအောင်အချိန်လည်းတန်နေပီပဲ’‘အင်းပါ ‘ဒီအချိန်သူမ ဟင်းတွေထမင်းတွေခူးခပ်ပြင်ဆင်နေသည်ကျနော်က သူမဖင်ကိုကြည့်ပီးလီးတောင်နေတဲ့အကြားထဲသူမက ကျနော့်ကို‘ဆရာမျိုးရေ ကျမကိုလက်ဆေးအင်လေးထည့်ပေးပါဥူး‘ဟုတ်ဆရာမ’‘ဒီတော့ လက်ဆေးခွက်ကိုင်ပီး ရေထည့်မလို့ ဆရာမေရက ဘယ်မှာလည်း’‘သောက်ရေထဲပဲခပ်ပေးပါ’‘ဟုတ်’သောက်ရေအိုးမှာသူမကိုဖြတ်ပီးမှရောက်သည်

ကျနော်လည်းခပ်တည်တည်ကြီး သူမဖင်ကို ကျနော့် လီးနက် ပွက်ကာရေသွားခပ်လိုက်သည်။သူ့ယောက်ျာ ကိုစိန်အောင်ရှိတုန်းက ကျနော်တို့ပုံမှန်ဆက်ဆံသလို ခုလည်းဘာမှမဖြစ်သလို ထမင်းအတူစားကြဒါပေါ့။ခဏတွင် ကျနော်လီးအရမ်းတောင်လာဒါနက်မစုမာ ခြေထောက်ကို ကျနော့်ခြေထောက်နဲ့ လှမ်းပွတ်လိုက်ချိန်‘ဆရာမျိုး ဘာလုပ်နေတာလည်း’အသံတိုးတိုးလေးပြောလာသည်‘မဟုတ်ပါဘူး မတော်တဆပါ’ဒီလိုကျနော်ပြောပီး လွတ်ချလိုက်တော့ သူမကိုယ်တိုင်ကျနော့်ခြေထောက်ကို လာပွတ်လာသည်။သူမခြေထောက်မှာတစ်ဖြေးဖြးနက်ကျနော့်လလီးအထိရောက်လာသည်။‘ဆရာမ ဘာလုပ်ဒါလည်း’‘လူပျိုလီးကို ကိုင်ကြည့်ချင်လို့’‘ထမင်းစားတုန်းလေဆရာမ’
‘ထမငျးကဝနပေီ ဆရာကောမဝသေးဘူးလား ခဏနဆေိုသမီးနိုးတော့မှာ’ထိုသို့ပွောပီးသူမ ကနြော့ကို သူမတို့အိပျခနျးထဲ လကျဆှဲခေါျသှားသညျ။အိပျခနျးထဲရောကျခြိနျတှငျ‘ရခြေိုးနခြေိနျ ဆရာလီးက အရမျးထနျနတော သူမမွငျတဲ့အကွောငျးသူမကိုယျတိုငျလညျး ဆရာလီးကို အသခြောကွည့ျခဲ့ကွောငျးပွောပီးကနြော့ျအငျ်ကြွီအကုနျခြှတျပေးကာ ကနြော့ျလီးကို တဈပွှုကျ ပွှုကျမညျအောငျစုပျပေးနသေညျ။ပွှုကျပွှုကျ ဖှကျဖှကျကနြောျလညျး အမှနျတိုငျးဖှင့ျပွောရငျး သူမကိုလိုးပေးလိုကျသညျ။ကနြောျမှာ ဇာတျကားကွည့ျပီး ဂှငျးထုတာကလှဲ၍ မလိုးဖူး အတှေ့အကွုံမရှိပါ၊သူမခိုငျးတဲ့အတိုငျးလိုးပေးရသညျ သို့ပမေယ့ျ သူမအဖုတျကိုသခြောစုပျပေးသညျ။သူမအဖုတျမှာ လိုး၍အရမျးကောငျးသညျ။

“အားအား အား”သူမလည်းအော်ရင်းကျနော်လည်းခပ်တင်းတင်းလိုးရင်းပြီးသွားကြသည်။လူပျိုလီးကို စုပ်ပေးမယ်ပြောပီးစုပ်ပေးနေသည်မှာ လီးကို ကျွတ်မတတ်ပဲ။လိုးရတာလည်း အရမ်းကောင်းတယ်။